Η απειρία του Μαξίμου θα κοστίσει πολύ ακριβά…

Ηταν μια ανόητη πρόληψη των παιδικών χρόνων μας, που τη διέλυσαν μεγαλώνοντας η γενική μόρφωση και η ειδικότερη γνώση της αληθινής προσφοράς της Εκκλησίας και του κλήρου στην επιβίωση του έθνους.

Τάχα, αν βλέπαμε παπά, ήταν γρουσουζιά, κακό. 

Και ο τρόπος να το ξορκίσεις ήταν ένας που δεν λέγεται ή να προλάβεις να ακουμπήσεις κάποιον άλλο με το χέρι σου, λέγοντάς του «δικός σου ο παπάς». Κι ο άλλος, ο διπλανός σου συνήθως, το έφερε βαρέως.

Παρακολούθησα λοιπόν τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Νίκο Χατζηνικολάου.

Προαναγγελία μετάθεσης ευθυνών διά δημοψηφίσματος…

 

Η περιορισμένη εντολή του, λέει, και η περιγραφόμενη αποτυχία της λεβέντικης πολιτικής, συνδυασμός κατενάτσιο και ταύτισης των «κόκκινων» γραμμών μας με τις «κόκκινες» γραμμές των κουτόφραγκων, θα οδηγήσουν σε έναν επώδυνο συμβιβασμό, που θα μοιάζει με ολική παράδοση. Διότι εάν βασίζουμε τις ελπίδες μας για υποχώρηση των δανειστών στην απειλή ότι θα αυτοκτονήσουμε, δεν τα βλέπω καλά τα κόζα. Η φρουρά όχι μόνο δεν πίπτει, αλλά το ψιλοκουβεντιάζει τελικά.
Οπότε, για να διαχυθούν η ευθύνη και το επερχόμενο κακό στους πάντες, έως το τελευταίο χωριό και συνοικία, ο Αλέξης προτίθεται να χτυπήσει στον ώμο τον λαό και να του πει «δικός σου ο παπάς», δίνοντας στον Γιάννη, στη Μαρία κ.λπ. για έγκριση στην κάλπη την όποια συμφωνία ή σχέδιο συμφωνίας.

Και απ' ό,τι φαίνεται, αυτή η συμφωνία δεν θα μοιάζει και πολύ με σκίσιμο του Μνημονίου. Φοβάμαι πως, από το 70% που έλεγε ο Βαρουφάκης, θ' ανέβουμε πολύ στην αποδοχή και τα ρέστα θα τα βαφτίσουμε αλλιώς, πιο πιασάρικα, παίζοντας το αγαπημένο παιχνίδι της Αριστεράς με τις λέξεις.
Πολλές εξαγγελίες πάνε ήδη στις καλένδες, ο ΕΝΦΙΑ μένει, εάν ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν πιάσει στόχους, δηλαδή ζήσε, Μάη μου, άλλα θα γίνουν μόνο σε «συνεννόηση με τους εταίρους» μας, ενώ βεβαίως υπάρχει η πραγματική κατάσταση της αγοράς, που δεν μπορεί να την κρύψει και ανακουφίσει κανένα δημοψήφισμα.

Μιλάμε για πλήρη ερημοποίηση. Δεν υπάρχει σάλιο από μετρητό, δεν κουνιέται φύλλο, ενώ είναι διάχυτη μια αγωνία που ποτέ πριν δεν υπήρχε σε τέτοιον βαθμό στους πολίτες.

Ειδικά οι έμποροι και εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες το βιώνουμε οδυνηρά, βλέποντας τις τεράστιες δυσκολίες των πελατών μας, που γίνονται δικές μας δυσκολίες γιατί δεν έχουν μία.
Η δέσμευση και η μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων της Αυτοδιοίκησης είναι ένα αναγκαστικό μέτρο με κατεπείγοντα χαρακτήρα, το οποίο όμως δεν μπορεί να επαναληφθεί.

