Οι μεγάλες συγκρούσεις γίνονται συχνά ακριβώς
πριν από την επίτευξη συμφωνίας.
Αυτή η συμφωνία θα γίνει σήμερα στο Eurogroup,
παρά τις χτεσινές αγριάδες του Σόιμπλε και τα συνεχή μπρος-πίσω της Αθήνας.
Το χτεσινό τηλεφώνημα Τσίπρα στην Μέρκελ μπορεί
να αποδειχθεί καταλύτης. Εγινε αργά, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Η κυβέρνηση επέλεξε το προηγούμενο
διάστημα να «περικυκλώσει» το Βερολίνο, αναζητώντας συμμαχίες στο Παρίσι, στη
Ρώμη, στη Βιέννη και αλλού.
Η επίσκεψη Βαρουφάκη στον Σόιμπλε ήταν
καταστροφική.
Ο κ. Τσίπρας είδε την Μέρκελ, εθιμοτυπικά και
για λίγα λεπτά, στη Σύνοδο Κορυφής.
Δεν πήγε στο Βερολίνο, δεν επιδίωξε να
συναντηθεί μαζί της κανονικά ούτε στις Βρυξέλλες.
«Δεν υπάρχει στο πρόγραμμα του πρωθυπουργού
τέτοια συνάντηση», έλεγαν υπεροπτικά οι «πηγές» του Μαξίμου...
Είναι κι αυτή μια τακτική στη διπλωματική και
πολιτική σκακιέρα.
Αποφεύγεις τον «εχθρό» ή τον αφήνεις τελευταίο.
Ομως, δεν αποδείχτηκε επιτυχής. Όπως δεν ήταν
καθόλου επιτυχημένη επιλογή η πολεμική εναντίον της Γερμανίας, που είχε κάνει ο
κ. Τσίπρας τόσο ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και τις
πρώτες μέρες της πρωθυπουργίας του. Από τα αντιπολιτευτικά «go back, κυρία
Μέρκελ» και «θα σκίσουμε τα μνημόνια μέρα μεσημέρι» μέχρι και τα πρόσφατα,
κυβερνητικά πλέον, μπρος-πίσω (τη μια μέρα Μέρκελ και Σόιμπλε ήταν, κατά
Τσίπρα, υπονομευτές της Ευρώπης και την άλλη, κατά Βαρουφάκη, μεγάλοι ευρωπαίοι
πολιτικοί και διανοούμενοι), η κυβέρνηση έχτισε ένα τείχος δυσπιστίας με το
Βερολίνο. Κι έτσι ήρθε η χτεσινή αρχική απόλυτη άρνηση του Σόιμπλε.
Όλα τα προηγούμενα καταγράφονταν εκεί.
Η κυβέρνηση έκανε τις τελευταίες μέρες συνεχείς
υποχωρήσεις, με αποκορύφωμα το χτεσινό αίτημα για «παράταση», με το οποίο
αποδέχεται σχεδόν όλα όσα ζητούσαν οι Ευρωπαίοι, προκειμένου θα βρεθεί νέα
συμφωνία.
Ετσι, το «όχι» του Σόιμπλε προκάλεσε έκπληξη και
οργή. Μήπως, όμως, οφείλεται σε όλα τα προηγούμενα;
Το πιθανότερο είναι ότι, μετά και το τηλεφώνημα
Τσίπρα στην Μέρκελ, ο συμβιβασμός θα γίνει και η συμφωνία θα επιτευχθεί. Αλλά
θα ήταν ολέθριο λάθος αν στο πρωθυπουργικό επιτελείο την εκλάβουν ως
«απομόνωση» της Γερμανίας στην ευρωζώνη, επειδή ο -όντως φιλέλληνας- Γιουνκέρ
είπε μια κουβέντα παραπάνω υπέρ μας. Και είναι αστειότητες τα περί «ρήγματος»
μέσα στην Γερμανία, το οποίο διατυμπάνιζαν χτες το βράδυ κάποια τηλε-δελτία,
που έχουν κάνει εσχάτως εκατό κωλοτούμπες.
Το να τραβάς από τα μαλλιά μια δήλωση του
αντικαγκελάριου Γκάμπριελ, για να συμπεράνεις ότι, δήθεν, συγκρούεται με τον
Σόιμπλε, είναι ανεύθυνο και μόνο τα αυτιά των τηλεθεατών χαϊδεύει.
Οι συσχετισμοί στην ευρωζώνη είναι συντριπτικά
εναντίον της Ελλάδας και η αίσθηση ότι η νέα κυβέρνηση πάει να τους ξεγελάσει,
ζητώντας νέα δανεικά χωρίς να αναλάβει ουσιώδεις δεσμεύσεις, δεν επικρατεί μόνο
στο Βερολίνο.
Γι’ αυτό και τα ελληνικά αιτήματα δεν βρήκαν
ευήκοα ώτα ούτε στις ομοιοπαθείς με την Ελλάδα χώρες του Νότου, ούτε σε μικρές
και φτωχές χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Την παράταση η κυβέρνηση πιθανότατα θα την
πάρει. Αλλά με αυτήν τίποτα δεν τελειώνει.
Ανάσα θα πάρει, αλλά η παρακολούθηση δεν θα
σταματήσει από τους «θεσμούς», που δεν θα λέγονται (αλλά θα είναι) τρόικα. Και
σ’ αυτήν την παρακολούθηση οι Γερμανοί θα είναι παρόντες.
Αν στην κυβέρνηση επικρατήσει η ολέθρια αντίληψη
ότι έβαλε στη γωνία τον Σόιμπλε, το επόμενο στάδιο μπορεί να είναι χειρότερο.
Η κυβέρνηση πρέπει να εκμεταλλευθεί την
«παράταση», που πιθανότατα θα πάρει, για να λύσει ουσιαστικά προβλήματα.
Ώστε, μόλις αυτή λήξει, να μη βρεθεί πάλι επί
ξύλου κρεμάμενη και να στύβει ο Βαρουφάκης το μυαλό του, για να βρίσκει νέα
κοσμητικά για τον Σόιμπλε.
Γιώργος Καρελιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου