Τον ταύρο από τα κέρατα…

Η χώρα χρειάζεται σταθερό τιμόνι, αποφασιστικότητα και δεν κυβερνιέται με τηλεκοντρόλ.

Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί αυτό ο Πρωθυπουργός, όσο πιο γρήγορα πάρει πάνω του την διακυβέρνηση του τόπου και χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι τόσο γρηγορότερα η χώρα θα μπορέσει να κάνει βήματα μπρος και να βρει λύσεις στα προβλήματά της.

Ως τώρα ο κ.Τσίπρας είναι εξαφανισμένος στο Μαξίμου, κλεισμένος στον γυάλινο κόσμο του περικυκλωμένος από συμβούλους, αυλικούς και καλοθελητές.

Ακούει απόψεις, διαβάζει εισηγήσεις, κάνει συσκέψεις.

Ακολουθεί το καθημερινό του πρόγραμμα, ζαλισμένος από τις εξελίξεις χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική αντιδρώντας κυρίως σε πρωτοβουλίες των δανειστών και του κόμματός του...

Ως τώρα βασικό στοιχείο της διακυβέρνησής του ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση των καταστάσεων , οι επιθέσεις κατά των πολιτικών του αντιπάλων και η προσπάθεια να κατευνάσει τις αντιδράσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ανέχεται μάλιστα - στο όνομα της εσωκομματικής δημοκρατίας- κορυφαία στελέχη του κόμματός του να σηκώνουν το δικό τους μπαϊράκι, να προβάλουν θέσεις και θεωρίες που δεν έχουν καμιά σχέση με την εντολή που πήρε από τις κάλπες ο ΣΥΡΙΖΑ ή να συμπεριφέρονται αναλόγως με τις προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες τους.
Ο κ. Λαφαζάνης και η ομάδα του ζητάει με κάθε ευκαιρία την έξοδο της χώρας από το Ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή, η κυρία Κωσταντοπούλου αγνοεί τις πρωθυπουργικές κατευθύνσεις προωθώντας τις δικές τις προτεραιότητες (επιτροπή για το χρέος, γερμανικές αποζημιώσεις κλπ) ενώ διάφοροι υπουργοί δεν κρύβουν τις κομμουνιστικές τους εμμονές και τις τριτοκοσμικές τους συμπάθειες.
Με αυτό τον τρόπο, η χώρα βολοδέρνει τέσσερις μήνες τώρα, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η έστω αναιμική ανάπτυξη μετατράπηκε σε ύφεση, η οικονομία πνέει τα λοίσθια, η ανεργία αυξάνεται οι όποιες επενδύσεις απομακρύνονται και η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεννοηθεί για να υπογράψει μία έτοιμη - από την εποχή των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου - συμφωνία που θα άναβε το πράσινο φως για τη χρηματοδότηση της χώρας και θα έφερνε κοντύτερα την ανάπτυξη.
Είναι καιρός ο κ.Τσίπρας να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα.

Να κάνει στροφή 180 μοιρών. Να δώσει στα στελέχη του κόμματός του να καταλάβουν ότι εάν δεν ήταν αυτός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα θα βρισκόταν ακόμη στο 4 % και οι περισσότεροι από αυτούς που είναι σήμερα υπουργοί με το ζόρι θα τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους - όπως εύστοχα έλεγε ο Γ. Κατσιφάρας για τον Αντρέα και τις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Να τολμήσει να παραδεχτεί στο κόμμα αλλά και στον κόσμο που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι άλλα νόμιζε υποσχόμενος προεκλογικά τον ουρανό με τ΄άστρα κι άλλα βρήκε όταν προσγειώθηκε στην πραγματικότητα.
Ότι καμία από τις προεκλογικές υποσχέσεις δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν σύντομα , και ότι η χώρα χρειάζεται σκληρή προσπάθεια για να κρατήσει το κεφάλι της έξω από το νερό.
Και βέβαια ότι η μοναδική προοπτική που υπάρχει για την Ελλάδα είναι η Ευρώπη.

Ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα, πόσο μάλλον η Λατινική Αμερική. Η Ευρώπη.
Και να δώσει να καταλάβουν οι διάφοροι εσωκομματικοί αντιφρονούντες ότι εκείνος θα προχωρήσει μπροστά με γενναίες αλλαγές και νέα πορεία είτε με αυτούς είτε χωρίς αυτούς.
Και να απλώσει το χέρι για να συνεργαστεί με τα κόμματα που βρίσκονται κοντά στο κέντρο του πολιτικού φάσματος για να βγάλει τη χώρα μια ώρα αρχύτερα από το σημερινό αδιέξοδο.
Μπορεί να τα κάνει όλα αυτά ο κ.Τσίπρας; Είναι πολύ αμφίβολο.

Αν τα κάνει θα γίνει ηγέτης που θα γράψει ιστορία στον τόπο. Αν δεν τα κάνει η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται και σύντομα θα χάσει την εξουσία ενώ θα μείνει για πάντα ένας μέτριος πολλά υποσχόμενος πολιτικός που πήρε την εξουσία υποσχόμενος ψέματα.

Ιδού η Ρόδος ,ιδού και το πήδημα.​

Νότης Παπαδόπουλος

(Εφημερίδα το ΒΗΜΑ)