Και μετά τα νταούλια… τι;

Έζησα να το δω κι αυτό!

Κυβέρνηση «συμπαθούντων» της τρομοκρατίας, «φίλων» των μπαχαλάκηδων, και άλλων τέτοιων περίεργων για την Ελλάδα αντιλήψεων, σε αγαστή συνεργασία με πατριδοκάπηλους, συνωμοσιολόγους, που μεταξύ άλλων υποστηρίζουν διακαώς ότι μας ψεκάζουν αφού.

Βέβαια, κάτι τέτοιες ανίερες συμμαχίες είχαμε δει και στο παρελθόν, τότε που η δεξιά ΝΔ τα βρήκε με το ΚΚΕ, προκειμένου να καθίσουν στο εδώλιο τον Ανδρέα.

Τότε οι διαχωρισμοί ήταν σε πολιτικό επίπεδο, τώρα είναι σε κάτι πιο βαθύ.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα κόμμα συνονθύλευμα, ντεμέκ αριστερό, που κάνει στην άκρη τον  κυρ Φώτη, αλλά ανοίγει τις πόρτες του στη … Ραχήλ!!!!

Και που βασίζεται στη στήριξη των Αν.Ελ του Καμένου… για να ξεδιπλώσει το αριστερό όραμά του για μια νέα αριστερή Ελλάδα.

Μάλιστα…

Από κει και πέρα, το αμέσως επόμενο διάστημα θα έχει πλάκα. Πολύ πλάκα.

Η αριστερή παρένθεση θα βγάλει γέλιο.

Απλά εύχομαι το τέλος της, που προβλέπω πως θα έρθει κατά τον Ιούνιο, να μη μας παρασύρει όλους μαζί στην άβυσσο.

Βέβαια δημοκρατία έχουμε, και άρα όλοι μαζί στο τέλος θα λουστούμε τις επιλογές μας (έστω και αν δεν μιλάμε για πλειοψηφίες).

Βγήκε λοιπόν ο Σύριζας, έχοντας υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες… κυριολεκτικά.

Και ως εδώ όλα καλά.

Οι ζαλισμένοι συνέλληνες τιμώρησαν την ανάλγητη μνημονιακή ΝΔ, που τους τάραξε στη λιτότητα, να πουν αντίο στους Γιακουμάτους, και αποφάσισαν να ζήσουν έστω όψιμα και με διαφορά χρονικής φάσης το «κομμουνιστικό» όνειρο, ποντάροντας στον φρέσκο και άφθαρτο Αλέξη, που φιλοδοξεί να ανατρέψει τα πάντα, όχι μόνο εδώ αλλά και στην Ευρώπη. Με σύμμαχό του το γερμανικό Die Linke,  που όμως καταψήφισε πρόσφατα τη χρηματοδότησή μας (να τα λέμε αυτά).

Τι θα κάνει όμως ο Αλέξης;

Ή μάλλον τι μπορεί να κάνει;

Διότι στο δικό μου το μυαλό είναι σαν ένα οκτάχρονο αγόρι, που έχει τρέλα με τα αμάξια, και ξαφνικά του δίνεις τα κλειδιά και το τιμόνι μιας πόρσε την ώρα που αυτή ταξιδεύει σε autobahn.

Όση όρεξη κι αν έχει ο μικρός, όση τρέλα, δύσκολα θα καταφέρει να μη σκοτωθεί.

Διότι άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.

Άλλο η εκ του ασφαλούς διαρκής κριτική των πάντων, πίσω από το μαξιλαράκι του 3% της «ηθικής» αριστεράς, και άλλο η ανάληψη πραγματικών ευθυνών από τις οποίες κρέμεται ένας ολόκληρος απελπισμένος λαός, και μάλιστα σε εποχή απόλυτης κρίσης.

