Αλέξη εσύ ήσουν;

Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που όποιος συνομιλούσε με τη Μέρκελ ή απλώς εξέφραζε τη γνώμη ότι δεν φταίνε οι Γερμανοί για το δικό μας δράμα, χαρακτηριζόταν… μερκελιστής, γερμανοτσολιάς, δοσίλογος κλπ κλπ

Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που η κυβέρνηση Τσίπρα –Καμένου περιόδευσε όλη την Ευρώπη, αλλά δεν είχε χρόνο για μια στάση στο Βερολίνο.

Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που η κυβέρνηση Τσίπρα –Καμένου αρνιόταν να εισπράξει τη δόση των 7,2 δις ευρώ, ισχυριζόμενη ότι είναι προτιμότερο να έχουμε την αξιοπρέπειά μας…

Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που ο συγκυβερνήτης του πρωθυπουργού, απειλούσε με… εξαγωγή Τζιχαντιστών προς το Βερολίνο!

Εδώ και μια εβδομάδα, παρακολουθούμε μια οβιδιακή μεταμόρφωση του πρωθυπουργού.

Κρύβοντας ή απομονώνοντας τον γκαφατζή υπουργό του των Οικονομικών, πήρε το παιγνίδι επάνω του.

Κατ’ αρχάς, μπροστά στο ενδεχόμενο της άτακτης χρεοκοπίας της χώρας, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και ζήτησε από τη Μέρκελ να μεσολαβήσει αμέσως, γράφοντά της:

«Σας απευθύνω έκκληση να μην επιτρέψετε ένα μικρό πρόβλημα ρευστότητας και μερικές <θεσμικές αδράνειες>, να μετατραπούν σε ένα μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα και την Ευρώπη».

Κατά δεύτερο, στη χθεσινή συνάντησή του με την Γερμανίδα καγκελάριο, ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Είναι λάθος να λέμε ότι για όλα τα δεινά της Ελλάδος φταίνε οι ξένοι κι εμείς καθόλου», ενώ τόνισε την αναγκαιότητα να μη διαιωνίζονται τα στερεότυπα κι υπερτόνισε ότι η κυβέρνησή του δεν πρόκειται να γκρεμίσει ότι θετικό έγινε τα προηγούμενα πέντε χρόνια.

Λησμονώντας, φυσικά, ότι όσα καλά, λέει, ότι έγιναν τα έκανε μια κυβέρνηση… μερκελιστών!

Οβιδιακή μεταμόρφωση, όμως, είχαμε και στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, όπου ο Έλληνας πρωθυπουργός λησμόνησε τα περί αποζημιώσεων κι αναφέρθηκε σε ηθική δικαίωση της Ελλάδας.

Όλες αυτές οι μεταμορφώσεις, με κάνουν ν’ αναρωτιέμαι αν αυτός που τις εκφράζει είναι ο Αλέξης Τσίπρας ή κάποιος σωσίας του.

Αν φορούσε γραβάτα, θα ήμουν σίγουρος ότι ισχύει το δεύτερο.

Όμως, οφείλουμε να χαιρετίσουμε τη στροφή του πρωθυπουργού από την ουτοπία στον ρεαλισμό και στον μονόδρομο της πραγματικότητας.

Γνωρίζοντας μάλιστα, ότι η σε τόσο μεγάλο βαθμό αλλαγή πλεύσης, ξεπερνά ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες εκείνων που την ανέμεναν.

Το ζήτημα, τώρα, είναι η συνέχεια.

Θ’ ακολουθήσει η κυβέρνηση μια σταθερή και συνεπή πορεία, μ’ ένα τολμηρό και ρηξικέλευθο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα επιτρέψει στη χώρα και την Οικονομία ν’ αναπνεύσουν από το τελευταίο καταστροφικό τετράμηνο, που ουσιαστικά απεμπολήθηκαν οι θυσίες πέντε ετών;

Ή θ’ αρχίσει να μιλάει πάλι με τη «γλώσσα εσωτερικού»;

Είναι και κάτι ακόμη;

Θα μπορέσει ο πρωθυπουργός να τιθασεύσει τους εν δυνάμει επαναστάτες του κόμματός του;

Θα μπορέσει να περάσει τις μεταρρυθμίσεις από τη Βουλή, όταν μεγάλο μέρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ άκουγε για τέτοιες κι έβγαζε φλύκταινες;

Αυτά θα τα δούμε στο εγγύς μέλλον.

Σήμερα, ας περιοριστούμε να υποδεχτούμε τον Αλέξη Τσίπρα στον χώρο του πολιτικού ρεαλισμού, με την ευχή να σταματήσουν επιτέλους τα επικοινωνιακά τερτίπια κι οι ανέξοδες επαναστατικές ρητορείες.  

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

GR Post