Αλέξης: Ο μοιραίος Έλληνας;

Πολλοί θυμούνται τον πρωθυπουργό με κοτσίδα να παίρνει μέρος στους… αγώνες των μαθητών με τις καταλήψεις.

Άλλοι τον θυμούνται στην ΚΝΕ κι αργότερα στον Συνασπισμό να δίνει συνέντευξη σε κάποιο περιοδικό και να αφήνεται να τον δέσουν σε μια καρέκλα.

Ήταν ο εναλλακτικός πολιτικός ο οποίος μέσα σε 5-6 χρόνια έζησε ένα όνειρο που κάποιοι ούτε στον ύπνο τους δεν θα δουν ποτέ.

Για σκεφτείτε. Από ένας άγνωστος πρώην Κνίτης που πέρασε στον Συνασπισμό να γίνεται σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα πρωθυπουργός.

Ο κ. Τσίπρας δεν είχε ούτε κουλτούρα πολιτική, ούτε γνώσεις, ούτε καν έναν κοσμοπολιτισμό, έναν τρόπο να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά.

Τα φροντιστήρια που έκανε στην ΚΝΕ δεν βοήθησαν και πολύ, αντιθέτως κακό του έκαναν…

Παρά την έλλειψη εμπειρίας, παρ’ ότι δεν ανήκει σε κάποιο πολιτικό τζάκι ή δεν έχει κάνει σούπερ σπουδές ο Τσίπρας κατάφερε να φτάσει ψηλά. Και είναι αλήθεια ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει κάνει θεαματική βελτίωση.

Μιλά καλύτερα, φέρεται καλύτερα, μπορεί να σταθεί με ξένους πολιτικούς.

Όμως, ο Τσίπρας είναι το κλασικό παράδειγμα μιας χώρας που έχει πέσει τόσο χαμηλά ώστε να έχει για κυβερνήτη της κάποιον ο οποίος αν ήταν στην ελεύθερη οικονομία, αν δούλευε στον ιδιωτικό τομέα το πολύ να έβγαζε έναν βασικό μισθό. Η κατάρρευση κάθε έννοιας σοβαρότητας σ’ αυτή τη χώρα, τα μνημόνια και η κρίση αξιών και τελικά η απαξίωση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού έφεραν έναν Τσίπρα στο Μαξίμου.

Αυτόν έχουμε, μ’ αυτόν πορευόμαστε μέχρι να τον αλλάξουμε.

Όμως, στις τόσο κρίσιμες στιγμές θα πρέπει να δούμε ποιος κρατά τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

Είναι ο Αλέξης του 15μελούς, ο Κνίτης που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, δεν έχει καμιά εμπειρία και ελάχιστη μόρφωση; Ή μήπως είναι ο Αλέξης των τελευταίων ετών που έχει αποκτήσει κάποια πολιτική εμπειρία, έχει κάνει βήματα προόδου και έχει αποκτήσει έναν αέρα ισχυρού πολιτικού;

Η νέα παράσταση που έδωσε στη Βουλή προ ημερών απέδειξε ότι είναι και τα δύο. Έξυπνες κινήσεις και ταυτόχρονα ανόητοι τακτικισμοί.

Μπλόφες, προκλητικά λόγια και κολπάκια για εντυπωσιασμό και ταυτόχρονα ένας πρωθυπουργός που δείχνει να έχει το πάνω χέρι και να διαμορφώνει την ατζέντα.

Όμως, αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση και όσο πλησιάζουμε στο τέλος της διαπραγμάτευσης, τόσο το «φαινόμενο Τσίπρας» τρομάζει.

Άλλωστε τις επόμενες ημέρες θα έχει κρίσιμες συναντήσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας, η στάση του θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο.

Απ’ ότι βλέπουμε ο πρωθυπουργός επιλέγει την τακτική του «γιουρουσιού». Νομίζοντας ότι κάνει καταλήψεις στα σχολεία ή πορείες στο Σύνταγμα ή ακόμη μιλά στα αμφιθέατρα, πάει να διαπραγματευτεί και με την Μέρκελ ή τον Σόιμπλε.