Οπότε τι θα κάνει ο Αλέξης από αύριο;

Τι θα κάνει όταν για παράδειγμα συνειδητοποιήσει ότι δεν γίνεται οικονομοτεχνικά να επανασυσταθεί η Ολυμπιακή (ή η ΕΡΤ), όπως υποσχέθηκε; Δεν θα απογοητευτούν οι 2 ή 3 χιλιάδες που τον ψήφισαν με την ελπίδα ότι θα ξαναφτιάξει την εταιρεία;

Δεν θα του κρατήσουν μούτρα μόλις τους απογοητεύσει;

Ε, αυτό κάντε το αναγωγή επί δεκάδων παρόμοιων φληναφημάτων που έχει υποσχεθεί κατά καιρούς ο Σύριζας, και μην εκπλαγείτε αν μέσα σε 2-3 μήνες, κι αφού κοπάσουν τα αρχικά πανηγύρια, δεν βρει απέναντί του δεκάδες τέτοιες συντεχνίες, και κοινωνικές ή άλλες  ομάδες που άλλα περίμεναν και άλλα είδαν.

Για να μην αναφερθώ σε καμιά διαδήλωση, όπου οι μέχρι πρότινος λατρεμένοι του μπαχαλάκηδες ίσως προσπαθήσουν να τα κάνουν λίμπα, ή και να μπουκάρουν στη Βουλή (το 2008, μέχρι και το φυλάκιο του τσολιά έκαψαν).

Τι θα κάνει ο Αλέξης; Θα τους υποδεχτεί με ροδοπέταλα ή θα βάλει τα ΜΑΤ να τους μπουζουριάσουν;

Lose lose κατάσταση, όπως και να τη δει κανείς.

Γι αυτό κατά βάθος τον λυπάμαι, αν και σε πρώτη φάση ίσως και να το διασκεδάσω.

Να βλέπω δηλαδή όλους αυτούς τους μαθητευόμενους μάγους, και καλά οικονομολόγους, που όμως δεν έχουν ούτε ένα ένσημο στη πραγματική οικονομία, να προσπαθούν παρέα με τον Χαϊκάλη να ορθοποδήσουν την ρημαγμένη οικονομία μας.

Έχοντας απέναντι τους τη Μέρκελ, το ΔΝΤ, και όλα εκείνα τα ευρωπαϊκά κράτη που έχουν βάλει πλάτη (και μπόλικο χρήμα) για να διατηρηθούμε στο ευρώ.

Λέτε να μασήσουν στον Αλέξη και στον Μηλιό, ή να τους πουν να πάνε να παίξουν παραπέρα;

Χώρια τα χρήματα του κράτους, που αν δεν κάνω λάθος τελειώνουν τον Μάρτιο, και που αν δεν μπει φρέσκο ζεστό δανεικό χρήμα, όχι αυξήσεις δεν βλέπουν οι Δ.Υ. αλλά μάλλον κι άλλες περικοπές. Με τους τρελαμένους συνδικαλιστές τους (πρώην Πασόκους) να περιμένουν τον Αλέξη στη γωνία.

Χώρια κάτι βαρβάτα ομόλογα που θα πρέπει να πληρωθούν οσονούπω.

Τι θα κάνει ο Αλέξης;

Πρωθυπουργός και νταούλια (ή ζουρνάδες) δεν λέει.

Εκτός κι αν το αναθέσει στον Σκουρλέτη που έχει προϋπηρεσία στα αρκουδιάρικα άσματα…

Με αυτά και με αυτά προβλέπω γέλια, μαζί με αίμα και δάκρυα.

Και κατά τον Ιούνιο, προβλέπω εκλογές.

Διότι είτε κάνει αυτά που υποσχέθηκε ο Αλέξης είτε όχι, πάλι βαμμένη την έχει.

Ότι και να γίνει, ότι κι αν αποφασίσει,  η ευθύνη της εξουσίας είναι τέτοια που θα πρέπει να απογοητεύσει τους μισούς τουλάχιστον από τους ψηφοφόρους του, αλλά και από τα στελέχη του Σύριζα (και τους πσαικαζμένους βεβαίως βεβαίως).

Οπότε καλά θα κάνει να κόψει τα μεγάλα λόγια, να κλείσει τα αφτιά στις συριζέικες σαχλαμάρες, και να στρωθεί στη σοβαρή δουλειά, μπας και περισώσει κάτι…

Διότι το διακύβευμα  πλέον συμπεριλαμβάνει  ολόκληρη την Ελλάδα, και όχι μόνο το 3% των παραδοσιακών συριζαίων.

Strange Attractor