Αλέξης… το plan B των Αμερικάνων;

Από μικρός, και έχοντας μεγαλώσει σε μια πολύ κρίσιμη ηλικία στο Αμέρικα, είχα κάποιες «γνώσεις» για τους Αμερικάνους γενικά αλλά και τον τρόπο σκέψης τους, τη μεθοδικότητά τους, τον πατριωτισμό τους κλπ, που ο μέσος Έλληνας συνομήλικός μου δεν είχε. Ήμουν άλλωστε κανονικό αμερικανάκι, αφού επί 6 χρόνια είχα ξεχάσει σχεδόν τα ελληνικά.

Αργότερα είχα τη τύχη να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες (και να πάρω και μεταπτυχιακό στις διεθνείς σχέσεις) στην Εσπερία, και πάλι πέραν του Ατλαντικού,  όπου μπόρεσα και εντρύφησα πιο ενδελεχώς στα αμερικανικά πολιτικά ζητήματα.

Και αυτό σε εποχή ψυχρού πολέμου, όπου σε διεθνές επίπεδο οι ΗΠΑ κοντράρονταν παντού με την ΕΣΣΔ, ενώ στην Ελλάδα του Ανδρέα φλερτάραμε με την Λιβύη, τον Γιασέρ Αραφάτ, και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, όντας πούροι σοσιαλιστές και δημοκράτες...

Με κοινή συνισταμένη πάντα την επικίνδυνη αντιπαλότητά μας με τη Τουρκία, εξαιτίας της οποίας φτάσαμε σε σημείο να καταναλώνουμε τεράστιο (αναλογικά) ποσοστό του ΑΕΠ μας για ζητήματα άμυνας.

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Διότι από τότε ακόμη, και εξαιτίας των διαβασμάτων και ερευνών μου, είχα πειστεί ότι οι Αμερικάνοι έχουν θέσει σε εφαρμογή ένα προδιαγεγραμμένο μακροπρόθεσμο σχέδιο, που έχει να κάνει με την επόμενη μέρα του πετρελαίου, και άρα και με το Αιγαίο, το οποίο από παλιά είναι γνωστό πως έχει μπόλικα ενεργειακά κοιτάσματα.

Γι αυτό και προετοίμασαν από καιρό τον άνθρωπό τους, που εν είδει sleeper θα αναλάμβανε  την διεκπεραίωση των στόχων τους… εν ευθέτω  χρόνω. Όταν δηλαδή θα χρειάζονταν να βρεθεί οπωσδήποτε η νέα ενεργειακή εναλλακτική λύση για τον πλανήτη (και για την αμερικανική παγκόσμια κυριαρχία).

Διότι, αν και δεν είμαι οπαδός της συνωμοσιολογίας, όλοι οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τα πάντα όλα καθορίζονται (εδώ και έναν αιώνα) από το πετρέλαιο, και από το ποιος το ελέγχει.

Όλα τα άλλα είναι να’ χαμε να λέγαμε.

Και ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος;

Με το φτωχό μου το μυαλό, πίστευα πως είναι ο ΓΑΠ.

Και ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι;

Συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, παραχώρηση της Δυτικής Θράκης, γεωγραφική συρρίκνωση της Ελλάδας με παράλληλη διεύρυνση των χωρών της βαλκανικής ενδοχώρας, εμπορική free zone η Θεσσαλονίκη με το λιμάνι της ως εμπορική πύλη  εισόδου και εξόδου των αγορών των Βαλκανίων, και άλλα πολλά.

Και μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ως επιστημονική φαντασία, αλλά εγώ τα βασίζω σε αρχεία του State Department και άλλα «απελευθερωμένα» έγγραφα που είχα τη «τύχη» να δω, σε ανύποπτο χρόνο. 

Και όχι ότι σε αυτά αναφέρονταν ονόματα… και διευθύνσεις. Αφού εκείνη την εποχή ο ΓΑΠ ήταν ακόμη ένας «άγνωστος», και δεν είχε διατελέσει καν ούτε υφυπουργός.

Ούτε μιλούσαν ξεκάθαρα για αυτά που λέω… τα άφηναν όμως να εννοηθούν, και μάλιστα σαφώς, αρκεί να μπορούσες να τα «διαβάσεις».

Εν πάση περιπτώσει τα χρόνια πέρασαν, ήρθαν τα πάνω κάτω, διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, και γενικά διαλύθηκε το σύμπαν όλο σε σχέση με αυτό που ήταν τη δεκαετία του ’80. Εγώ όμως από τότε περίπου έλεγα ότι το παιδί κάποτε θα γίνει πρωθυπουργός, και το 2008 επιβεβαιώθηκα.

Και το σχέδιο ξεκίνησε.

Μόνο που έτυχε ο αστάθμητος παράγοντας της οικονομικής κρίσης, που αιφνιδίασε και τους Αμερικάνους αφού από κει ξεκίνησε (στεγαστικά, τοξικά δάνεια κλπ), και έτσι ο ΓΑΠ έφυγε νύχτα πριν προλάβει να ολοκληρώσει.

Ναι αλλά οι Αμερικάνοι μπορεί να είναι Αμερικάνοι, αλλά δεν είναι αμερικανάκια. Ειδικά σε τέτοια ζητήματα όπου παίζεται η κυριαρχία τους.

Οπότε και βρήκαν άλλο ενεργούμενο. Μαντέψτε ποιον;

Που τους βολεύει όχι μόνο στα ενεργειακά και στρατηγικά τους σχέδια, αλλά παράλληλα και στη διαμάχη τους με την ισχυρή πλέον οικονομικά ΕΕ, και την πανίσχυρη (πάντα οικονομικά) Μέρκελ, αλλά και με το ευρώ που κάθε μέρα που περνάει χάνει κι άλλο την αξία του απέναντι στη σταθερή αξία του δολαρίου.

Αν βάλουμε στο παιχνίδι και Ρωσία, Τουρκία, Ισραήλ, αραβική άνοιξη, κλπ, τότε βλέπουμε ξεκάθαρα πως ο Αλέξης και τα φληναφήματά του βολεύουν πρώτα από όλους τους Αμερικάνους, που με αυτόν μπροστάρη θα ξεχειλώσουν το πουλόβερ της ΕΕ…

Ναι, ο Αλέξης ίσως να είναι ο νέος «χρήσιμος ηλίθιος» των ΗΠΑ.

Εκουσίως ή ακουσίως δεν έχω ιδέα, αν και πολλά ακούω για το πρώτο.

Με το τελευταίο μάλιστα εικοσαήμερο οι σχέσεις ΗΠΑ και Σύριζα να έχουν ανεβάσει στροφές.

Έχω κι άλλα πολλά να γράψω, αλλά θα γίνω κουραστικός.

Γι αυτό και το κλείνω εδώ, και να με θυμηθείτε: Η σύγκρουση με την τρόικα και την ΕΕ θα είναι όντως σκληρή, και το μέλλον μας προβλέπεται στη δραχμή.

Ήδη οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης μιλάνε για 70% πιθανότητες χρεοκοπίας μας, κι ακόμη καλά καλά δεν ορκίστηκε ο Μπαρουφάκης. Ο οποίος αφού προέβλεψε 50 φορές τη πτώχευσή μας αλλά δεν του βγήκε, είπε να ανασκουμπωθεί και να αναλάβει ο ίδιος δράση, μπας και επιβεβαιωθεί επιτέλους.

Εξ ου και ανέλαβε το συγκεκριμένο υπουργείο.

Έτσι μην ακούτε τις «ήπιες» φωνές και μη περιμένετε κυβιστήσεις… πάμε ολοταχώς για χρεοκοπία.

Και αυτό όχι γιατί το θέλει ο Στρατούλης, ο Λαφαζάνης ή και ο Μηλιός… αλλά επειδή έτσι ακριβώς αποφάσισαν κάποιοι μεγαλόσχημοι αλλού, και έριξαν το ειδικό τους βάρος πίσω από τον Αλέξη.

Ο οποίος και θα αποτελέσει τον πολιορκητικό τους κριό απέναντι στο κάστρο της ΕΕ και του ευρώ.

Και βέβαια, έτσι ερμηνεύεται και η ξαφνική σπουδή του ΓΑΠ να φτιάξει κόμμα στα ξαφνικά και αμέσως μόλις μαθεύτηκε πως πάμε για εκλογές.

Διότι τι πιο καλό για την Αμερική από το να έχει κυβέρνηση Τσίπρα στο τσεπάκι της, στηριζόμενη μάλιστα από ένα άλλο κόμμα του δικού της παιδιού.

Δυο σε ένα συγκυβέρνηση δηλαδή.

Δυστυχώς όμως τα χρονικά περιθώρια ήταν λίγα, και έτσι δεν πρόλαβε το Γαπικό κίνημα να φουντώσει και να μπει στη βουλή.

Υπάρχει όμως χρόνος… έτσι κι αλλιώς πρόθυμα πιόνια πάντα θα υπάρχουν.

Τίποτα όμως δεν είναι μονόδρομος.

Ούτε καν όταν πίσω από κάτι βρίσκεται η πανίσχυρη Ουάσιγκτον.

Όπως μου είχε πει κάποιος μεγάλος πολιτικός κάποτε, το μόνο που φοβούνται οι κυβερνήσεις είναι ο λαός, ειδικά όταν αυτός βγαίνει στους δρόμους.

Και δυστυχώς, με αυτό το ρεμπέτ ασκέρ που έχουμε από προχθές στην εξουσία, σύντομα μας βλέπω απαξάπαντες στους δρόμους, μπας και προλάβουμε να περισώσουμε κάτι.

Αλλιώς μαύρη δραχμή που μας έφαγε.

Και ας έχει ο Αλέξης τον Χατζηνικολάου για πλάτες… κι ας έχει και την Αμερική.

Είπα και ελάλησα…

Strange Attractor

ΥΓ- Άκουσα το πρωί ότι ο Ομπάμα επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Αλέξη, για να τον συγχαρεί, και είχαν μάλιστα μια εγκάρδια συζήτηση.

Και ρωτάω εγώ ο ποταπός: Καλά ρε παιδιά, πότε έμαθε ο Ομπάμα ελληνικα;