Ο Γολγοθάς του κ. Τσίπρα…

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι το Βατερλό του ΣΥΡΙΖΑ...

Καταρρέει με μεγάλο θόρυβο και πολλή σκόνη ο εθνολαϊκός μαξιμαλισμός και οι ιδεολογικοπολιτικές παραισθήσεις, όπως δείχνουν οι τρομοκρατημένες δηλώσεις βουλευτών του «Αριστερού ρεύματος» και η απεγνωσμένη δημόσια απορία τους: «πώς θα μπορέσουμε να ψηφίσουμε αυτά τα μέτρα».

Είναι η ώρα μιας ωμής αλήθειας.

Τι θα κάνουν άραγε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο κ. Πάνος Καμμένος με τις επιτροπές για τα μνημόνια και τα επονείδιστα;

Είναι καταδικασμένοι να δουν τις φαντασιώσεις τους να μετατρέπονται σε περίγελο των μισητών μνημονιακών, οι οποίοι, συν τοις άλλοις, σύλησαν και την πλατεία τους…

Μπορεί να απολαύσουμε και το θέαμα οι ίδιοι ηττημένοι (και φοβισμένοι για το πολιτικό τους αύριο) να καταψηφίζουν και οι «εχθροί» να ψηφίζουν τα οδυνηρά αποκαλυπτήρια του «πρώτη φορά αριστερά»...

Να ζήσουμε δηλαδή αιματηρά διαζύγια, κάτι σε «πόλεμο των Ρόουζ» στους πολυέλαιους της Βουλής...

Αυτές οι ασύμβατες δυνάμεις από «νεοκομμουνιστές», ακροδεξιούς και κοσμοπολίτες επαναστάτες, όπως ο κ. Βαρουφάκης, ένα δεν κατάλαβαν. Το περιέγραψε εξαιρετικά ο κ. Νίκος Σεβαστάκης. «Δεν είναι φόβος και προπαγάνδα, δεν είναι τρομοκρατία και αποπροσανατολισμός η επιθυμία των πολλών για κάποια λύση και  συμβιβασμούς. Είναι υποψία πως η υπόσχεση για εθνική μοναξιά με όρους περιχαρακωμένης μεγαλοπρέπειας είναι πένθιμη».

Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις ώρες ακούμε πένθιμα επαναστατικά εμβατήρια.

Είναι ωστόσο και η στιγμή που οφείλουν όλοι να βγάλουν συμπεράσματα. Να αναζητήσουν τις αίτιες του Βατερλό.

Στο κάτω-κάτω μια μάχη χάθηκε, αυτή της αριστερής ιδεολογικής πολιτικής κυριαρχίας. Ενδεχομένως να αποτελεί λυτρωτικό αποτέλεσμα, καθώς μοιάζει ανιστόρητο και εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

Ο πραγματικός πόλεμος είναι μπροστά μας και αφορά την διάσωση της χώρας. Και όπως τα έχει φέρει η... «τρόικα μοίρα», δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον κ. Αλέξη Τσίπρα και την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η σημερινή περιπέτεια ωστόσο ανέδειξε μια ακόμη παθογένεια του πολιτικού συστήματος, που χτύπησε κόκκινο τους τελευταίους μήνες. Τη σχέση του με τον χρόνο  και την στρατηγική.

Υπήρξαν δυο μοιραίες στιγμές σε αυτή τη διαδρομή.

Η πρώτη είναι αναμφίβολα η αδημονία τους να πάρουν την εξουσία χωρίς να αντιληφθούν τη φάκα που έχασκε. Η θέση του κ. Τσίπρα θα ήταν αδιαμφισβήτητα ηγεμονική σήμερα αν στη θέση του πρόεδρου ήταν ο κ. Σταύρος Δήμας, δηλαδή άφηνε τους προηγούμενους να τελειώσουν την αξιολόγηση και στο κάτω-κάτω να λουστούν τα λάθη τους και μετά να πηγαίναμε σε εκλογές.

Από διαφορετική θέση θα συζητούσε με τους πιστωτές και με το χρέος -με λίγα λόγια, τη λύτρωση- πάνω στο τραπέζι.

Η άλλη τραγικά μοιραία στιγμή ήταν η 20ή Φεβρουαρίου. Θυμίζω μια φράση του κ. Γκίκα Χαρδούβελη, παραδίδοντας το υπουργείο του στον κ. Γιάνη Βαρουφακη. «Δεν αφήνουμε ποτέ λεφτά στο τραπέζι, πάρτε τώρα τα 7,2 δισ. της δόσης». Ωστόσο, ο υπουργός των Οικονομικών τα προσπέρασε σχεδόν με περιφρόνηση. «Δεν τα θέλουμε» είπε και με ύφος «μεσσία» υποσχόταν στον ελληνικό λαό ότι μπορούσε να περπατήσει στο νερό χωρίς ποτέ να διανοηθεί την περίπτωση της καταβύθισης και του πνιγμού.

Δεν έχει νόημα, βέβαια, να περιγράψει κανείς ότι ερασιτεχνισμοί και μεσσιανικές συμπεριφορές τον έκαναν «λούτσα», τον εξοστράκισαν από την διαπραγμάτευση με τους πιστωτές και οδήγησαν τη χώρα σε τραγικά χειρότερη κατάσταση.

Η ελληνική οικονομία είναι πιο αδύναμη, εξανεμίσθηκαν τα αποθεματικά  και σπαταλήθηκαν με πειραματισμούς ή ερασιτεχνισμούς αποθέματα πολύτιμου χρόνου.

Πάμε να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα σκληρότερο από αυτό του Γκίκα Χαρδούβελη, σε συνθήκες ύφεσης, πρωτογενών ελλειμμάτων, με ραγδαία μείωση των τραπεζικών καταθέσεων (σε λίγες εβδομάδες έφυγαν περίπου 40 δισ. ευρώ, που δεν επιστρέφουν εύκολα), με επιπτώσεις στον τουρισμό, καθηλωμένη την αγορά, τους προμηθευτές να απειλούν και την όποια εξαγωγική προσπάθεια πλήρως εξουθενωμένη.

Αυτή είναι η κατάσταση μας σήμερα. Αποτέλεσμα μιας δραματικά άστοχης απόφασης, μιας μοιραίας στιγμής δηλαδή.

Το μισό μιας νίκης, λένε οι θεωρητικοί του πολέμου, είναι η επιλογή της κατάλληλης ώρας. Όπως άλλωστε βασική αίτια μιας οδυνηρής ήττας, αν δεν την αντιληφθείς.

Δυστυχώς για μας, η σημερινή κυβέρνηση έχασε, αλλά, ευτυχώς, ο πόλεμος είναι ακόμη μπροστά μας. Για τούτο θεωρώ ότι τώρα αρχίζει ο μεγάλος Γολγοθάς για τον Έλληνα πρωθυπουργό, εφόσον βέβαια φτάσει σε μια συμφωνία.

Πώς θα αναδιατάξει δυνάμεις και θα επιλέξει τους κατάλληλους για τον πραγματικό πόλεμο της ανασυγκρότησης της χώρας. Δεν μπορεί να το κάνει χωρίς απολογισμό λαθών, ανατροπές και γενναίες πολιτικές πρωτοβουλίες.

Στο τέλος-τέλος, και μια πολιτική κρίση μπορεί να είναι μια μεγάλη ευκαιρία...

Άρης Τόλιος

Protagon