Πρώην υπουργός ψάχνει…

Ο Αργύρης Ντινόπουλος ψάχνει δουλειά και, για τον σκοπό αυτό, δημοσίευσε μακροσκελή αγγελία (τουλάχιστον 1.100 λέξεις) σε διεθνή ιστοσελίδα.

Του εύχομαι να βρει την κατάλληλη δουλειά και δεν μου αρέσει καθόλου η πλάκα που γίνεται εις βάρος του από διαφόρους σχολιαστές.

Ομως, με πλήρη σεβασμό στην κατάστασή του -στην οποία κανείς μας δεν θα ήθελε να βρεθεί-, θα ήθελα να εκφράσω ορισμένες σκέψεις, γενικότερου ενδιαφέροντος, ελπίζω…
 

Καθώς διαβάζω το εντυπωσιακό βιογραφικό του, σε άψογα αγγλικά, είναι αδύνατο να μη συγκρατώ ένα χαμόγελο, σκεπτόμενος την τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ψυχρή, εξ αποστάσεως περιγραφή των επιτευγμάτων μιας ζωής και στο πραγματικό πρόσωπο, που όταν τον έβλεπες ως υπουργό, εμένα τουλάχιστον, με έπιαναν αυθόρμητα τα γέλια.

Τα προσόντα που παραθέτει καταπλήσσουν: Νομική, αγγλικά, γαλλικά, μεταπτυχιακά σε πρώτης τάξεως πανεπιστήμια σε Παρίσι και Λονδίνο, δικηγορία, πολιτική, υπουργός Εσωτερικών!

Θαυμάζεις κι αμέσως σκέπτεσαι: τι να τα κάνεις όλα τα προσόντα του κόσμου όταν είσαι ο Ντινόπουλος...
Για την Ιστορία

Με την ευκαιρία της επανεμφάνισης του Αρ. Ντινόπουλου στην επικαιρότητα, μπορώ πια να σας πω πόσο τυχαία έγινε υπουργός Εσωτερικών.

Τον περιβόητο ανασχηματισμό, που σήμανε την αρχή του τέλους της προηγούμενης κυβέρνησης, τον έφτιαξε ο τότε πρωθυπουργός με μόνον τη συνεργασία του Δ. Σταμάτη.

Οταν είχε τελειώσει το μαγείρεμα, ο Αντ. Σαμαράς κάλεσε στο γραφείο δύο άλλους συνεργάτες του -αντιφρονούντες, οι οποίοι είχαν αποκλεισθεί από τη διαδικασία-, για να τους παρουσιάσει υπερηφάνως το λαμπρό αποτέλεσμα.
Ο Ντινόπουλος, λοιπόν, είχε επιλεγεί για κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Μόλις το άκουσε ένας από τους αντιφρονούντες, είπε με πρόθεση ειρωνική: «Ντινόπουλο; Γιατί όχι τη Βούλτεψη;».

Η ειρωνεία, όμως, δεν είναι πάντα αποτελεσματική στη συνεννόηση των ανθρώπων, διότι κάποιοι δεν την αντιλαμβάνονται και την παίρνουν τοις μετρητοίς.

Πετάχτηκε, αμέσως, ένας από την άλλη πλευρά και είπε: «Καλή ιδέα! Τη Βούλτεψη εκπρόσωπο».

Ετσι έγινε υπουργός Εσωτερικών ο Αργύρης Ντινόπουλος. (Είναι το είδος της τύχης που εγώ το λέω ως εξής: η θεά Τύχη, όχι μόνο τον ξεχώρισε μέσα στο πλήθος, όχι μόνο τον κάλεσε στο βάθρο της και τον φίλησε, αλλά του έχωσε και τη μούρη στο ντεκολτέ της...).

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή