Η γραβάτα του κ. Τσίπρα…

Καλό είναι να παρατηρούμε κι εμείς προσεκτικά τα ενδυματολογικά χούγια του πρωθυπουργού.

Οχι με την πατερναλιστική διάθεση του περιοδικού Women’s Wear Daily που έκρινε τα ρούχα του κ. Αλέξη Τσιπρα και έκανε -όπως συνηθίζει σε μια μόνιμη ρουμπρίκα του- στυλιστικές παρατηρήσεις.

Εμείς πρέπει να κοιτάξουμε την εμφάνιση του κ. Τσίπρα με πολιτικό μάτι.

Κι αυτό, διότι το βράδυ των εκλογών ο πρωθυπουργός είπε ότι θα φορέσει γραβάτα «μόνο αν “κουρευτεί” το χρέος», ενώ όταν ρωτήθηκε από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς απάντησε «όταν έρθουμε σε συμφωνία με τους εταίρους» (28.1.2015).

Είναι μια σημαντική και ουσιαστική διαφορά την οποία μερικοί -ιδίως όσοι δεινοπάθησαν φορώντας σφιχτούς λαιμοδέτες όλα τα προηγούμενα χρόνια- χαιρέκακα θα χαρακτηρίσουν «κωλοτούμπα»...

Βεβαίως η «kolotoumpa» είναι μετά το «fakelaki» η δεύτερη ελληνική λέξη της κρίσης που πολιτογραφείται διεθνώς· ακόμη εξάγουμε τα φώτα του πολιτισμού στους βαρβάρους.

Ομως καλά είναι να την ξεχάσουμε.

Πιο ορθός πολιτικά (και ουχί «πολιτικά ορθός») όρος είναι ο δραγασάκειος: «βίαιη ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ».

Ακόμη και σε ό,τι αφορά την ενδυμασία.
Είναι κατανοητό το γινάτι μερικών απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ελάχιστα δικαιολογημένο. Η απαξίωση του εξορθολογισμού είναι κακό για τον ΣΥΡΙΖΑ (δεν θα κλάψουμε) αλλά είναι κακό (μεγάλο) και για τη χώρα.

Η διαφαινόμενη ωρίμανση δεν θα αφορά μόνο τον μηχανισμό (απαράτ, για να μαθαίνουν και οι δεξιοί συγκυβερνήτες) του κόμματος, αλλά και τους οπαδούς του, ειδικά εκείνους που πίστευαν ότι «ένας τραλαλά κόσμος είναι εφικτός».
Εξάλλου, για να πούμε και του ΣΥΡΙΖΑ το δίκιο, η «βίαιη ωρίμανση» δεν είναι κάτι καινοφανές στην Ιστορία. 

γυφτοπρόξενοι;

Από την εποχή του G.K. Chesterton γνωρίζουμε ότι «όταν ένας πολιτικός είναι στην αντιπολίτευση γίνεται ειδικός για τα μέσα που θα επιτευχθεί ένας σκοπός. Οταν είναι στην κυβέρνηση γίνεται ειδικός για τα εμπόδια».

Ελπίζουμε ότι σύντομα η κυβέρνηση θα δει τα βράχια μπροστά μας και θα χαράξει ρότα άλλη από εκείνη που προεκλογικώς κήρυσσε.
Από την απέναντι πλευρά, η αντιπολίτευση πρέπει να γίνει σε βάση αρχών και ουχί με γινάτια· κάτι βεβαίως που προϋποθέτει να υπάρχουν αρχές.

Διότι η επιμονή στη ρητορική περί «κωλοτούμπας» δεν μυρίζει μόνο παλιμπαιδισμό. Δείχνει ότι ο στόχος κάποιων δεν είναι το καλό της χώρας, αλλά πώς θα γυρίσουν γρήγορα στο γκουβέρνο.
Υπό την έννοια αυτή, ήταν (επιεικώς) ατυχής η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Καραγκούνη. «Ο κ. Τσίπρας, προκειμένου να καθησυχάσει τις αγορές, τις οποίες όμως δεν αναγνωρίζει, βάζει στο συρτάρι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και ανακοινώνει νέο Μνημόνιο, που ο ίδιος το βαφτίζει Μεσοπρόθεσμο».
Θα είναι θετικό για τη χώρα η ύπαρξη ενός λογικού σχεδίου εξόδου από την κρίση (το οποίο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από το Μνημόνιο), ακόμη κι αν αυτό ονομαστεί «Συμβόλαιο», ακόμη κι αν το προπαγανδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν παρθενογεννημένο.

Το βασικό είναι να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις για να φύγει η χώρα από την γκρίζα ζώνη της φθοράς, να ανασυνταχθεί η οικονομία, να προκόψουν οι άνθρωποι. Τώρα αν αυτό το σχέδιο θα φοράει γραβάτα ή αν θα ντύνεται με τάχαμου αριστερά συνθήματα, μικρή σημασία έχει...

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή