Ο,τι είναι... αριστερό είναι και ηθικό;

Δεν θα μας τρελάνει εντελώς η πρώτη φορά αριστερά.

Το θέμα που ανέκυψε με τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γ. Κατρούγκαλο είναι βαθιά πολιτικό και όχι νομικό, όπως θέλει να το παρουσιάσει υποβαθμίζοντάς το ο ίδιος και η κυβέρνηση.

Προφανώς ο κ. Κατρούγκαλος είχε νομικά κάθε δικαίωμα να συμφωνεί με απολυθέντες του Δημοσίου ότι θα λάβει ως αμοιβή του ποσοστό από τις αποζημιώσεις που θα έπαιρναν αν πετύχαινε την επαναπρόσληψή τους.

Πολιτικά, όμως, είναι αδιανόητο τις επαναπροσλήψεις αυτές να τις κάνει ο ίδιος ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης…

 

Ως εκ τούτου δεν έχει καμία απολύτως σημασία πόσες ήταν αυτές οι συμβάσεις κι αν τις υπέγραψε τον προηγούμενο Ιούνιο ή τον περασμένο Ιανουάριο. Διότι απλούστατα για λόγους στοιχειώδους ηθικής τάξεως ο κ. Κατρούγκαλος θα όφειλε να αρνηθεί την συγκεκριμένη υπουργική θέση, γνωρίζοντας το ίδιον όφελος που θα είχε είτε ο ίδιος, είτε έστω οι συνεργάτες του από τις πολιτικές αποφάσεις που τώρα προωθεί ως κυβερνητικός στέλεχος.

Για να το πούμε και ευκρινέστερα, σε οποιαδήποτε συντεταγμένη πολιτεία που έχει στοιχειώδεις κανόνες σύγκρουσης συμφερόντων, ένας δικηγόρος που ασχολείται με εργατικά θέματα όχι μόνον δεν θα μπορούσε να γίνει υπουργός... προσλήψεων, αλλά ούτε καν στέλεχος μιας κυβέρνησης η οποία θα προωθούσε επιλογές που εκείνος προωθούσε επ αμοιβή με την προηγούμενη ιδιότητά του.

Ενα απλό παράδειγμα αρκεί για να καταλάβει κι ο πιο δύσπιστος ότι ο εν λόγω κύριος όχι μόνον δεν μπορεί πλέον να παραμένει στη θέση του, αλλά ότι είναι παράλογο να τον διατηρεί στην κυβέρνησή του ο κ. Αλ. Τσίπρας. 

Ας υποθέσουμε ότι ο κ. Κατρούγκαλος δεν ήταν δικηγόρος, αλλά κατασκευαστής πολυκατοικιών.

Προφανώς θα ήταν νόμιμο να του ανατεθεί ακόμη και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Αλλά θα ήταν ηθικό ο κ. Κατρούγκαλος να αυξήσει τον συντελεστή δόμησης σε μια περιοχή που με άλλους συνεταίρους τους είχαν καμία δεκαριά στρέμματα προς αξιοποίηση;

Θα το πούμε ακόμη πιο απλά.

Είναι σαν να έχει τοποθετήσει ο κ. Τσίπρας υπουργό Τουρισμού έναν επιχειρηματία του κλάδου που η πρώτη του πράξη είναι να μοιράσει κουπόνια κοινωνικού τουρισμού στο δικό του ξενοδοχείο ή έστω σε αυτά των συνεταίρων του...

Αν ούτε τώρα καταλαβαίνει η κυβέρνησης της Αριστεράς την απύθμενη υποκρισία της, μπορεί να βρει μόνη κι άλλα παραδείγματα.

Από την εποχή που κουνούσε το δάκτυλο ως τάχα κήνσορας της ηθικής και υποτίθεται ότι ήρθε να ανατρέψει...

Κωνσταντίνος Ζούλας

Καθημερινή