Οι γενναίοι μας με κλαρίνα ορμούν!

Καλοσιδερωμένες στολές, λεβέντικο παράστημα , πειθαρχημένος βηματισμός, θόρυβος ερπυστριοφόρων, βόμβος αεριωθουμένων , χείμαρρος χειροκροτημάτων. Μια παράσταση, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της , ακαριαίας γοητείας που μεταδίδει συγκίνηση και ερεθίζει τη οφειλόμενη μνήμη.

Πρώτη φορά Αριστερά και έτσι...

Με τη μπάντα να δίνει το τέμπο παιανίζοντας « περνάει ο Στρατός της Ελλάδος φρουρός, του κάθε της εχθρού ο σκληρός τιμωρός»...

Τα έχει αυτά κάθε εγχώρια παρέλαση, από δεκαετίες καθιερωμένη.

Όπως, επίσης , στα συστατικά της περιλαμβάνονται ο εκ του ασφαλούς φλογερός πατριωτισμός και οι προκάτ δηλώσεις εθνικής υπερηφάνειας από καμαρωτούς επίσημους.

Όλες στο ηρωικό φόντο των Ελληνικών ουρανών, των άγιων χωμάτων , της γαλανής μας θάλασσας. Στερεοτυπικές ρητορείες που συνήθως παραβλέπουν το κόστος μιας παρέλασης και σαφώς αγνοούν τα συμπτώματα διαφθοράς με τις μίζες των εξοπλισμών.

Η αλήθεια είναι ότι μια μεγάλη μερίδα του κοινωνικού σώματος είναι από χρόνια διχασμένη απέναντι στις στρατιωτικές παρελάσεις, με ή άνευ, αρμάτων μάχης. Για άλλους αποτελεί μια παράδοση με ισχυρές ρίζες της οποίας η αντήχηση του ηρωισμού των στρατευμένων νιάτων της χώρας αναδύει πάντα τη συλλογική πατριωτική ταυτότητα και φανερώνει θαρραλέα την ικανότητα προστασίας της εθνικής κυριαρχίας.

Αντίθετα, για άλλους συνιστά ένα στρεβλό και βαλσαμωμένο απολίθωμα, μια αχρείαστη και ανιαρή παράσταση ανούσιας επίδειξης ισχύος υπό τη καπηλεία ενός στρατόκαυλου μεσσιανισμού.

Σε αυτό το πνεύμα πλήθος βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχε μιλήσει προεκλογικά για κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων ως αναχρονιστικού θεσμού, μιλιταριστικού κατάλοιπου της δεκαετίας του ’30.

Ο συνήθης αντίλογος τους δεν προερχόταν από μεμψιμοιρία ή πασιφισμό αλλά πήγαζε μάλλον κοινωνική ευαισθησία.

Το επικρατών επιχείρημα ήταν ότι τα κονδύλια του εθνικού προϋπολογισμού που προβλέπονται για την επίδειξη της ετοιμότητας του αμυντικού μηχανισμού θα ήταν καλύτερο να διατίθενται για την περίθαλψη και την διατροφή των αναξιοπαθούντων καθώς και τη διεύρυνση των επιδομάτων ανεργίας.

Μπορεί πλέον να φανταστεί κανείς την έκπληξη , αν όχι την αμηχανία, τους όταν αύριο κιόλας η αριστερή διοίκηση της περιφέρειας Αττικής και η επίσης, πρώτη φορά, αριστερή κυβέρνηση θα οργανώσει κανονικότατα και με όλους τους τύπους στρατιωτική παρέλαση, αφού θα έχει προηγηθεί και η καθιερωμένη δοξολογία.

Το πρόβλημα για τους θιασώτες της κατάργησης της στρατιωτικής παρέλασης είναι ότι δεν έχει επακριβώς διασαφηνιστεί και το πνεύμα της .

Θα είναι εθνεγερτήρια συμμετοχή σε μια γιορτή ενότητας στρατού και λαού;

Μια προτροπή τόνωσης του εθνικού και αγωνιστικού φρονήματος;

Μια διαδήλωση, όπως τη χαρακτήρισε ο υπουργός Εθνικής άμυνας;

Μια εκδήλωση τιμής στους ήρωες της κήρυξης του απελευθερωτικού αγώνα;

Εξάλλου το ότι η αυριανή παρέλαση θα διοργανωθεί χωρίς κιγκλιδώματα , με χαμηλωμένη και διαφορετικά προσανατολισμένη τη κερκίδα των επισήμων, δεν σηματοδοτεί κανένα νεωτερισμό.

Ούτε προσφέρει καμιά αισθητική αναβάθμιση ότι μετά το πέρας της θα ακολουθήσει εθνικολαϊκό πανηγύρι.

Με τις στρατιωτικές μπάντες να παιανίζουν, αντί εμβατηρίων, δημοτικά άσματα με κλαρίνα και νταούλια προς γλεντζέδικη χορευτική τέρψη των θεατών. Και είναι μάλλον αμφίβολο αν , ως συμπλήρωμα στο χακί, οι φουστανελοκίτς ρωμαίικοι και αγροτοποιμενικοί ρυθμοί είναι ικανοί να μεταφέρουν εμψυχωτικά τη φλόγα του έθνους σε μια νεολαία με διαφορετικές αναφορές κουλτούρας και γούστου

Είναι παρακινδυνευμένο να κατηγορήσει κανείς το ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει παραδοθεί χάριν της κυβερνητικής συνεργασίας του με τους ΑΝΕΛ σε ένα εθνικολαϊκό παροξυσμό που μερική αποτύπωσή του αποτελεί και η αυριανή παρέλαση.

Ωστόσο, στα πλαίσια της εξασφάλισης της μέγιστης λαϊκής συναίνεσης η Αριστερά οφείλει μεν να σέβεται τους συντηρητικούς κυβερνητικούς παρτενέρ της, αλλά δεν υποχρεούται να υποστείλει το διακριτό ιδεολογικό της φορτίο.
Ούτε είναι αναγκασμένη να προχωράει σε θολές επιλογές που επιτείνουν τη σύγχυση στη κοινωνία, αποδεχόμενη όσα παλιότερα λοιδορούσε ως γραφική νοσταλγία.

Ειδικότερα, όταν οι ρίζες και η ταυτότητα της Αριστεράς αντλούνται και από το

«Τι τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια, τα σπαθιά» δεν υποχρεούται να υποτάσσεται σε φολκλορικές, δήθεν νεοπατριωτικές καινοτομίες σε στυλ «Οι γενναίοι μας με κλαρίνα ορμούν».

Βασίλης Πήλος 

Matrix 24