Όχι στους τσαρλατάνους της δραχμής…

Παρακολουθώ υπουργούς και κορυφαία στελέχη του Σύριζα να μιλούν με τη μεγαλύτερη άνεση του κόσμου για το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος, αν η συμφωνία με τους δανειστές δεν είναι η επιθυμητή, και ακούω να δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι φυσικά η κυβέρνηση θα πάρει θέση για το τι πρέπει να ψηφίσει ο λαός.

Σκέφτομαι: αν η θέση που θα πάρει ο Αλέξης Τσίπρας είναι απορριπτική της (μη επιθυμητής) συμφωνίας και αν οι πολίτες τον ακολουθήσουν και ψηφίσουν «Όχι», τι θα συμβεί στην Ελλάδα τις επόμενες μέρες;

Διάφοροι «κουφιοκεφαλάκηδες» πιστεύουν ότι τότε οι δανειστές θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν. Το αφήνω ασχολίαστο ως επιεικώς γελοίο…

Και κάποιοι άλλοι εκτιμούν ότι η Ελλάδα θα γυρίσει στη δραχμή και, μέσα από διαδοχικές υποτιμήσεις, θα επανεύρει την ανταγωνιστικότητά της και, δι΄ αυτής, τη χαμένη αξιοπρέπειά της.

Στέκομαι σ¨αυτό το οριακό σενάριο. Το θέμα δεν είναι ότι κάποιοι σαλταρισμένοι επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή. Ούτε ότι είναι έτοιμοι να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα για να βρεθεί η Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης.

Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν ένας στους τρεις Έλληνες εμφανίζεται πρόθυμος να το συζητήσει και ένας στους τέσσερις σκέφτεται ότι ίσως τα πράγματα βελτιωθούν με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

Εξαθλιωμένοι από την ανεργία και από την κατακόρυφη πτώση του επιπέδου της ζωής τους φαντασιώνονται τη χώρα όπως ήταν το 1998 και το 1999. Τότε που όλοι μας ζούσαμε καλύτερα. Τότε που το εξωτερικό χρέος ήταν 150 δισ ευρώ, ενώ σήμερα ξεπερνά κατά πολύ το διπλάσιο.

Κανείς από τους πολιτικάντες οπαδούς της δραχμής και τους οικονομολόγους της δεκάρας, δεν τους εξηγεί τι ακριβώς σημαίνει να έχεις νόμισμα τη δραχμή και χρέος σε ευρώ.
Πόσες δεκαετίες θα μπει η χώρα στο λαγούμι μιας αφόρητης λιτότητας και πόσες θα είναι παραδομένη πολιτικά στους δανειστές…
Σε ποια δυσθεώρητα επίπεδα θα απογειωθεί ο πληθωρισμός και πόσο απαγορευτικά θα γίνουν όλα τα εισαγώμενα είδη -φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα, υποδήματα κλπ

Κανείς από αυτούς τους τσαρλατάνους δεν τους ενημερώνει για το πόσο φτωχότεροι θα γίνουν οι σημερινοί φτωχοί, που σήμερα νομίζουν ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

Πόσο θα κουρελιαστούν τα απομεινάρια της άλλοτε ανθούσας μεσαίας τάξης. 

Πόσο πλουσιότεροι θα γίνουν όσοι έχουν κάνει τα κουμάντα τους και έχουν φυγαδεύσει λεφτά στο εξωτερικό.

Κανείς δεν τους προειδοποιεί ότι οι νέες κοινωνικές ανισότητες θα οδηγήσουν την Ελλάδα πίσω στη δεκαετία του ΄60.

Όλοι αυτοί επενδύουν στην απελπισία των ανθρώπων και στη φρούδα βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει παρακάτω…

Ακόμη και αν αύριο καθίσουν στο σκαμνί του κατηγορούμενου με βαρύτατες κατηγορίες, τι σημασία θα έχει αν ο τόπος έχει διαλυθεί;

Ας ελπίσουμε ότι ο πρωθυπουργός και οι σώφρονες γύρω του θα υψώσουν τείχος απέναντι στους «εθνικούς τζογαδόρους»…

Χρήστος Παναγιωτόπουλος

Αιχμή