Παντελής έλλειψη των ευρωπαϊκών κανόνων, ασέβεια στους άλλους λαούς και τα κοινοβούλιά τους, απουσία συγκεκριμένης στρατηγικής, Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι κερδίσουμε αδιαφορώντας για το κόστος.

Η λογική του να κάνουμε «γιουρούσι» κι όποιον πάρει ο χάρος.

Στα χρόνια που ανδρώθηκε πολιτικά ο Τσίπρας κυριαρχούσε η μαγκιά της αριστεράς, ο «έτσι θέλω» τσαμπουκάς στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, η λογική της κατάληψης ή της αποχής με το πρώτο αίτημα. Μόνο και μόνο να κάνουμε ντόρο και να χάσουμε και κανένα μάθημα.

Αυτό ακριβώς το σύστημα ξεπατικώνει τώρα ο πρωθυπουργός. Σα να μην μεγάλωσε ούτε μια μέρα, σαν να μην έμαθε από τις επαφές του με τους ευρωπαίους ηγέτες, ακολουθεί το σύστημα «Κούγκι», το ίδιο που χρησιμοποιούσε ο ίδιος ως «συνδικαλιστής» της Παιδείας ή που το χρησιμοποιούσαν οι συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα. Και γι’ αυτό έχουν τόσα κοινά στον ΣΥΡΙΖΑ με το ιερατείο της συνδικαλιστικής τεμπελχανίας.

Ο Τσίπρας στις διαπραγματεύσεις, όσο κι αν έχει ωριμάσει, είναι απλά… αριστερός. Τι έκαναν μεταπολιτευτικά οι αριστεροί πέρα από το να δημιουργούν μπάχαλο, προβλήματα και τελικά να καρπώνονται τη «δόξα»;

Καταλήψεις, κινητοποιήσεις, πορείες, ξύλο, μολότοφ, σκοτωμός με τους μπάτσους. Την ίδια ακριβώς τακτική χρησιμοποιεί ο Τσίπρας με τους δανειστές.

Όμως, ο κόσμος και ειδικά η Ευρώπη δεν είναι έτσι. Δεν είναι Ελλάδα χύμα, χωρίς κανόνες.

Δεν λειτουργούν οι θεσμοί με μπαχαλάκηδες να απειλούν. Έχουν χίλια κακά σε άλλες χώρες, δεν είναι άγιοι αλλά δεν είναι και… χύμα.

Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του υπηρετούν ακριβώς τη θεωρία του χύμα που η αριστερά γνωρίζει πολύ καλά. Όλα χύμα, όλα στον αέρα, όλα μπάχαλο. Κανένα ενδιαφέρον για πρόοδο, προκοπή, προσωπική επιτυχία και ευτυχία, ελπίδα και όραμα για την πατρίδα. Και πάει στην Ευρώπη με όρους αμφιθεάτρου, να φωνάξει, να απειλήσει, να εκβιάσει, να δημιουργήσει μπάχαλο.

Μπορεί στα σχολεία που έκανε κατάληψη ο Αλέξης αυτό το σύστημα να έπιανε. Μπορεί στα αμφιθέατρα που πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια, κι όχι στα μαθήματά του, να κατάφερε να ξεχωρίσει γιατί φώναζε περισσότερο ή γιατί ήταν πιο γοητευτικός.

Στο κλαμπ της Ευρώπης όμως δεν πας να μπουκάρεις μέσα με τη λογική του μπάχαλου. Το σίγουρο είναι ότι μια, δύο, την τρίτη θα σε πετάξουν έξω με τις κλωτσιές. Και μαζί στο κλαμπ της Ευρώπης υπάρχει και η Ελλάδα που κινδυνεύει να πεταχτεί έξω εξαιτίας του πρωθυπουργού - «μπαχαλάκη».

Ο κ. Τσίπρας είχε μεγάλη τύχη, και πιθανότατα ικανότητα να φτάσει τόσο ψηλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Είχε «άστρο» λαμπρό να τον οδηγεί.

Τώρα, όμως, θα αποδείξει αν θα γίνει ο μοιραίος άνθρωπος για την Ελλάδα. Άλλωστε, θα πρέπει να γνωρίζει τον μύθο του Ικάρου.

Όσο πιο γρήγορα και πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο επώδυνη και ταχύτατη είναι η πτώση σου. 

Antinews