Τα τέρατα του κιτς…

Το μοναδικό πράγμα που λείπει από τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα είναι ένας ζωγράφος.

Ένας ζωγράφος σαν τον Νταλί που θα πάρει τα όσα γίνονται στην καθημερινότητα και θα τα αποτυπώσει με τη γνωστή σουρεαλιστική ματιά του.

Δεν θα χρειαστεί ιδιαίτερο ταλέντο, είναι -ήδη- αρκετά σουρεαλιστικά από μόνα τους.

Δύο πρώην σύμβουλοι του Παπανδρέου (Βαρουφάκης και Παναρίτη) διαπραγματεύονται για την «προδοσία» Παπανδρέου (όπως τη χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ), την ώρα που γίνεται επιτροπή ελέγχου για το χρέος χωρίς να περιλαμβάνεται μέσα η περίοδος που αυτό διογκώθηκε, όπως έχει δείξει το πόρισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου…

Η κυβέρνηση αποφασίζει να παραχωρήσει σε ιδιώτη τον ΟΛΠ, ενώ πριν λίγο καιρό κατηγορούσε για ξεπούλημα όποιον προσπαθούσε να κάνει κάτι αντίστοιχο.

Την 25η Μαρτίου, το στράτευμα μπήκε μέσα στις λαϊκές μαζώξεις σε μια μέρα που υποτίθεται πως δεν θα είχαμε μαθητικές παρελάσεις, αφού η Αριστερά θα τις καταργούσε.

Και το καλύτερο; Το κόμμα που κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία για οικογενειοκρατία κάνει -όχι απλά τα ίδια, αλλά- χειρότερα.

Πάρτε χαρτί και μολύβι:

·       Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης έγινε η Ιφιγένεια Καμτσίδου. Αναζητήστε τη σχέση της με τον υπουργό Δικαιοσύνης.

·       Ο Γιώργος Τσίπρας έγινε σύμβουλος του Νίκου Κοντζιά στο υπουργείο Εξωτερικών και το πρόσφατο ταξίδι του στο Ιράν έγινε πρωτοσέλιδο. Αναζητήστε τη σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα.

·       Ο Ευάγγελος Καλπαδάκης είναι ο επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού. Αναζητήστε τη σχέση του με τον Νίκο Βούτση.

·       Η Κλειώ Παπαπαντολέων διορίστηκε στο πρώτο δεκαπενθήμερο της νέας κυβέρνησης στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης, ως ειδικός συνεργάτης. Ο Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου έγινε ο νέος Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας. Αναζητήστε τη σχέση του με την προαναφερθείσα.

Είναι κι άλλα, πολλά ακόμη σημάδια που δείχνουν πως η Αριστερά έχει αλλοιώσει μέσα σε ένα δίμηνο το προσωπείο της κι έχει απεμπολήσει το «ηθικό πλεονέκτημα» που ισχυριζόταν πως είχε.

Η ίδια Αριστερά που πρωτοστατούσε -και καλώς- όταν ο Σίμος Κεδίκογλου διόριζε τη σύντροφό του, η ίδια Αριστερά που ζητούσε λεφτά για την Παιδεία κι όχι για εξοπλισμούς και service σε παλιά πολεμικά αεροσκάφη.

Ζούμε το εξής παράδοξο: Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να χτίσει τη βάση του στο κράτος για να μπορεί να εμπιστευτεί τους δικούς του ανθρώπους έχει σπαταλήσει πολύτιμες δυνάμεις κι αφήνει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του με ανοιχτό το στόμα, να παρακολουθούν αμήχανα τα όσα συμβαίνουν.

Οι υπαναχωρήσεις του απέναντι στο ΔΝΤ και τους εταίρους (δείτε τις δηλώσεις Βαρουφάκη μετά τη συνάντηση με τη Λαγκάρντ), αφήνουν μόνο του τον Καμμένο να παίζει μπάλα στο αντιμνημονιακό μπλοκ που μαζί είχαν δημιουργήσει τόσα χρόνια τώρα.

Κι αν είσαι παραδοσιακός ΣΥΡΙΖΑίος και ήλπιζες σε κατάργηση των Μνημονίων, σε ανοιχτές διαδικασίες κι όχι σε κράτος ημετέρων, σε επανακρατικοποιήσεις κ.λπ., αντιλαμβάνεσαι πως το μόνο σου στήριγμα είναι κάτι τύποι σαν τον Νικολόπουλο που συνεχίζουν να μιλούν για επονείδιστο χρέος.

Βλέπεις, οι φωνές του Σκουρλέτη και του Λαφαζάνη χάνονται μέσα στις κινήσεις των μη παραδοσιακών ΣΥΡΙΖΑίων υπουργών.

«Πριν ξεχαστούμε, θα μεταβληθούμε σε κιτς», γράφει ο Κούντερα στις τελευταίες σελίδες του «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι».

Μην έχετε αυταπάτες, αυτό ζούμε τώρα. Το θέμα είναι πόσο θα διαρκέσει αυτό το διάστημα. Για πόσο ακόμη θα ζούμε με τα τέρατα του κιτς.

Τάκης Καραγιάννης

Protagon

Υ.Γ. Ο Βούτσης μίλησε για επαναφορά του βασικού μετόχου. Ήταν το πρώτο μεγάλο φάουλ της περιόδου Καραμανλή, με την υπόθεση να καταλήγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και την Ελλάδα να καταδικάζεται. Εάν γίνει και δήλωση του Τσίπρα από τον Μπαϊρακτάρη για «νταβατζήδες» μιλάμε για επίσημη ...Καραμανλική Αριστερά.

Υ.Γ1. Λίγες ημέρες πριν, σε κεντρικό καφέ της Αθήνας, ο Παππάς συναντήθηκε με τον Ρουσόπουλο. Για δες κάτι συμπτώσεις.