Είναι αρκετοί εκείνοι που πιστεύουν ότι η Ζωή
Κωνσταντοπούλου χρήζει... ιδιαίτερης αντιμετώπισης.
Κάποιοι καταφεύγουν στην επιστήμη της ψυχολογίας
για να αναλύσουν το φαινόμενο «Ζωή» καθώς κάθε έννοια λογικής εκλείπει από τα
περιστατικά στα οποία εμπλέκεται.
Θα έλεγε κανείς ότι η Πρόεδρος της Βουλής δρα
ανεξέλεγκτα και ορισμένες φορές δεν ελέγχει τα νεύρα της.
Είναι η ιδιοσυγκρασία της;
Είναι το παρουσιαστικό της που δεν την βοηθάει;
Είναι ότι είναι «πορφυρογέννητη» ως κόρη του
αιωνίου «προέδρου» κυρ – Νίκου Κωνσταντόπουλου;
Είναι κάτι άλλο που διαφεύγει της προσοχής μας
και χρειάζεται «ειδικός» για να το βρει;
Ό,τι κι αν είναι σίγουρα μας... ξεφεύγει κάτι
που είναι πολύ πιο σοβαρό από τα όσα γλαφυρά διαβάζουμε και ακούμε για την
προσωπικότητα της κ. Κωνσταντοπούλου.
Όσοι πιστεύουν ότι έχει προσωπική ατζέντα και
πλέον αποτελεί «βαρίδι» για τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν απόλυτο δίκιο.
Όσοι πιστεύουν ότι ο Τσίπρας έχει βάλει ένα
αγκάθι στα πλευρά του χωρίς να το έχει καταλάβει έχουν πέσει μέσα.
Οι κινήσεις της Προέδρου είναι τελικά πιο
μελετημένες απ' ότι πιστεύουμε.
Από την εποχή που φώναζε «Βοήθεια» στα κάγκελα
της ΕΡΤ με την άλλη... επαναστάτρια Ραχήλ Μακρή, μέχρι την επίθεση κατά των
δημοσιογράφων, των αστυνομικών, των βουλευτών και όποιων άλλων βρίσκονται σε
απόσταση 10 μέτρων από αυτήν.
Το (πρόσφατο) επεισόδιο με τον αστυνομικό
διευθυντή δεν ήταν τυχαίο. Δεν περνούσε, είδε κόσμο και μπήκε. Η Ζωή σχεδιάζει
την κινήσεις της και αυτές πρέπει να περιλαμβάνουν πάντα και μια κάμερα.
Χθες, απλά αυτό που ήθελε να κάνει είναι πάρει
μαζί της τους εργαζόμενους που διαδηλώνουν.
Θέλει να δείξει στον ελληνικό λαό ότι μπορούν να
κάνουν συγκεντρώσεις και να διαμαρτύρονται ελεύθερα και ότι η Βουλή, την οποία
θεωρεί «τσιφλίκι» της, είναι ανοικτή για το καθέναν, από εργαζόμενο μέχρι
αντιεξουσιαστή.
Η παράσταση που είχε δώσει στην ΕΡΤ είχε ακριβώς
σκοπό να προσεγγίσει ένα κομμάτι του πληθυσμού που εξεγέρθηκε με το «μαύρο» στη
Ραδιοτηλεόραση. Και σίγουρα κέρδισε πολλούς πόντους από τη δημοσιότητα αυτή,
όπως και η φίλη της Ραχήλ.
Η πρωτοβουλία της για τη διαγραφή χρέους, του
επονείδιστου όπως συχνά λέει έστω και αν δεν έχει ιδέα από οικονομικά, είναι
μέρος της προσωπικής της παράστασης.
Για σκεφτείτε πόσοι Έλληνες αισθάνονται
«αδικημένοι και κυνηγημένοι» από τους ξένους; Πόσοι είναι αυτοί που πιστεύουν
ότι το χρέος δεν είναι δικό μας, ότι άλλοι μας το επέβαλαν κι ότι έχουμε κάθε δικαίωμα
να μην το πληρώσουμε, αλλά... άμα λάχει και να το διαγράψουμε χωρίς να
ρωτήσουμε κανέναν;
Όλες της οι κινήσεις έχουν μελετηθεί πολύ καλά.
