Συγκυβέρνηση με ροζ, πράσινους και μαύρους κόκκους…

Η σημαία της βυζαντινής αυτοκρατορίας, που τοποθέτησε ο Καμμένος πίσω από το γραφείο του, για να σκιάζονται οι οχτροί και να θυμάται το έθνος ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι» (όταν σταματήσουν να μας ψεκάζουν, τότε θ’ αναστηθεί ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και θα οδηγήσει το μη ψεκασμένο γένος στην υλοποίηση των προαιώνιων πόθων του), αποτελεί ένα από τα διακριτικά σήματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η συγκρότηση της οποίας ανακοινώθηκε λίγες ώρες μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος.

Μίγμα πιπεριών θυμίζει η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.

Ροζ παραδοσιακό συριζαίικο, πράσινο από πασόκους και μαύρο από τον Καμμένο και τους ανθρώπους του.

Ηταν η πρώτη πράξη πολιτικής… συνέπειας του νικητή των εκλογών ΣΥΡΙΖΑ. Προεκλογικά δήλωνε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστεί με ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΚΙΔΗΣΟ, αλλά μόνο με Περισσό και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά δεν έκανε -για τα μάτια, βρε αδερφέ- μια κίνηση να ζητήσει συνάντηση Τσίπρα-Κουτσούμπα. Αυτή την έκανε αφού πρώτα ανακοινώθηκε η συγκυβέρνηση με τον Καμμένο...

Ποιος δε θυμάται αυτά που δήλωνε για τον Καμμένο και το κόμμα του ο Τσίπρας, σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη (μίλησε για σημαντικές διαφορές και για πολιτιστική άβυσσο που τους χωρίζει);

Αρκετοί είναι αυτοί που θυμήθηκαν ότι μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Κουΐκ πλακωνόταν με τους δημοσιογράφους στο πρωινάδικο του Mega, επειδή τον ρώτησαν αν οι ΑΝΕΛ θα συνεργαστούν κυβερνητικά με τον ΣΥΡΙΖΑ: «Προσωπικά προσβάλλομαι όταν μου λένε ότι μπορεί να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ» έλεγε. Και πού να θυμίσουμε τα tweet του Παπαδημούλη, που διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει περίπτωση συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ, γιατί βρίσκονται πιο δεξιά από τη ΝΔ!
Περασμένα ξεχασμένα.

Μόνο κάποιες δευτεροκλασάτες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είδαν κανένα μέλος τους να υπουργοποιείται, διαμαρτύρονται και προειδοποιούν, αλλά κανείς δεν τους δίνει σημασία.

Στον «ΣΥΡΙΖΑ του 4%» υπάρχει ενόχληση, όμως αυτή εκδηλώνεται μόνο σε συζητήσεις συντροφιών. Κυριαρχεί η επίτευξη του κυβερνητικού στόχου.
Η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό, εθνικιστικό, ξενοφοβικό-ρατσιστικό μόρφωμα των ΑΝΕΛ δεν είναι ζήτημα πολιτισμού και καλού γούστου (υπάρχουν κι αυτά, αλλά είναι δευτερεύοντα). Είναι ζήτημα πολιτικής.

Και ο Καμμένος φρόντισε να το καταστήσει σαφές: «εμείς είμαστε οι εγγυητές». Εγγυητές σε τι; Καταρχάς, σε ό,τι συνδέεται με την ένταξη της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό στον Καμμένο δόθηκε το υπουργείο Αμυνας, στο οποίο από την πρώτη κιόλας μέρα επιδόθηκε σ’ ένα ντελίριο πατριδοκαπηλείας, εθνικισμού και θρησκοληψίας.
Εγγυητές στη διαιώνιση της αντιμεταναστευτικής-ρατσιστικής πολιτικής, σε σχέση με την οποία δύσκολα τους ξεχωρίζεις από τους χρυσαυγίτες.

Ολα αυτά τα θέματα μπαίνουν στο ράφι, δε θα επιτρέψουμε να ψηφιστεί τίποτα, δήλωσε ο Κουΐκ.

Και όταν η αναπληρώτρια υπουργός για το Μεταναστευτικό Τ. Χριστοδουλοπούλου τόλμησε να πει ότι τα παιδιά των μεταναστών που είτε γεννήθηκαν είτε μεγάλωσαν στην Ελλάδα πρέπει να πάρουν ιθαγένεια, εισέπραξε μια «απανταχούσα» από τη νέα εκπρόσωπο Τύπου των ΑΝΕΛ Μ. Χρυσοβελώνη.
Ο Καμμένος έκανε προεκλογικό αγώνα με τη γνωστή ακροδεξιά κούφια αντιμνημονιακή ρητορική.

Ετσι προσέγγισε το εκλογικό του ακροατήριο, έτσι θα συνεχίσει, για να διεμβολίσει την εκλογική πελατεία της Χρυσής Αυγής.

Δεν μπορούν οι συριζαίοι να ισχυριστούν ότι δεν το ήξεραν αυτό.

Το ήξεραν και επέλεξαν συνειδητά τη συγκυβέρνηση με το ακροδεξιό μόρφωμα, για να έχουν ένα ακόμη άλλοθι στην πολιτική που θ’ ακολουθήσουν.

Κόντρα- Εξέγερση

ΥΓ. Και να μην ξεχνάμε. Αυτή η συγκυβέρνηση με τους 162 βουλευτές, αντιπροσωπεύει μόνο το 26% του εκλογικού σώματος (23% ο ΣΥΡΙΖΑ και 3% οι ΑΝΕΛ).

Επί των έγκυρων ψηφοδελτίων αντιπροσωπεύει το 41,1%.

Απ’ όλες τις απόψεις είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας, προϊόν ενός καλπονοθευτικού νόμου.