Αρχισαν τις δηλώσεις για ψηφοφόρους «χρυσόψαρα»…

Τζάμπα πήγαν οι προπονήσεις με τηλεφωνικούς καταλόγους για το σκίσιμο του Μνημονίου, την κατάργησή του μ' ένα άρθρο, μ' έναν νόμο.

Τώρα αρχίσανε δηλώσεις που απευθύνονται σε ανύπαρκτους ψηφοφόρους-χρυσόψαρα, διότι, ως γνωστόν, τα χρυσόψαρα έχουν μνήμη μικρότερη ακόμη και απ' τη διάρκεια ενός τσιγάρου.

Ο Μπαλάφας λέει ότι δεν το είπαν ποτέ, ενώ η Ζωή είπε πως ήταν «σχήμα λόγου». Μάλλον ο σύντροφος Μπαλάφας, δεδομένου του επερχόμενου νέου Μνημονίου, ακολουθεί τη λεγόμενη «γραμμή της σκληρής άρνησης» που τηρούν πολλοί κακοποιοί, τρομοκράτες και άπιστοι σύζυγοι.

Δηλαδή, τους ρωτάνε «Ησουν εκεί; Είπες αυτό; Εκανες το άλλο;» και αρνούνται να απαντήσουν ή λένε «όχι» ακόμη και στην ερώτηση «πότε γεννήθηκες;».

Η Ζωή τηρεί πιο παραδοσιακή στάση, που συνοψίζεται στο διόλου ευφάνταστο «Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις». Χιλιάδες χρόνια το ακούνε οργισμένοι σύζυγοι και εξαπατημένοι λαοί.
Αναμένονται σαφείς δηλώσεις του θρυλικού προέδρου του Εδεσσαϊκού, που θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Αφού οι κουτόφραγκοι είδαν κι απόειδαν με τις μπουρδολογίες της «δημιουργικής ασάφειας», θέλοντας να αποφύγουν τον κλονισμό της ευρωζώνης από ένα ελληνικό ατύχημα, φαίνεται ότι έρχονται πια αυτοί με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο-πρόταση.

Η βοήθεια που θα λάβουμε, βέβαια, θα έχει όρους. Διότι, ως γνωστόν, χωρίς όρους σε δανείζει μόνο η μάνα σου, ο αδερφός σου, ο κολλητός σου - και αν...
Αν η συμφωνία θα έχει θετικά για τη χώρα, όπως εκ βαθέων εύχομαι, η κυβέρνηση θα τα πανηγυρίσει και θα προσπαθήσει να τα μεγεθύνει.

Τα «παλούκια», όμως, για τον λαό, ήτοι τα μέτρα που σίγουρα θα τη συνοδεύουν -όσων το νόημα δεν μπορεί να διαστρέψει-, θα προσπαθήσει να τα φορτώσει στους προηγούμενους. Οταν όμως τα καπνογόνα της προπαγάνδας τα σκορπίσει η πραγματικότητα, κανένα διχαστικό μήνυμα δεν θα μπορεί να καλύψει τις τυχόν αρνητικές συνέπειες στην ήδη δύσκολη ζωή των απλών ανθρώπων.
Και αυτό το διχαστικό μήνυμα που ήδη εκπέμπει η κυβέρνηση, προσπαθώντας να φτιάξει «εσωτερικό εχθρό», θα οδηγήσει την πατρίδα σε άγνωστα και επικίνδυνα νερά, αφού το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι πυροδότηση ακόμη μεγαλύτερης έντασης μέσα σε μια κοινωνία η οποία ήδη είναι στα όριά της και πολλοί συμπολίτες μας είναι πέρα από αυτά.
Το ζήτημα είναι ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός θα αντιμετωπίσει προβλήματα, αφού σίγουρα κάποιες από τις ξεθωριασμένες «κόκκινες γραμμές», που απευθύνονταν στους ψηφοφόρους -που, όμως, δεν είναι χρυσόψαρα-, θα γίνουν για κάποιους βουλευτές και στελέχη οδόφραγμα πολιτικής καθαρότητας και ιδεολογικής συνέπειας.

Συγκρούσεις που, μαζί με ενδεχόμενη ιδιοτέλεια ορισμένων φερέλπιδων στην αντιπολίτευση, μπορεί να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποβάλει τους ακραίους, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι, εδώ που έφτασε η χώρα, το αληθινό δίλημμα δεν είναι «συμφωνία ή ρήξη», αλλά «συμφωνία ή χρεοκοπία και υποτιμημένη δραχμή».

Ο χρόνος που χάθηκε από την 25/1 έως σήμερα ήταν πολύτιμος.

Η χώρα κύλησε ξανά στην κρίσιμη κατάσταση όπου ήταν στο ξεκίνημα της κρίσης, με αποτέλεσμα να έχει πλέον ελάχιστα περιθώρια ελιγμών.

Αδυνάτισε, έγινε ισχνή η διαπραγματευτική θέση μας. Και οι έξω το ξέρουν. Γι' αυτό μας λένε: «Κάντε δημοψήφισμα, κάντε ό,τι σας καπνίσει, αλλά χρήμα χωρίς όρους δεν παίρνετε».
Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ένα πολύ δύσκολο καθήκον: Θα πρέπει να καθορίσει τη στάση της απέναντι στη συμφωνία, αφού αυτή μορφοποιηθεί. Αν έχει μέτρα πολλαπλάσια από αυτά που διαπραγματευόταν με το περίφημο «e-mail Χαρδούβελη», δεν μπορεί να τη στηρίξει με την ψήφο της. Στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να πει «παρών».

Ας ψηφίσουν τα όποια νέα μέτρα οι «αγέρωχοι» συνέταιροι και πρώην οπαδοί του τσαμπουκά και της ρήξης. Αλλιώς, θα αυτοκαταργηθεί. Μόλις θα πηγαίνουν οι εκπρόσωποί της να αρθρώσουν κριτική, η κυβέρνηση θα απαντά «μα, τα ψηφίσατε όλα».

Θα πρέπει, χωρίς δισταγμό, να στηρίξει ό,τι επιμέρους ωφελεί τον λαό και ταυτόχρονα να βρει ισχυρά αντίδοτα για το διχαστικό δηλητήριο, που ήδη η κυβέρνηση χύνει στις φλέβες της κοινωνίας. Με λόγο καθαρό, ακουμπώντας στους πυλώνες του φιλελευθερισμού και του πατριωτισμού, αντιπαλεύοντας και τα ιδεοληπτικά αίσχη που εργωδώς υλοποιεί η Αριστερά στην Παιδεία, στην ασφάλεια της χώρας, χωρίς ενοχές του παρελθόντος και αμφιταλαντεύσεις πολιτικής ορθότητας.

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Δημοκρατία