Ακόμη και η επίθεση σε δημοσιογράφους μελετημένη
είναι, όπως και το «κατηγορώ» κατά των καναλιών που δεν πληρώνουν, όπως λέει
φόρους.
Και τέλος, ακόμη και οι επιθέσεις κατά βουλευτών
μέσα στη Βουλή ή ο «ξαφνικός έρωτας» με τους Χρυσαυγίτες έχει σκοπό ουσιαστικά
τη δημιουργία ενός «λαϊκού στρατού», στα όρια του λαϊκίστικου που θα την
ακολουθήσει γιατί η Ζωή θα τους εκφράζει καλύτερα απ' όλους.
Και η ώρα αυτή μπορεί να είναι κοντά.
Μια ανάλυση του γνωστού δημοσιογράφου Πολ Μέισον
αποτυπώνει αυτό που πρόκειται να γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή, όπως λέει, το πιο πιθανό σενάριο
περιλαμβάνει την παραίτηση του Γ. Βαρουφάκη μπροστά στο ενδεχόμενο ενός
“ανέντιμου” συμβιβασμού, τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και την στήριξή του από το
κεντρώο Ποτάμι. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει συμφωνία για την βιωσιμότητα του
χρέους καθώς και μία σταδιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν κεντροαριστερό
πολιτικό φορέα.
Βέβαια, υπάρχουν ορισμένα εμπόδια σπεύδει να
προσθέσει ο κ. Μέισον, με πρώτο και σημαντικότερο τη Ζωή Κωσταντοπούλου.
Το άρθρο υποστηρίζει ότι η “σπουδαγμένη στη
Σορβόνη” πρόεδρος της Βουλής, βάζει τρικλοποδιές στην κυβέρνηση μέσω της πρωτοβουλίας
της για τον έλεγχο του χρέους.
Η παραδοχή της πως η σύσταση της Επιτροπής
Αλήθειας είναι “νομικό μας καθήκον”, υποδεικνύει πως υπάρχει περίπτωση το
κοινοβούλιο να διαγράψει τμήμα του χρέους κάνοντας το έργο της κυβέρνησης
αδύνατο, υποστηρίζει ο Μέισον.
Αυτό ακριβώς είναι λοιπόν το σχέδιό της Ζωής. Η
επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο Τσίπρας θα επιχειρήσει να επιβιώσει πολιτικά
δημιουργώντας ένα κεντροαριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, κάποιος θα πρέπει να
μπει μπροστά και να αναλάβει το κομμάτι εκείνο της λαϊκίστικης αριστεράς κι όχι
μόνο. Προφανώς οι ακροαριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να παίξουν το ρόλο αυτό.
Δεν μπορούν να απευθυνθούν σε ένα ευρύ κοινό.
Η Ζωή μπορεί να κερδίσει το... αντιμνημονιακό
μέτωπο όταν ο Τσίπρας θα γίνει πιο... Μερκελιστής από τους Μερκελιστές. Και η
Πρόεδρος της Βουλής περιμένει, ετοιμάζεται και κάνει τις κινήσεις της.
Τώρα αν είναι ικανή να πετύχει μέχρι τέλους,
κανείς δεν το ξέρει. Άλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι «κάτι
δεν πάει καλά» με την Πρόεδρο. Όμως να είστε σίγουροι πως ό,τι κάνει η Ζωή έχει
στόχο. Και ο στόχος της είναι να γίνει η «αριστερή βασίλισσα» των φτωχών και
των αδικημένων.
Και να είστε σίγουροι. Θα υπάρξουν πολλοί
πρόθυμοι που θα την στηρίξουν...
Έχει άλλωστε άκρες και ο μπαμπάς....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου