Τελεσίγραφο για συμφωνία;

Αν επιβεβαιωθούν τις επόμενες ώρες οι πληροφορίες ότι η Κομισιόν απέστειλε στο Μέγαρο Μαξίμου κείμενο συμφωνίας ή MOU ή όπως αλλιώς το ξέρουμε εμείς «Μνημόνιο», τότε αναμένονται ραγδαίες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το κείμενο προβλέπει μέτρα φορολογικού κυρίως χαρακτήρα ύψους 3,5 δις ευρώ για φέτος και μεταθέτει τα κρίσιμα θέματα του ασφαλιστικού και των εργασιακών για το φθινόπωρο.

Είναι μια μέση λύση στη λογική της συμφωνίας των δύο φάσεων ώστε να απεμπλακεί η κατάσταση και να μη χρεοκοπήσει η χώρα και να μετατεθεί για αργότερα η πιο «καυτή» ατζέντα.

Στο κείμενο που εστάλη αναφέρονται βεβαίως οι απαιτήσεις για αλλαγές στο ασφαλιστικό καθώς και τα αιτήματα του ΔΝΤ ενώ ζητείται από την Αθήνα να απαντήσει άμεσα.

Οι επόμενες ώρες θα είναι κρισιμότατες και μπορεί να φτάσει η χώρα από τη μια άκρη στην άλλη. Αν πράγματι υπάρχει αυτό το τελεσίγραφο στο οποίο ο Τσίπρας θα πρέπει να απαντήσει αν το αποδέχεται ή όχι (η λογική του take it or leave it) τότε δύο είναι τα δεδομένα:

1.Είτε επέρχεται συμφωνία με κάποιες ελαφρές διαφοροποιήσεις ώστε να περάσει ευκολότερα στην Ελλάδα.

2.Είτε οδηγούμαστε σε οριστική ρήξη η οποία θα σημάνει αφενός οικονομική κατάρρευση και αφετέρου πολιτική κρίση με την κυβέρνηση να οδηγείται σε εκλογές προκειμένου να θέσει ο Τσίπρας τα διλήμματα στον ελληνικό λαό.

Το άρθρο του πρωθυπουργού στη Le Monde δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δημοσιεύτηκε σε μια χρονική στιγμή που οι ξένοι πιέζουν αφόρητα για συμφωνία με βάση τις απαιτήσεις τους. Άλλωστε, δεν μπορούν να περιμένουν πότε η κυβέρνηση θα πάψει να ασχολείται με την Έλενα Παναρίτη και τον Γιάνη Βαρουφάκη αντί να κοιτά να δει πώς θα σώσει τη χώρα.

Το άρθρο του Τσίπρα φαίνεται να προαναγγέλλει ηρωϊκή έξοδο του Τσίπρα από το πρόβλημα που τον βαραίνει. Η προσπάθειά του να αποσείσει τις ευθύνες της κυβέρνησής του για τη μη επίτευξη συμφωνίας είναι χαρακτηριστική της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται.

Η έκκλησή του στους Ευρωπαίους ηγέτες να βρουν λύση στο πλαίσιο μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης, αν και έχει ομολογηθεί ότι είναι λανθασμένη πρακτική, δείχνει επίσης ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Αφού χάθηκαν τέσσερις πολύτιμοι μήνες, αφού η χώρα έφτασε στο γκρεμό τώρα ο Τσίπρας βγάζει από πάνω του τις ευθύνες της αποτυχίας και τις ρίχνει στους… ακραίους της Ευρώπης. Αν αυτό δεν είναι προετοιμασία για ηρωϊκή έξοδο τότε τι είναι; Κι αν αυτό συνδέεται με το Μνημόνιο που του έστειλαν με ραβασάκι από τις Βρυξέλλες, τότε βρισκόμαστε προ ραγδαίων εξελίξεων.

Ασφαλώς και υπάρχουν ακραίοι στην Ευρώπη που επιμένουν σε λάθος συνταγές για την Ελλάδα.

Όταν όμως έχουν απέναντί τους ανίκανους, ψευτοτσαμπουκάδες και πολιτικούς περιφερόμενους θιάσους τότε είναι λογικό να θέλουν να τους… τελειώσουν.

Αν όμως φτάσαμε στην κατάσταση που φτάσαμε και περιμένουμε μήπως το Αγιο Πνεύμα τους φωτίσει τότε ζήτω που καήκαμε.

Όλες οι προηγούμενες ημερομηνίες και συμφωνίες καταπατήθηκαν και χάθηκαν με ευθύνη της Αθήνας.

Δεν θα είχαν γίνει όλα αυτά αν οι ιδεοληψίες του Τσίπρα και μιας δράκας ερασιτεχνών είχαν αποφασίσει να κάνουν πέντε βήματα προς έναν έντιμο συμβιβασμό.

Δεν θα χρειάζονταν η Ελλάδα να πάρει τόσο σκληρά μέτρα μπροστά στα οποία το… μέιλ Χαρδούβελη δεν ήταν τίποτε.

Από την άλλη έχει πολύ μεγάλη σημασία να δει κανείς το περιεχόμενο του άρθρου του Τσίπρα. Στην ύστατη ώρα φορτώνει στην άλλη πλευρά τις ευθύνες ενός πιθανού ναυαγίου και τους θέτει προ των ευθυνών τους λέγοντας μάλιστα ότι θα πληρώσουν και οι Ευρωπαίοι αν η Ελλάδα καταρρεύσει.

Μα είναι δυνατόν να επιτίθεσαι με αυτούς που υποτίθεται ότι πρέπει να συμφωνήσεις; Και είναι δυνατόν να απειλείς με συνέπειες την Ευρώπη όταν ο ίδιος θα έχεις καταστραφεί;

Δηλαδή ο Τσίπρας απειλεί τους δανειστές ότι θα αντιμετωπίσουν προβλήματα αν η Ελλάδα εξαφανιστεί από τον χάρτη. Μοιάζει π.χ. με το Τσερνομπίλ όπου διαλύθηκαν τα πάντα, πέθαναν χιλιάδες και από την καταστροφή αυτή είχαν και συνέπειες κι άλλες χώρες.

Είναι αυτή λογική και τακτική διαπραγμάτευσης; Ερασιτεχνισμός σε όλο του το μεγαλείο να κατηγορείς τους ξένους για νεοφιλελεύθερους και άτεγκτους και την ίδια στιγμή να περνάς ολόκληρες ώρες σε τηλεδιασκέψεις με τη Μέρκελ και τον Ολαντ.

Αυτό πάλι με τις συνεχείς επαφές του Τσίπρα με την καγκελάριο στην οποία πέρυσι έλεγε Go back Μέρκελ; Μοιάζει με ραντεβού και ο Ολάντ κρατάει το φανάρι αλλά τελικά ο έρωτας έχει κακή εξέλιξη.

Εν πάση περιπτώσει ο Τσίπρας αποδεικνύεται πόσο λίγο είναι και πόσο καταστροφικός για την Ελλάδα.

Απανωτά λάθη που μέχρι την τελευταία στιγμή δε λένε να σταματήσουν. Και στο τέλος θα ρίξει το μπαλάκι στο λαό για να αποφασίσει. Και άσχετος και ευθυνόφοβος δηλαδή.

Θα κάνει την Ελλάδα… Κούγκι προκειμένου να κρατήσει αυτός καθαρό το όνομά του και την υστεροφημία του. 

Antinews