Θα κολυμπάμε στα ρούβλια!

Καλώς ήλθε το ρούβλι.

Τώρα που οι σύντροφοι από τη Ρωσία είναι έτοιμοι να συνδράμουν οικονομικά, μπορούμε να ετοιμαζόμαστε για την επερχόμενη ανάκαμψη.

Όπως άλλωστε είπε και ο υπουργός οικονομικών της Ρωσίας Άντον Σιλουάνοφ αν η Ελλάδα ζητήσει οικονομική βοήθεια δεν αποκλείεται μία συμφωνία. Τα ρούβλια λοιπόν, αν τα θέλουμε, είναι ante portas.

Αρκεί μόνο να μην τα πληρώσουμε πανάκριβα.

Γιατί ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι η δήλωση του Ρώσου υπουργού έγινε στον απόηχο της πρώτης ρήξης της Ελλάδας με την Ευρώπη με αφορμή τις ρωσικές κυρώσεις.

Με την προσδοκία μίας σταθερά φιλορωσικής στάσης της χώρας. Μία Ρωσία που αναζητεί συμμάχους, ιδιαίτερα εντός της Ε.Ε., σε μία προσπάθεια να σπάσει τη διεθνή της απομόνωση και να αντεπιτεθεί καθώς ηττάται μέχρι στιγμής στο παιχνίδι της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας...

Δεν ξέρω τι πίσω σκέψεις υπάρχουν στη νέα κυβέρνηση και ποιο γεωπολιτικό ρόλο οραματίζονται για τη χώρα, οφείλω ωστόσο να υπενθυμίσω ότι αυτά τα παιχνίδια μπορεί να εξελιχθούν σε καταστροφή.

Δεν είναι σόφρων να νομίζεις ότι μπορείς να παίξεις σαν σε μία παρτίδα πόκερ τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Και δε νομίζω ότι η νέα κυβέρνηση έλαβε νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό για να επαναδιατάξει τη θέση της χώρας στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη ή να αναδιαμορφώσει τις συμμαχίες της.
Υπό αυτή την έννοια, καλοδεχούμενη οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή στο πλαίσιο καλών διμερών σχέσεων με τη Ρωσία, στο βαθμό όμως που αυτή δεν προϋποθέτει δράσεις που οδηγούν σε έξοδο της χώρας από τις υφιστάμενες συμμαχίες της.

Κάτι που θα οδηγούσε σε διεθνή απομόνωση της Ελλάδας, σε μία συγκυρία που η χώρα είναι όχι απλώς εξαρτώμενη, αλλά επιβιώνει χάρη στην αρωγή των Ευρωπαίων εταίρων της.

Όσο δυσμενείς όρους και ίσως και επαχθείς, και αν έχει η συνδρομή αυτή. Βεβαίως και είναι υποχρέωση της νέας κυβέρνησης να διερευνήσει τις βέλτιστες συνθήκες αναδιαπραγμάτευσης με τους εταίρους, όμως άλλο μήνυμα δίνει η μετωπική ρήξη με το καλημέρα.
Η Ελλάδα, θυμίζω ότι είναι μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μάλιστα από τις ιδρυτικές δυνάμεις της σημερινής Ε.Ε., χώρα της Ευρωζώνης και προσανατολισμένη σε ζητήματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής στη σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ. Υποθέτω λοιπόν, ότι αυτό τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, οφείλει να τον σεβαστεί η εκάστοτε κυβέρνηση.

Ακόμη και μία κυβέρνηση της Αριστεράς, καθώς η εκλογική της δύναμη, η οποία και την οδήγησε στην εξουσία, δεν αποκτήθηκε με ατζέντα διαφοροποίησης από τον προσανατολισμό αυτό. Άλλωστε, ουδέποτε ετέθη τέτοιο ζήτημα.
Επίσης να θυμίσω ότι η περίεργη αυτή διελκυστίνδα με την Ευρώπη, προβληματίζει σφόδρα και τους ξένους επενδυτές. Και λειτουργεί προσθετικά ως βασικός παράγοντας αποχώρησης κεφαλαίων από το ελληνικό Χρηματιστήριο και τα ελληνικά ομόλογα.

Μαζί με την ανασφάλεια για τις διαπραγματεύσεις για το Χρέος, αλλά και τον απόηχο των πρώτων δηλώσεων για επαναπροσλήψεις και πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων.

Εκτός βέβαια και αν όσοι αποχωρούν αντικατασταθούν από Ρώσους κεφαλαιούχους... 

Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

Capital.gr