Ακόμα και οι πολίτες που παρασύρθηκαν στη δίνη
της ιδεολογικής στρέβλωσης που εγκαταστάθηκε στην κοινωνία μας με την
αντιμνημονιακή ρητορική ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ και ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αρχίζουν να
αναρωτιούνται που οδηγείται η χώρα μας.
Τα κοινής αφετηρίας ιδεολογήματα νεοναζιστών και
νεοκομμουνιστών δίνουν τη θέση τους σε πιο «πρακτικά» ζητήματα όπως είναι η
πληρωμή των συντάξεων, των μισθών του δημοσίου, η βιωσιμότητα των τραπεζών, η
αναγκαία ρευστότητα για να εξακολουθήσουν να λειτουργούν πολλές από τις
επιχειρήσεις που θα κλείσουν χωρίς αυτήν, η πληρωμή των υποχρεώσεων του κράτους
εντός και εκτός της χώρας, η διαφαινόμενη αποχώρηση από την ευρωζώνη και το ευρώ…
Η αμείλικτη πραγματικότητα της χειροτέρευσης
όλων των δημοσιονομικών μεγεθών, η νέα ύφεση όπου παγιδεύεται μέρα τη μέρα η
οικονομία μας, η αδυναμία της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την ευνοϊκή συγκυρία
ρευστότητας από την ΕΚΤ, μεγάλης υποχώρησης της τιμής των καυσίμων και
αναπτυξιακού κλίματος σε όλη την Ευρώπη, προβληματίζουν πια κάθε λογικό έλληνα
πολίτη.
Στις συνθήκες αυτές και καθώς διεθνείς
οργανισμοί, κυβερνήσεις, κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες, χρηματοπιστωτικοί
οργανισμοί και οίκοι αξιολόγησης προειδοποιούν για πολύ άσχημες εξελίξεις για
τη χώρα μας, οι προβληματισμοί για την ύπαρξη ενός σχεδίου ανάκαμψης,
επανεκκίνησης της οικονομίας και αργής αλλά σταθερής αναδιοργάνωσης του
παραγωγικού μας μοντέλου μοιάζει πια σχήμα οξύμωρο. Μοιάζει σαν να ζητάμε κατά
το κοινώς λεγόμενο «σκουλαρίκια για την πεινασμένη».
Οι προσδοκίες και οι ελπίδες μας είναι πια πολύ
χαμηλότερες:
1. Να υπάρξει άμεσα
συμφωνία με την Ευρώπη και το ΔΝΤ.
2. Να παραμείνει η χώρα στο
ευρώ.
3. Να εφαρμοστεί άμεσα ένα
νέο πρόγραμμα οικονομικής στήριξης που χωρίς αυτό η στάση πληρωμών του κράτους
σε εσωτερικό και εξωτερικό, η δέσμευση καταθέσεων και οι ολέθριες συνέπειες από
την άτακτη χρεοκοπία και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, είναι αναπόφευκτες.
Μέσα σ’ αυτήν την πραγματικότητα ζούμε.
Και εντός της, «δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι
αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα».
Αλλά θαύματα δεν υπάρχουν.
Υπάρχει μόνο η βουβή απαίτηση να προληφθούν τα
χειρότερα.
Να μην πέσουμε στα βράχια.
Να προληφθούν οι συνέπειες που θα είναι ολέθριες
ιδιαίτερα για τους ανέργους, τους νέους, του χαμηλόμισθους και
χαμηλοσυνταξιούχους, πολλές από τις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή για
τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών.
Δυστυχώς δεν υπάρχει εκείνη η πολιτική
πρωτοπορία που με πολιτικό θάρρος και αληθινό πατριωτισμό θα ζητήσει από το λαό
να πάρει θέση στο μοναδικό πραγματικό δίλημμα:
ή ΝΕΟ ΠΑΚΕΤΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ή
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Δυστυχώς ακόμα και οι φιλοευρωπαϊκές
εκσυγχρονιστικές δυνάμεις δεν τολμούν να πουν ανοιχτά ότι οι μοναδικοί πραγματικοί
σύμμαχοι εκείνων που πλήρωσαν επιλεκτικά την κρίση ήταν από την αρχή και
παραμένουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο.
Δεν τολμούν γιατί και αυτές παρέμειναν σε όλη τη
διάρκεια της κρίσης εγκλωβισμένες στην αναπαραγωγή του εαυτού τους, μέσω της
υπεράσπισης των παθογενειών που οδήγησαν το κράτος σε χρεοκοπία.
Δημιούργησαν έτσι το έδαφος ανάπτυξης των πιο
επιθετικών κρατιστών που χειραγωγώντας την κοινή γνώμη έφεραν στην κυβέρνηση
αυτό το αισχρό τσίρκο αδίστακτων ακροδεξιών και ακροαριστερών ιδεοληπτικών
πολιτικών δυνάμεων που οδηγεί τη χώρα σε ανυπολόγιστες καταστροφές.
Αν δεν είναι ήδη πολύ αργά πρέπει να
βρουν την πολιτική γενναιότητα να υπερασπισθούν τώρα τη μοναδική λύση μέσα στη
Βουλή ζητώντας από το λαό αντίστοιχα, να την υπερασπισθεί τώρα στους δρόμους.
Δεν μπορεί πια να μονοπωλούν την
καθημερινότητά μας ο Αυτιάς, ο Ρωμανιάς, η Κωνσταντοπούλου και καμιά εκατοστή
βλαμμένα νούμερα που τους αρέσουν ο Κουφοντίνας κι ο Ξηρός!
Αν οι φιλοευρωπαϊκές εκσυγχρονιστικές πολιτικές
και πνευματικές ελίτ δεν αλλάξουν άμεσα τακτική δεχόμενες τον «πόλεμο» με του
ακροδεξιούς και ακροαριστερούς καταστροφείς της χώρας θα έχουν τεράστιο μέρος
της ευθύνης για όσα πρόκειται να συμβούν.
Οι ευθύνες τους είναι πια ιστορικές.
Γι αυτό και θα έχουν ονόματα και διευθύνσεις.
Θεόδωρος Ζαρέτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου