Και δεν σηκώνεις το τηλέφωνο…

Έφαγε λέει ο Τσίπρας χυλόπιτα από τον Γιουνκέρ εψές, αφού δε του απαντούσε ο Λουξεμβούργιος στο τηλέφωνο.

Η αγχωμένη προσπάθεια διατήρησης της επαφής αποτελεί ακόμη μια ένδειξη για τους αισιόδοξους ότι ο Άλεξ έχει βάλει μυαλό, και ότι έχει καταλάβει πως η συμφωνία είναι αναπόδραστη.

Μόνο ο Σώρρας του απαντάει...

Πιθανότατα να είναι έτσι, όμως το αίτιο της μεταστροφής του δεν είναι δεδομένο. Υπάρχει όντως το ευχάριστο ενδεχόμενο πως έχει αντιληφθεί την ορθότητα των ευρωπαϊκών προτάσεων, πως αναγνωρίζει πλέον πόσο σπάταλο κι αντιπαραγωγικό είναι το κράτος, πως έχει συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα της απελευθέρωσης της ιδιωτικής οικονομίας από τα δεσμά του κρατισμού….

Κι εκεί που παρασύρεται το μυαλό από τέτοιες όμορφες σκέψεις, διαβάζεις τις δικές τους "διαρροές" προτάσεων προς την τρόικα, και ξυπνάς από το όνειρο κάθιδρος, καθώς το μόνο που τους απασχολεί είναι τα κρατικά έσοδα.

Τίποτε για ανάπτυξη, τίποτε για φορολογική δικαιοσύνη, τίποτε για εκλογίκευση των ασφαλιστικών αδικιών.

Μόνο ακόμη περισσότερα έσοδα από τα ανυπεράσπιστα ισοζύγια, αυτά τα γνωστά υποσιτισμένα με τα τρεμάμενα πόδια.

Δηλαδή, οι κυβερνητικές προτάσεις ουδεμία σχέση έχουν με μια νέα αντίληψη περί εκσυγχρονισμού οικονομίας και κράτους.

Άρα, πού οφείλεται η αλλαγή στάσης Τσίπρα;
Μα φυσικά στον φόβο, στο δέος, που αλλού;

Δεν αρχίσανε να σκύβουν απρόθυμα το κεφάλι στους Τροϊκανούς επειδή πιστεύουν ότι έχουν δίκιο όταν επιμένουν πως η χώρα πρέπει ν'αλλάξει. Σκύβουν το κεφάλι επειδή αναγνωρίζουν την ισχύ τους, επειδή επιτέλους, έστω και με το στανιό, καταλαβαίνουν πως σ'αυτή τη συγκυρία οι εταίροι έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι, και πως η ρήξη θα είναι πολύ μεγαλύτερος μπελάς από τον συμβιβασμό.

Εννοείται βέβαια ότι με μια τέτοια προσέγγιση στην όλη κατάσταση, η όποια συμφωνία τυχόν προκύψει θα έχει πολύ κοντά ποδάρια...

Φάνης Ουγκρίνης