Οι ημέρες περνούν και για μεταρρυθμίσεις ακούμε
αλλά μεταρρυθμίσεις δεν βλέπουμε.
Ο πρωθυπουργός, αφού απέδωσε την ευθύνη της
κρίσης σ’ εμάς –απολύτως σωστά- στη συνάντησή του με την Γερμανίδα καγκελάριο,
ανέλαβε την ευθύνη και την υποχρέωση να τις προωθήσει, ούτως ώστε ν’ αναπνεύσει
και να σταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία.
Από εκείνο το βράδυ του Βερολίνου, κυβερνητικοί
παράγοντες
Γράφουν μια μεταρρύθμιση και την κοστολογούν,
αλλά όλο και κάποιος κυβερνητικός παράγοντας διαφωνεί μ’ αυτή και τη βάζουν
στην άκρη.
Γράφουν μια άλλη, την κοστολογούν κι αυτή, αλλά
άλλος κυβερνητικός ή κομματικός παράγων διαφωνεί και τη βάζουν κι αυτή στο
συρτάρι.
Όμως, δεν γίνεται δουλειά έτσι...
Πολύ περισσότερο όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι τα
ταμειακά αποθέματα εξαντλούνται κι η οικονομία σπαράζει στον επιθανάτιο ρόγχο
της.
Ο ιδιωτικός τομέας βρίσκεται υπό καθεστώς
απόγνωσης, οι καταθέσεις των τραπεζών διαρρέουν προς το εξωτερικό κι οι πολίτες
είναι συγκρατημένοι πιο πολύ κι από την περίοδο που «έσκασε» η κρίση.
Το πιθανότερο είναι ότι οι επιχειρήσεις –με τις
παρούσες συνθήκες- θ’ αντιδράσουν, θα επιχειρήσουν να κρατήσουν «πισινές»
έναντι των επερχόμενων κινδύνων, με μοιραίο επακόλουθο τις περικοπές και τις
απολύσεις, που θα δημιουργήσουν νέες στρατιές ανέργων και προβλημάτων.
Η αβεβαιότητα ζει και βασιλεύει κι ήδη τα
αισθήματα φόβου άρχισαν και πάλι να έρχονται στην επιφάνεια.
Κι η κυβέρνηση διαβουλεύεται με τα δικά της
στελέχη, αναφορικά με το αν θα της επιτρέψουν να κάνει ή όχι τις περιβόητες
μεταρρυθμίσεις.
Ακραία κι επικίνδυνα στελέχη της έχουν ως …όπλα τους
τζιχαντιστές, τα Κούγκια, τα νταούλια, τα τσάμικα, τις πολεμικές αποζημιώσεις
και τα συνθήματα για «πρώτη φορά Αριστερά».
Λεονταρισμοί εν ου παικτοίς.
Η αλυσίδα είναι ήδη επικίνδυνα τεντωμένη.
Το Κράτος αντιμετωπίζει σοβαρά τον κίνδυνο
στάσης εσωτερικών πληρωμών.
Μπορεί η κυβέρνηση να δείχνει ότι απολαμβάνει
της εμπιστοσύνης της κοινωνίας, αλλά αρκεί μια μικρή «στραβή» για ν’ αλλάξουν
όλα κι αυτή να χαθεί.
Ο Αλέξης Τσίπρας ξόδεψε πολύ χρόνο για να
μετονομάσει την τρόικα και το μνημόνιο ή να «πυροβολεί» με άσφαιρα πυρά και
…δημιουργική ασάφεια τους δανειστές της χώρας.
Όμως ο χρόνος έφτασε στο σημείο dt.
Αν δεν προχωρήσει, χθες, στην άρση των αδιεξόδων
για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί η χώρα, η Ελλάδα θα ζήσει τέτοια κρίση που θα
ωχριά μπροστά της εκείνη που ξέσπασε το 2010.
Αποφάσεις, λοιπόν, τώρα!
Μεταρρυθμίσεις και βαθιές τομές, τώρα!
Ο πρωθυπουργός είναι πλέον στην κόψη του
ξυραφιού.
Εκτός αν οδεύει στη ρήξη!
Τότε θα δούμε αν είναι ακόμη μαζί τους ο λαός,
όπως ζήτησε ο πολύς Βαρουφάκης…
Nίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου