Αφού δεν τους αρέσει ο Σαμαράς γιατί δεν προσπαθούν να τον ρίξουν;

Διαβάζω, ότι πίσω από την περίφημη ανακοίνωση, με την οποία το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα τασσόταν κατά κάθε αλλαγής των κανόνων για την Ελλάδα, ήταν ο σύμβουλος και στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού, Χρύσανθος Λαζαρίδης.

Κι αυτό διότι ο κ.Λαζαρίδης έχει κύρος και υψηλές γνωριμίες στο κόμμα.

Ομολογώ, ότι δεν το φανταζόμουν.

Νόμιζα ότι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης ήταν η προαναγγελία της διαπραγματευτικής γραμμής της Γερμανίας.

Δεν φανταζόμουν, ότι υπήρχε έλληνας πολιτικός παράγοντας, ικανός να έχει τόσο κύρος…

Αλλά δε μπορώ να καταλάβω, τι άλλο θα μπορούσε να πει το κόμμα, το οποίο έχει στις τάξεις του τον Σαμαρά και τον Ραχόι;

Επίσης, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς ήθελαν να κάνει ο Σαμαράς ή κυρία Μπακογιάννη και ο κύριος Αντώναρος, που αποδοκίμασαν την ανακοίνωση του ΕΛΚ, γιατί ήταν κατά της διαπραγμάτευσης, που επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση.

Ήθελαν να πάει στη συνεδρίαση του ΕΛΚ και να τους πει: «Ξέρετε εγώ έχασα, γιατί είχα λάθος γραμμή, τη σωστή γραμμή την έχει ο Τσίπρας και σας παρακαλώ να τον στηρίξουμε όλοι μαζί!»;

Τι διαφορά έχει η ανακοίνωση του Λαϊκού Κόμματος, που συνυπέγραψε ο Σαμαράς, με την απόφαση του προχθεσινού Eurogroup, στην οποία ο Βαρουφάκης αναγνωρίζει τις αξιοσημείωτες προσπάθειες, που κατέβαλε η Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια;

Και τέλος πάντων, αν πεπρωμένο του ηττημένου είναι να συντάσσεται με τον νικητή, γιατί η κυρία Μπακογιάννη αρνήθηκε να υπηρετήσει το καλό της παράταξης ως τομεάρχης Παιδείας, ενώ θα έπρεπε να πάει ο Σαμαράς στο ΕΛΚ ως τομεάρχης κεντροδεξιάς του ΣΥΡΙΖΑ;

Η κυρία Μπακογιάννη με τη στάση της στην πολιτική δε δείχνει να συμμερίζεται την άποψη, ότι μόνο ο νικητής έχει δίκαιο.

«Καλούμε την νέα ελληνική κυβέρνηση να μην θέσει εν αμφιβόλω την οικονομική πρόοδο που σημειώθηκε υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά. Οι θυσίες που έγιναν από τον ελληνικό λαό δεν μπορούν να τεθούν σε κίνδυνο μέσα από μονομερείς δράσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να σεβαστεί όλες τις δεσμεύσεις, τις οποίες ανέλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση», έλεγε η ανακοίνωση του ΕΛΚ.

Μας είχε πει προεκλογικά η κυρία Μπακογιάννη ή ο κ.Αντώναρος, ότι δεν σημειώθηκε «πρόοδος υπό την ηγεσία Σαμαρά», ή ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές ΔΕΝ «πρέπει να σεβαστεί όλες τις δεσμεύσεις, τις οποίες ανέλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση»;

Δηλαδή, τι θα έλεγαν, αν το ΕΛΚ δεν είχε προσφέρει κάλυψη στον Σαμαρά; Δεν θα ειρωνευόντουσαν την αποτυχία του;

Για να σοβαρευτούμε λιγάκι. Το πρόβλημα της κυρίας Μπακογιάννη και του κ.Αντώναρου δεν είναι  η ανακοίνωση του ΕΛΚ. Το πρόβλημα τους είναι η ηγεσία Σαμαρά.

Αν δεν τον θέλουν, αν δεν τους ταιριάζει, αν δεν τους κάνει, αν είναι τόσο αναίσθητος, που να μην θέτει ο ίδιος θέμα ηγεσίας μετά την ήττα, γιατί δεν το θέτουν αυτοί;

Όποιος έχει κάτι να πει, ας το πει ευθέως και με κατανοητά λογάκια…

Είναι κακό κύριε Αντώναρε μου, να μπορεί κάποιος να επηρεάζει το ΕΛΚ;

Δεν εμπλέκομαι στα εσωκομματικά της ΝΔ, απλώς με έχει κουράσει η πολιτική με την ειρωνεία και την απαξίωση του αντιπάλου, για να καταστεί ευάλωτος και να πέσει μόνος…

Χρήστος Μάτης

Κομιστές

ΥΓ: Κι επειδή το παρελθόν πάντα διδάσκει: Το 1981 ο Γεώργιος Ράλλης, μετά την ήττα στις εκλογές, ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από την κοινοβουλευτική ομάδα. Συσπειρώθηκαν όλοι εναντίον του, έχασε. Έφυγε και μετά διασπάστηκαν στην εκλογή του διαδόχου.

Το 1985, μετά την ήττα, ο Μητσοτάκης προκήρυξε προεδρική εκλογή. Κατέβηκαν υποψήφιοι, αυτός, ο Στεφανόπουλος και ο Μπούτος. Διασπασμένοι οι αντίπαλοί του δε μπορούσαν να συσπειρωθούν. Κι έχασαν.

Και μία λογιστικού χαρακτήρα αποτίμηση: Ο Τσίπρας ήθελε να ουδετεροποιήσει ένα μέρος της κεντροδεξιάς.

Είναι εύλογο, ότι ανάμεσα στους μητσοτακικούς και τους καραμανλικούς, θα προτιμούσε τους δεύτερους που είναι περισσότεροι.

Και γι’ αυτό κατέληξε στον Προκόπη Παυλόπουλο για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αλίμονο, αν κάποιος νομίζει, ότι με ένα αντισαμαρικό tweet μπορεί να γίνει πρόεδρος…

Βεβαίως είναι πάντοτε γνωστό, ότι ο εχθρός του εχθρού μου κ.λπ…