Pleased to Meet You...

James

Η… κατσίκα της Περιστέρη.

Ως φαίνεται η χτεσινή είναι μια μεγάλη ημέρα για την αρχαιολογία.

Μια μεγάλη ημέρα για την Ελλάδα, αφού ο τάφος της Αμφίπολης άρχισε να αποκαλύπτει τα μυστικά του.

Ο «ένοικός» του βρίσκεται εκεί χιλιάδες χρόνια και προσφέρει στην πατρίδα του παγκόσμια δόξα.

Τα συνεργεία και οι δημοσιογράφοι απ’ όλο τον κόσμο θα αναλάβουν το επόμενο διάστημα τα υπόλοιπα.

Να μιλήσουν για μια Ελλάδα φωτεινή και δοξασμένη και όχι για τη σημερινή ψωροκώσταινα, που τρώει τις σάρκες της, ζητιανεύει και ονειρεύεται περασμένα μεγαλεία.

Ποιος «καθαρίζει» στην Περιφέρεια Αττικής;

Αν τα γεγονότα δεν είχαν εξελιχθεί έτσι όπως έλαβαν χώρα κατά τη τελευταία συνεδρίαση του περιφερειακού Συμβουλίου της περιφέρειας Αττικής, ενδεχομένως όλοι μας να είχαμε την ελπίδα ζωγραφισμένη και όχι απτή, ότι η αντιμνημονιακή Δούρου, το βαρύ πυροβολικό του ΣΥΡΙΖΑ, θα έδειχνε από τις πρώτες ημέρες με την στάση της και ιδίως με τις αποφάσεις της, αυτό που με τα λόγια τα μεγάλα, τα επαναστατικά, τα «αντάρτικα» διατυμπάνιζε, ισχυριζόμενη ότι θα διαμόρφωνε το δρόμο της ακύρωσης όλων των μνημονιακών πολιτικών που «σκλάβωσαν» την αττική και τη χώρα γενικότερα, από τις πρώτες ημέρες που θα αναλάμβανε τα καθήκοντά της.

Τα γεγονότα όμως, ήταν αυτά που μας εξέτρεψαν από αυτή την αριστερίζουσα οπτασία.

Και τα ωραία, με μεγάλη δόση υποσχέσεων λόγια πήραν το τέλος τους.

Η πράξη ήταν αυτή που έθεσε σε μεγάλη δοκιμασία τις προθέσεις και τις διαθέσεις της ηγεσίας της περιφέρειας αττικής και εμφάνισε ευκρινώς το πραγματικό της πρόσωπο…

Ο κώδικας Ντα Bίντσι της … Μεσολακκιάς!

Όπως γνωρίζετε, όσοι με παρακολουθείτε στο διαχρονικό παραληρηματικό μου λόγο (κατήφορο), έχω κάποια κονέ εδώ κι εκεί, και μερικές φορές μαθαίνω πράγματα που δεν βγαίνουν στο ραντάρ.

Ειδικά στο θέμα της Αμφίπολης, επειδή ήμουν εκεί από τη πρώτη μέρα, έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία, και το ψάχνω παντοιοτρόπως.

Έτσι χθες το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου ο Προκόπης, που αν και καμενικός, συνεχίζουμε να κάνουμε παρέα καθότι χρόνια κολλητοί στα τσίπουρα, στους πατσάδες, και στα μπιλιάρδα.

Ήταν ανήσυχος.

Η φωνή του έτρεμε…

Το μάθημα που δεν έγινε…

Εχω μια ειλικρινή απορία: δεν ντράπηκε ο κ. Θέμις Κοτσιφάκης όταν η νεαρή μαθήτρια αναρωτήθηκε μπροστά του «ποια είναι η διαφορά της σημερινής κατάστασης από τη χούντα»; («Ανατροπή», Mega 10.11.2014)

Δεν ρωτάμε αν ντράπηκε ως πρόεδρος των Λειτουργών (μεγάλη κουβέντα αυτή!) Μέσης Εκπαίδευσης.

Ρωτάμε αν ντράπηκε ως δάσκαλος (άλλη μεγάλη κουβέντα κι αυτή!) για το γεγονός ότι είχε απέναντί του μια μαθήτρια της Β΄ Λυκείου -δική του μαθήτρια ή έστω κάποιου συναδέλφου του- η οποία δεν διδάχθηκε και δεν μπορεί να διακρίνει τη διαφορά Δημοκρατίας και χούντας…

Οι μικροί δικτάτορες του ελληνικού δημοσίου…

Είναι πλέον σαφές ότι ολόκληρη η χώρα στηρίζει την ύπαρξη της στο δημόσιο και στις «κοινωνίες» των υπαλλήλων του.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ευνομούμενη πολιτεία με εθνική υπόσταση αλλά για μια «χαλαρή συνομοσπονδία  συντεχνιών» που λυμαίνεται τις οποιεσδήποτε εγγυήσεις της κρατικής εξουσίας. 

Όλα αυτά είναι γνωστά.

Εκείνο όμως, που εντυπωσιάζει είναι η εμμονή της πολιτείας στον αναχρονισμό  όλων σχεδόν των θεσμών της, προκειμένου να συντηρήσει την κρατικοδίαιτη αγορά της χώρας.

Το «ψώνιο» αρχαιολόγος που έχει άποψη για την Αμφίπολη…

Τον γύρο των ελληνικών Μέσων κάνουν οι δηλώσεις της «διάσημης» αρχαιολόγου Ντόροθι Κινγκ (Dorothy King) σχετικά με την Αμφίπολη και τα ευρήματα στον Τύμβο Καστά, η οποία παρουσιάζεται ως κάποια αυθεντία, ενώ πρόκειται περί θεαματικού σούργελου.

Λοιπόν, η εν λόγω 39χρονη Αμερικανίδα, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, πρόκειται περί γνωστής ανθελληνικής προσωπικότητας, η οποία έχει γράψει και βιβλίο στο οποίο λέει ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν πρέπει να επιστρέψουν ποτέ στην Ελλάδα.

Ένας εισαγγελέας ρε παιδιά… δεν πάει άλλο!

Κυρ εισαγγελέα, όποια τρύπα ανοίγει στο Μετρό Θεσσαλονίκης, δεν κλείνει.

Το πήρατε χαμπάρι;

Έχετε διατάξει δεκάδες "προκαταρκτικές" για δεκάδες θέματα.

Δεν σας τρώει η περιέργεια με αυτό που γίνεται στο Μετρό;

Σε κάθε υπο-έργο, σε κάθε μικρό κομμάτι του έργου, κάποιοι ξεκινάνε κάτι ...

και στο τέλος το μόνο που μένει είναι οι λαμαρίνες και η παρακώλυση συγκοινωνίας.

Με το πρόσχημα ότι κάνουν κάτι που εντάσσεται στο έργο του μετρό, κλείνουν δρόμους, κλείνουν ρεύματα κυκλοφορίας, κλείνουν πάρκα και σπέρνουν καταστροφή, η οποία είναι δυσανάλογη με αυτό που έχουν προσφέρει μέχρι τώρα (8 χρόνια για το 30% ενός μικρού έργου 9,6 χιλιομέτρων)…