Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είναι Πρόεδρος…

Ή αλλιώς: Περί του κυρ Φώτη.

Θα μου πει κανείς, και εύλογα, καλά ρε … εδώ ο κόσμος χάνεται και συ ασχολείσαι με τον τελειωμένο τον κυρ Φώτη;

Έλα μου ντε!

Είναι που αύριο γιορτάζουμε τα φώτα, και γιορτάζει κι ο κυρ Φώτης, οπότε τον θυμήθηκα.

Και αναρωτήθηκα: «Μα τελικά, πόσα κιλά σερσερής είναι»;

Τι αυτοχειρίες (αλλεπάλληλες) είναι αυτές;

Που είναι εκείνος ο Φώτης της μεταπολίτευσης;

Η ήπια εκείνη αριστερή φωνή της σωφροσύνης, που μέχρι και υπουργός Δικαιοσύνης είχε διατελέσει επί Τζανετάκη, βάζοντας μπροστά τον άνθρωπο, όπως θα έλεγε και ο Στρατούλης, που τότε δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του;

Που είναι ο δυναμικός εκείνος Φώτης ο οραματιστής, που την έκανε από τον τριτοκλασάτο και τριτοκοσμικό Σύριζα, ιδρύοντας την ευρωπαϊκά προσανατολισμένη φωτεινή σοσιαλιστική  ΔΗΜΑΡ;

Πως κατάντησε κυρ Φώτης;

Ένας πολιτικός παράγοντας που έβαλε πλάτη στον Σαμαρά, αντιλαμβανόμενος το διακύβευμα;

Που συγκυβέρνησε με τους μνημονιακούς «προδότες» προκειμένου να τους συγκρατήσει, να τους περιορίσει, να χαλιναγωγήσει το μένος τους εναντίον του λαού, και να προσφέρει την φωνή της ανθρωπιάς μέσα στο υπουργικό συμβούλιο;

Που είναι ο Φώτης με τους υπουργούς και τους υφυπουργούς του, με τη κρατική νομενκλατούρα του, που έβαζε βέτο στις ανάλγητες πολιτικές των κυβερνητικών εταίρων (σαλτιμπάγκων), όταν αυτοί προσπαθούσαν να τις περάσουν νύχτα;

Που είναι αυτός ο φάρος της γενιάς μας;

Ε, λοιπόν, ο κυρ Φώτης πάει… Εξαφανίσθηκε.

Και την αρχή την έκανε με την αιφνίδια αποχώρησή του από την «τρόικα» της συγκυβέρνησης για χάρη της… ΕΡΤ!!!!!!

Για χάρη του μοντέρ βάρδιας και της Μπήλιως Τσουκαλά!

Για τέτοιο αγωνιστή μιλάμε.

Από κει και πέρα ακολούθησε και η λήθη.

Και για αυτό φταίει ο ίδιος.

Διότι ενώ θα μπορούσε να συνεχίσει να βάζει πλάτη, και να δρέπει τους καρπούς της συνεργασίας του, και να μείνει στην ιστορία ως ένας μεγάλος πολιτικός που σε μια κρίσιμη καμπή ξεπέρασε τα μικροκομματικά και τα μικροπολιτικά ιδιοτελή συμφέροντα και αγκυλώσεις… τώρα κινδυνεύει να αναφέρεται στα μελλοντικά ιστορικά βιβλία ως ένας ακόμη Χαϊκάλης.

Ή τουλάχιστον του ιδίου πολιτικού επιπέδου.

Ποιος; Ο κυρ Φώτης… που λίγο μυαλό να είχε, λίγο νερό να έβαζε στο κρασί του, τώρα θα ήταν πρόεδρος της Δημοκρατίας, και η χώρα θα είχε σωθεί από το άλμα στο κενό, το οποίο ο ίδιος μεθόδευσε.

Πουλώντας τον Σαμαρά, πουλώντας τη χώρα, και πουλώντας την υστεροφημία του, θέλοντας να ανέβει κι αυτός στο άρμα του φθηνού λαϊκισμού, πουλώντας ανέξοδη επαναστατικότητα και φρούδες ελπίδες στον μελανιασμένο λαό.

Μόνο που σε αυτό το παιχνίδι βρήκε τον μάστορά του!

Στο πρόσωπο ενός ανερμάτιστου «νεανία», που στο παρελθόν δεν δίστασε να πουλήσει τον «δημιουργό» και μέντορά του, και θα κολλούσε στον μπάρμπα Φώτη;

Εξ ου και τον έστειλε αδιάβαστο. Για βρούβες...

Μαζί και τη ΔΗΜΑΡ.

Με αποτέλεσμα οι βουλευτές της να τρέχουν δεξιά και αριστερά για να βρουν κομματική στέγη, και ο κυρ Φώτης να παρακαλάει μια φράξια των Οικολόγων για να συνεργαστεί μαζί του.

Η οποία φράξια, του έβαλε κι αυτή όρους!!!!! Και τους αποδέχτηκε!

Και έτσι, θα το πιει κι αυτό το πικρό ποτήρι ο κυρ Φώτης: Να είναι βουλευτίνα η Μάρκου στο Ποτάμι, και αυτός να είναι εκτός βουλής.

Ο άνθρωπος που θα μπορούσε σήμερα να είναι πρόεδρος!

Αν δεν ήταν τόσο πολιτικά ανώριμος και αφελής.

Τι να πει κανείς;

Χρόνια του πολλά…

Strange Attractor