Το δικαίωμα στην άγνοια…

Υποψήφιος Δήμαρχος σε μια, οποιαδήποτε, πόλη της Ελλάδας, ξεκινά προεκλογικό αγώνα με βασικά συνθήματα: «Με την εκλογή μου, η ανεργία θα μειωθεί στο 0% καθώς μας θα προσλάβουμε όλους τους δημότες μας στις τοπικές επιχειρήσεις και θα στείλουμε το λογαριασμό στην κυβέρνηση. Δηλαδή στους υπόλοιπους πολίτες της Ελλάδας. 

Δεύτερον, θα καταργήσουμε το ευρώ από εθνικό νόμισμα και στον Δήμο μας θα τυπώσουμε δικό μας νόμισμα. Τρίτον θα ψηφίζουμε δικούς μας Νόμους, αδιαφορώντας για τη Βουλή των Ελλήνων».

Με αυτές τις εξαγγελίες και με συνθήματα πως «σε περίπτωση που η κυβέρνηση της Αθήνας, δεν δεχθεί τη βούληση των δημοτών και το εκλογικό αποτέλεσμα, θα γίνει το Κούγκι», ο υποψήφιος Δήμαρχος καταφέρνει και εκλέγεται στο ύψιστο αυτό αξίωμα, καθώς οι δημότες έχουν πειστεί τόσο για το δίκιο του Δημάρχου, όσο και για τα ατράνταχτα επιχειρήματά του, όντας βέβαιοι πως ο Δήμος τους θα μετατραπεί σε παράδειγμα προς μίμηση από τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες...

Ελάχιστες ημέρες μετά τις εκλογές, Δήμαρχος και δημότες κατανοούν το προφανές. Πως το Σύνταγμα της Ελλάδας, καθώς και οι Νόμοι του Κράτους, δεν πρόκειται να αλλάξουν έπειτα από το εκλογικό αποτέλεσμα σε ένα ελληνικό Δήμο και πως οι προεκλογικές εξαγγελίες ήταν απλώς πομφόλυγες.

Είναι αυτό που ονομάζεται «επιστροφή στην πραγματικότητα».
Κάθε λογικός άνθρωπος, αλλά και κάθε ψηφοφόρος που έδωσε την ψήφο του σε αυτόν τον Δήμαρχο, θα μπορούσε να υποθέσει δύο πράγματα.

Είτε πως ο Δήμαρχος φλόμωσε στο ψέμα τους «ανυποψίαστους δημότες», είτε πως ήταν ένας ανόητος που πίστευε, όντως, αυτά τα φληναφήματα και κατάφερε να παρασύρει το λαό, που ως γνωστόν είναι «σοφός».
Πρόκειται για τη ρητορική - mutatis mutandis – που χρησιμοποίησε προεκλογικά η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας. «Κατάργηση των Μνημονίων και της τρόικα». «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης». «Αυξήσεις στον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις». Με τσιτάτα πως «δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να μη δεχθεί η Άνγκελα Μέρκελ το πρόγραμμά μας», ή ακόμα πως «θα κλείσουμε το τηλέφωνο στον κ. Ντράγκι».  

Ο ίδιος μάλιστα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν τόσο βέβαιος για το δίκιο των λόγων του, που υποσχέθηκε να αλλάξει «όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση στο όνομα όλων των Ευρωπαίων πολιτών».
Η απόφαση της επέκτασης του ελληνικού προγράμματος, η ταφόπλακα δηλαδή των προεκλογικών εξαγγελιών της Κυβέρνησης, θα μπορούσε να προκαλέσει τα ίδια ερωτήματα με αυτά στην περίπτωση του «Δημάρχου».

Ψέματα, ή απλώς ανοησίες;
Μάλλον δεν ισχύει τίποτε από τα δύο.

Το ψέμα, προϋποθέτει δόλο. Η ανοησία, έστω ένα σχέδιο.  

Σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για πλήρη άγνοια της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για παντελή έλλειψη κατανόησης έστω και των πιο απλών κανόνων λειτουργίας της Ε.Ε. και του πως έχει εξελιχθεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Μέσω αυτής της στήλης ετέθη το ζήτημα «όσα ξέχασε να πει ο κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ».Φαίνεται πως δεν τα ξέχασε, αλλά μάλλον πως ποτέ του δεν τα ήξερε.

Τα κορυφαία στελέχη αυτής της κυβέρνησης θεώρησαν πως η Ε.Ε. του 2015 λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε το 1990.

Πίστεψαν δηλαδή πως το ελληνικό ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό. Τεράστιο σφάλμα, καθώς το ελληνικό ζήτημα είναι απλώς και μόνο θεσμικό.

Το πρωτογενές και παράγωγο Δίκαιο της Ε.Ε. δεν πρόκειται να αλλάξει λόγω των εκλογών στην Ελλάδα. Όπως δεν πρόκειται να αλλάξει το ελληνικό Σύνταγμα λόγω του εκλογικού αποτελέσματος σε κάποιον Δήμο της χώρας.
Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας επιστρέφει στην πραγματικότητα, κατανοώντας το προφανές. Χρειάστηκε όμως ένας μήνας.

Ένας πολύ κακός μήνας που κόστισε στην Ελλάδα, τόσο πολιτικά, όσο και οικονομικά.  

Η κυβέρνηση έχει αυτοεγκλωβιστεί στις προεκλογικές της εξαγγελίες. Και μπορεί τελικά το δικαίωμα στην άγνοια να το έχουμε όλοι, το κόστος αυτής όμως, όχι.

Βασίλης Δαλιάνης

Πρώτο Θέμα