Η πολιτεία της προέδρου της βουλής...

Η απόφαση της αντιπολίτευσης να στηρίξει την υποψηφιότητα της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου για πρόεδρο της Βουλής ήταν μια συμβολική αποδοχή της ήττας και ταυτόχρονα μια προσπάθεια για μια νέα σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις ακρότητες και τις υπερβολές της τελευταίας πενταετίας. Μάταια.

Από την πρώτη ημέρα της θητείας της η κ. Κωνσταντοπούλου έδειξε μια κομματική μεροληψία πρωτόγνωρη ακόμα και για τα δικά μας πολιτικά πράγματα.

Ειρωνείες, σχολιασμός των ομιλητών, διαστροφή των διαδικασιών ήταν τα ελαφρότερα παραπτώματα...

Ταυτόχρονα έδειξε ότι ήταν αποφασισμένη να αξιοποιήσει κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή της για να προβάλει τον εαυτό της.

Η προσωπική της προβολή μέσα από το κανάλι και τα έντυπα της Βουλής δεν έχει προηγούμενο.

Οσο για την «ιστορική» της πρωτοβουλία -ο αυτοχαρακτηρισμός δείχνει κρίση μεγαλείου- τη συγκρότηση της «επιτροπής αλήθειας» για το «επαχθές» χρέος είναι προφανές ότι αντιφάσκει με την κυβερνητική πολιτική που στοχεύει στο ακριβώς αντίθετο: μια συμφωνία για το χρέος με τους πιστωτές.

Είναι εξαιρετικά χρήσιμη όμως για τη δημιουργία εκλογικής πελατείας, προσελκύοντας βέβαια ένα μέρος των ψηφοφόρων που πρόσκεινται μάλλον στους ΑΝΕΛ παρά στην Αριστερά.

Ακόμα και στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, για το οποίο υπάρχει μια ευρύτερη συναίνεση, κατάφερε να προκαλέσει αντιδράσεις με τα προπαγανδιστικά φιλμάκια που προβάλλονται στο μετρό για την προστασία δήθεν της ιστορικής μνήμης.

Ο «μεγάλος αδελφός» είναι εδώ!

Περισσότερο προβληματικές, ωστόσο, είναι οι πολιτικές θέσεις που έχει εκφράσει η κ. Κωνσταντοπούλου.

Θέσεις εντελώς αναντίστοιχες με τον θεσμικό της ρόλο.

Ετσι στη συζήτηση για την τρομοκρατία αυτό που βρήκε να πει ήταν πως «εξόχως τρομοκρατικές» ήταν οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Κι όταν της ασκήθηκε κριτική για τη στάση της απέναντι στη Χρυσή Αυγή, είπε πως δεν «συνομολογεί» ότι ανήκουν στις δημοκρατικές δυνάμεις τα κόμματα που «ασέλγησαν» στο Σύνταγμα και στη Δημοκρατία, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Η απόλυτη διανοητική σύγχυση. Η υποκατάσταση της πραγματικότητας από λέξεις.

Η αδυναμία να δεις την ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε δολοφόνους-τραμπούκους και στην έγκριση π.χ. του Μνημονίου με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Κι ίσως γι' αυτό η κ. Κωνσταντοπούλου να μην άντεξε να είναι παρούσα όταν και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέφυγε στην ίδια πρακτική.

Με εξίσου σαθρή τυπική λογική η κ. Κωνσταντοπούλου όπως και η ομογάλακτή της, η κ. Ραχήλ Μακρή, εμφανίζονται τώρα να υιοθετούν «σκληρή» στάση απέναντι στο ενδεχόμενο υποχωρήσεων και συμφωνίας με τους εταίρους. Πρόκειται ασφαλώς για ένα ακόμα σύμπτωμα της κρίσης.

Μια κορυφαία επιλογή της χώρας, η θέση της στο ευρώ, εξαρτάται από πολιτικούς που έχουν εγγραφεί στην πολιτική ζωή της χώρας μόνο αρνητικά.

Παντελής Καψής

Έθνος