Ωραία, ας πούμε τα πήραν, πληρώνουν με αυτά κάποιους μισθούς, συντάξεις, καμιά δόση στους έξω. Και μετά τι;

Πότε και από πού θα τα δώσουν πίσω, αν δεν πάρουμε χρήμα από τους συνωμότες, ανθέλληνες, τραμπούκους κ.λπ. που προγκάνε τον Γιάνη; Και πώς, σε αυτή την περίπτωση, δήμοι και περιφέρειες θα καλύψουν τις δικές τους ανάγκες μισθολογικών και άλλων δαπανών;
Θέλω να πω ότι το παιχνίδι στενεύει και δεν ξέρω αν, ακολουθώντας το μουσταρδί παντελόνι του Τσακαλώτου, θα βρούμε πουθενά κανένα πιθάρι λίρες ή θα τους εντυπωσιάσει περισσότερο από τον σηκωμένο γιακά του τσαλακωμένου και υπό επιτροπεία πλέον Βαρουφάκη.

Δεν μπορεί να φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς. Δεν μπορεί να παραφρόνησαν από τους... Μαλτέζους και τους Σλοβάκους έως τους Γερμανούς και τους Φινλανδούς.

Δεν αγοράζω θεωρίες συνωμοσίας και ακόμη και τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Πάνος, ο «τσιλιαδόρος» τους, έχουν τα κλειδιά, τις σφραγίδες, το κράτος όλο στο κουμάντο τους, λένε ότι πάλι φταίνε οι... προηγούμενοι και πως βυσσοδομεί σύμπασα η Ε.Ε. σε μυστικά κονκλάβια για να πνίξει την ελληνική επανάσταση.
Θυμίζω: δανεικά ζητάμε με όρους δικούς μας, εκτός των κανόνων που ισχύουν για τους άλλους.

Δεν είμαστε στα ταμπούρια και στα δερβένια με τα καριοφίλια, ούτε στο Ρούπελ. Είναι φτηνή προπαγάνδα για χαχόλους να ζητάς από τους πολίτες να κρίνουν το 2015 με όρους του 1941-1944. Κι οι έξω τα κονομάγανε από την παρακμή μας και τη διαφθορά μας, αλλά εμείς το ξεχαρβαλώσαμε το κράτος μας, εμείς τους εκλέγαμε κι όσο ένα μερίδιο του πλιάτσικου κυκλοφορούσε και στα χέρια των από κάτω, η πλειοψηφία αγρόν ηγόραζε.

Θυμίζω ότι μετά τα Ιμια ψήφισαν Σημίτη. Μετά το άγος Οτσαλάν ψήφισαν πάλι Σημίτη, για να... ανέβει ξανά το Χρηματιστήριο.

Σε όσους τότε επισείαμε την καταισχύνη για τη χώρα, τη δορυφοροποίησή της, μας κοιτούσαν ως παραδείσια, σπάνια πουλιά, που τους χάλαγαν τη συγκέντρωση από τον πίνακα με τις μετοχές.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι εξαπάτησαν τον κόσμο.

Βρέθηκαν με την καυτή πατάτα στο χέρι, σπατάλησαν πολύτιμο χρόνο λόγω ανικανότητας, απειρίας και διαχείρισης των έξω με όρους των μέσα και πάμε για ρήξη από ατύχημα ή το πιθανότερο για μια πολύ χειρότερη συμφωνία από αυτήν που θα είχαν πετύχει οι προηγούμενοι, αν η χώρα είχε συνεχίσει χωρίς την περιπέτεια των πρόωρων εκλογών.

Και βέβαια, ακριβώς επειδή διαψεύστηκαν, δεν αποκλείεται, μαζί με τον «παπά» του δημοψηφίσματος, να πάρουμε «δώρο» και εκλογές.

Ρόιδο...

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Δημοκρατία