Oλοταχώς προς το Μνημόνιο-3…

Παράταση της δανειακής σύμβασης, όπως αναλυτικά γράφουμε από κάτω, σημαίνει παράταση του Μνημόνιου, γιατί αυτά τα δυο πάνε πακέτο.

Βεβαίως, όπως συχνά-πυκνά λένε ο Ντεϊσελμπλούμ, ο Μοσκοβισί, ακόμη και ο Σόιμπλε, το «πρόγραμμα» έχει ενσωματωμένη τη δυνατότητα ευελιξίας.

Αυτό σημαίνει ότι το «υιοθετεί» η Ελλάδα, δηλαδή αποδέχεται τους στόχους του, και καθορίζει αυτή τα μέτρα πολιτικής που θα εφαρμόσει.

Οχι όμως αυθαίρετα, με ακαδημαϊκού τύπου ομιλίες Μπαρουφάκη, λες και απευθύνεται στο ακροατήριο της «πλατείας» που τον έκανε φίρμα, αλλά με αυστηρά καθορισμένα και ακόμη πιο αυστηρά κοστολογημένα μέτρα, τα οποία η κυβέρνηση συμφωνεί με την τρόικα (συγνώμη με τους «θεσμούς», όπως αποκαλείται πλέον η τρόικα).

Αλλιώς δεν εκταμιεύονται λεφτά από τα δάνεια.

Είναι το περιβόητο conditionality, το οποίο ο Μπαρουφάκης αποδέχτηκε στις ομιλίες του στο Eurogroup…
 

Και βέβαια, όλ’ αυτά αναφέρονταν και στο «προσχέδιο Μοσκοβισί» που ήταν έτοιμος να υπογράψει ο Μπαρουφάκης, αλλά του χάλασε τη χαρά ο Σόιμπλε.

Οταν θέλεις επέκταση της δανειακής σύμβασης, σημαίνει πως θέλεις να τραβήξεις λεφτά. Για να τραβήξεις λεφτά, πρέπει να σεβαστείς τους όρους, δηλαδή το Μνημόνιο.

Μπορείς ν’ αλλάξεις τους όρους, αλλά τις αλλαγές δε θα τις κάνεις όπως γουστάρεις, αλλά σε συνεννόηση με τους επιτηρητές των δανειστών. Ακόμη και αρχάριος στην ανάγνωση διεθνών κειμένων μπορούσε να τα δει όλ’ αυτά στο «προσχέδιο Μοσκοβισί». 

Τότε γιατί όλη αυτή η χλαπαταγή;

«Δεν υποκύπτουμε στους ψυχολογικούς εκβιασμούς» φώναξε ο Τσίπρας από το βήμα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το επίθετο («ψυχολογικούς») που για πρώτη φορά μπήκε μπροστά από το ουσιαστικό («εκβιασμοί»), είτε προστέθηκε ηθελημένα είτε του ξέφυγε του Τσίπρα, δίνει την ουσία της υπόθεσης.

Επί της ουσίας όλα είναι συμφωνημένα, αλλά ο Σόιμπλε θέλει να τους εξευτελίσει και τους εκβιάζει ψυχολογικά, βάζοντάς τους να χρησιμοποιήσουν τις λέξεις που θέλει αυτός και όχι κάποιες λέξεις που θέλουν αυτοί, ίδιες ως προς την ουσία που περιγράφουν, αλλά ικανές για να πουλήσουν παραμύθια στον ελληνικό λαό για κάποιο (σύντομο) χρονικό διάστημα. 

Μέχρι πού θα το τραβήξει ο Σόιμπλε;

Σίγουρα δεν πρόκειται για κάποιον ξεμωραμένο παλιόγερο, αλλά για έναν έμπειρο πολιτικό, ο οποίος μαθαίνει τα πάντα από τους ενδιάμεσους που χρησιμοποιούνται (Ντεϊσελμπλούμ, Γιούνκερ κ.ά.).

Οσο τους βλέπει να κάνουν τη μια κωλοτούμπα μετά την άλλη θα το τραβάει.

Οταν δει ότι δεν τους έχει αφήσει άλλα περιθώρια, θα συμφωνήσει.

Ολα αυτά αφορούν το ψυχολογικό παιχνίδι, το παιχνίδι με τις λέξεις.

Επί της ουσίας, η παράταση του Μνημόνιου-2 (με την «ευελιξία» που επιτρέπει, πάντα υπό τον έλεγχο της τρόικας), θα γίνει γέφυρα για την υπογραφή του Μνημόνιου-3, μάλλον τον Αύγουστο που έχουμε και τα «μπάνια του λαού».

Κόντρα-Εξέγερση