Αφήστε τις … λαφαζανιές και δουλέψτε….

Το 36% του ελληνικού λαού που ψήφισε Σύριζα το έκανε κυρίως για να γλιτώσει φόρους, να πάρει αυξήσεις, και να ξαναζήσει το όνειρο της προ κρίσης επίπλαστης ευδαιμονίας μας.

Δεν το έκανε επειδή άξαφνα οι Έλληνες έγιναν κομμουνιστές, και μάλιστα σε μια χρονική ιστορική φάση όπου ο κομμουνισμός (ως θεωρία και πρακτική) έχει απαξιωθεί παντού και παντελώς.

Παράλληλα, οι του Σύριζα υποσχέθηκαν ότι μπορούσαν στον κάθε πικραμένο, με σκοπό να ξεγελάσουν τον λαό και να πάρουν ψήφους από παντού.

Μέχρι και την Ραχήλ δέχθηκαν στο κόμμα τους… τι να λέμε;

Όσους όμως και να παρέσυραν στη κάλπη, για όποιο λόγο και να το πέτυχαν, ένα είναι σίγουρο: Ελάχιστοι είναι οι ψηφοφόροι του Σύριζα που θέλουν τη δραχμή.

Γι αυτό, και παρόλα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, ουδείς εκ των συριζαίων (πλην των ακροαριστερών συνιστωσών) δεν διαφήμισε ποτέ προεκλογικά το πάθος του για την επιστροφή στο (απαξιωμένο) εθνικό νόμισμα.

Τουναντίον, όλοι ανεξαιρέτως το έπαιζαν φιλοευρωπαϊστές.

Ακόμη και ο Λαφαζάνης (δραχμαζάνης).

Έλα όμως που οι μειοψηφίες αυτές των συνιστωσών μέσα στον Σύριζα έχουν δύναμη… ειδικά η Αριστερή Πλατφόρμα του Λαφαζάνη, που λέγεται ότι ελέγχει έως και 30 βουλευτές.

Μειοψηφίες που ονειρεύονται «ρήξη», η οποία για μένα τον αφελή μεταφράζεται σε μετατροπή της χώρας σε μια «μεταμοντέρνα» Αλβανία του Ενβέρ.

Σε μια βαλκανική εκδοχή του Τσαβισμού της Βενεζουέλας, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν σκάνερς και στρατός στα σούπερμαρκετ, για να μην αγοράζουν (όταν μπορούν) οι δυστυχείς πολίτες πάνω από ένα χαρτί υγείας τον μήνα!

Αν ήταν τροτσκιστής ο Λαφαζάνης και η τρελοπαρέα του (Στρατούλης, κλπ) θα τον καταλάβαινα. Χρησιμοποιεί την παραδοσιακή τροτσκιστική μέθοδο του εισοδισμού, με σκοπό να πάρει την εξουσία αποκρύπτοντας τις πραγματικές του προθέσεις.

Αλλά δεν είναι…

Οπότε τι θέλει να πετύχει;

Γιατί αυτός ο υπόγειος (και όχι μόνο) πόλεμος τόσο στον Αλέξη, όσο και κατ’ επέκταση στον ελληνικό λαό;

Αν όντως πιστεύει στις ιδέες του, που είναι τόσο πρωτοποριακές που όλοι οι υπόλοιποι δεν τις αντιλαμβανόμαστε, ας τις εκθέσει στη δημόσια βάσανο.

Ας κάνει ένα δικό του κόμμα, ας πάει στον λαό, και τότε θα δούμε πόση λαϊκή αποδοχή θα έχουν οι αναχρονιστικές αγκυλώσεις στις οποίες είναι προσκολλημένος δεκαετίες τώρα, και με τις οποίες έφτιαξε κοτζάμ πολιτική καριέρα.

Εκτός κι αν ξέρει τι μέλει γενέσθαι σε μια τέτοια περίπτωση, εκτός κι αν φοβάται μην έχει τη τύχη του κόμματος Κατσανέβα, οπότε κάνει την πάπια και απλά το παίζει επαναστάτης (και δη υπουργός) εκ του ασφαλούς, μέσα στους κόλπους του κυβερνητικού πλέον Σύριζα, που έχει απ’ όλα τα λουλούδια και τα αγκάθια του μπαχτσέ.

Αυτοί όμως οι μικροπολιτικοί και συμπλεγματικοί τακτικισμοί όχι μόνο αποτελούν τροχοπέδη για τη χώρα, αλλά στη συγκεκριμένη ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα είναι και επικίνδυνα υπονομευτικοί.

Δεν μπορεί ο Λαφαζάνης και ο κάθε Λαφαζάνης να χρησιμοποιεί σαν όχημα τον κυβερνητικό συνασπισμό προκειμένου να περάσει τις διαχρονικά μειοψηφικές του κοσμοαντιλήψεις στην Ελλάδα, κρατώντας τον Αλέξη από τον λαιμό, επειδή ελέγχει κάποιους εξίσου σαλεμένους ντεμέκ κομμουνιστές, που δεν είναι παρά καριερίστες, ή αλλιώς επαγγελματίες … κήνσορες.

Η χώρα δεν αντέχει τέτοια παιχνιδάκια.

Η χώρα χρειάζεται να πάει μπροστά, χρηματοδοτούμενη από τους «κακούς ξένους», οι οποίοι απέδειξαν ότι δεν κάνουν πίσω σε μπαρουφακισμούς και εξυπνάδες. Αλλιώς βουλιάζει κανονικά.

Ο Αλέξης προσπάθησε (τόσο μυαλό κουβαλάει) να τους τρομάξει, αλλά απέτυχε.

Το μνημόνιο όχι μόνο δεν σκίστηκε, αλλά τώρα παρακαλάμε πως και πώς να επανέλθει, έστω και δριμύτερο, μπας και πληρωθούν συντάξεις και μισθοί, διότι για ανάπτυξη κλπ ούτε λόγος…

Γι αυτό, το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι δουλειά, μπας και περισώσουμε ότι μπορούμε από την δήθεν αξιοπρέπεια με την οποία μας φλόμωνε τόσο καιρό η κυβέρνηση των τσιπροκαμένων.

Η πτώχευση και η χρεοκοπία, η πράξη ευθύνης δηλαδή κατά Στρατούλη, είναι απλά λόγια του αέρα, που κανείς λογικός Έλληνας δεν θέλει να ακούει και να σκέφτεται.

Εκτός βεβαίως των ζαβών οπαδών του Δραχμαζάνη.

Γι αυτό, εσείς εκεί στον Σύριζα αφήστε στην άκρη τις λαφαζανιές, ανασκουμπωθείτε, και πάμε για συμφωνία.

Διότι αλλιώς η τύχη των αντίστοιχών σας καιροσκόπων της Αργεντινής θα μοιάζει βόλτα στο λούνα παρκ σε σχέση με αυτά που θα ζήσετε εδώ, αν τυχόν και επικρατήσουν οι συνιστώσες των 0.0002%, και ο καλομαθημένος νεοέλληνας αρχίζει να ψάχνει για φαί στους κάδους.

Strange Attractor