Το (αριστερό) αυγό του φιδιού εκκολάπτεται…

Πάμε για χουντικές καταστάσεις… αλά Σύριζα;

Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση της πολιτικής (και όχι μόνο) ιστορίας, ξέρει πολύ καλά πως τα πιο ανελεύθερα καθεστώτα ήταν και είναι τα κομμουνιστικά.

Στην ΕΣΣΔ, τον «φάρο των λαών»,  υπήρχε ένα μόνο κόμμα, μία δυο μόνο (κρατικές) εφημερίδες, και οι διαφωνούντες στέλνονταν στη Σιβηρία.

Κάτι ανάλογο ίσχυε και στους υπόλοιπους σοσιαλιστικούς παραδείσους του παρελθόντος (Βουλγαρία, Αλβανία, Πολωνία, κλπ) αλλά και σε αυτούς που απέμειναν σήμερα (Β. Κορέα, Κούβα, κλπ).

Οπότε, η άποψη που επιβλήθηκε και καθιερώθηκε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα ότι αριστερά σημαίνει ελευθερία, ανοχή, πλουραλισμός, κλπ είναι μια ακόμη σαχλαμάρα για να ξεγελιούνται οι ημιμαθείς, και να κάνουν καριέρες οι επιτήδειοι…

Όσον αφορά στην ισότητα κλπ το μόνο που κατάφεραν όλα αυτά τα καθεστώτα ήταν να δημιουργήσουν μια νέα τάξη προνομιούχων, μια κομματική νομενκλατούρα, που απολάμβανε πολλά περισσότερα απ ότι ο μέσος πολίτης, που συνήθως πεινούσε άσχετα αν δούλευε σαν σκυλί.

Είπαμε, όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα…

Ας μας πει, αν θέλει,  με το χέρι στη καρδιά, ο οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν είναι εγγεγραμμένο μέλος του ΠΑΜΕ: Θα προτιμούσε να είναι ένας απλός εργαζόμενος στην φιλελεύθερη Σουηδία, ή ένας απλός εργαζόμενος στην Αλβανία του Ενβέρ;

Την αλήθεια όμως…

Τέλος πάντων, ο λαός μας ψήφισε και αποφάσισε να φέρει στην εξουσία, εν έτει 2015, ένα αριστερό ριζοσπαστικό συνονθύλευμα που εμπεριέχει στις τάξεις του Μαοϊκούς, Τροτσκιστές, Σταλινικούς, και κάθε είδος μισότρελων ιδεοληπτικών.

Και τι βλέπουμε στους έξι μήνες που αυτό το τσίρκο κυβερνά τη χώρα;

Εκτός από τον οικονομικό τομέα όπου μας πάει βουρ για τη χρεοκοπία και τη δραχμή, ή τον τομέα της μετανάστευσης όπου όλα έχουν διαλυθεί, μαζί και ο τουρισμός,  στους υπόλοιπους τομείς βλέπουμε να εκκολάπτεται  σιγά σιγά ένα (αριστερό) αυγό του φιδιού, με προεξάρχοντες κάποιους «θεσμικούς» παράγοντες (και όχι μόνο) που προσπαθούν να φιμώσουν κάθε αντίθετη φωνή, και να πνίξουν κάθε διαφορετική άποψη για την πορεία της χώρας.

Και όλα αυτά στο όνομα δήθεν του λαού, της νωπής λαϊκής εντολής, και πάπαλα.

Όσο σέβονταν τον λαό του ο Στάλιν, άλλο τόσο τον σέβονται και τα κακέκτυπά του του Σύριζα.

Μια απομονωμένη, φτωχή χώρα, αποτελούμενη από πειναλέους δημοσίους υπαλλήλους, στο έλεος του κάθε γείτονα… πλην όμως σφιχτά ελεγχόμενη από την ελίτ, την νομενκλατούρα του καθεστώτος…

Αυτό είναι το τελικό όραμα του Σύριζα, και η χρεοκοπία μας είναι απλά το μέσο για να το πετύχει.

Να επιβάλλει δηλαδή ένα μεταμοντέρνο σταλινικό καθεστώς στην Ελλάδα, ένα μίγμα Τσαβισμού με Καστρισμό, πασπαλισμένο με βαλκανικές σχεδόν εθνικοσοσιαλιστικές σαχλαμάρες. Όπου άτομα στα όρια της παράνοιας θα μας κυβερνούν.

Εξ ου και ο σφιχτός εναγκαλισμός του Σύριζα με τους  εθνικιστές παράφρονες Αν. Ελ, και εξ ου η σύγκλιση απόψεων (στα πάντα όλα) με τους νεοναζιστές της Χ.Α.

Και αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα σε μια Ελλάδα που θα ανήκει στην ΕΕ, στην ΟΝΕ, κλπ. Δεν τους βολεύει ο πολιτισμός και ο ορθολογισμός της Δύσης.

Δεν θέλουν αξιοκρατία ούτε αριστεία, γι αυτό και ξεκίνησαν τον πόλεμο εναντίον αυτών των αρετών.

Όσο για την επίκληση της δημοκρατίας, είπαμε, το έργο το έχουμε ξαναδεί αλλού, οπότε δεν μασάμε…

Για όλους αυτούς τους πειραγμένους συριζαίους μεγαλόσχημους, που σήμερα ζουν το όνειρο, η πολιτισμένη Δύση είναι εχθρός… διότι τους είναι terra incognita. Γι αυτό και στρέφονται προς τη Ρωσία, το Ιράν, την Βενεζουέλα, την Ζάμπια και άλλες τέτοιες τριτοκοσμικές καταστάσεις.

Αυτές τις χώρες έχουν ως πρότυπο, άσχετα αν οι πιο μάγκες εξ αυτών επιλέγουν τη Δύση για σπουδές, για επενδύσεις, για ακαδημαϊκή εργασία,  και για να στέλνουν τα χρήματά τους.

Οι υπόλοιποι, οι χρήσιμοι ηλίθιοι, ζουν και αναπνέουν βαλκανικό επαρχιωτισμό.

Και αυτός ο σκοπός επιτυγχάνεται με μαεστρία, αφού η οικονομική κρίση αποτελεί για τους συριζαίους πράκτορες του χάους βούτυρο στο ψωμί τους, μιας και πιο εύκολα ξεγελάς τον ζαλισμένο απ ότι τον νηφάλιο πολίτη.

Και αυτό κάνουν συστηματικά εδώ και πέντε χρόνια, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και από το 3% να φτάσουν στο 36% και να γίνουν κυβέρνηση σε μια από τις πιο κρίσιμες εποχές για την χώρα.

Με αποτέλεσμα σε αυτό το κρίσιμο ιστορικά σταυροδρόμι να μας κυβερνούν κάποιοι επαγγελματίες ανεπάγγελτοι, ή στην καλύτερη περίπτωση αργόμισθοι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ.

Μια απλή διαπίστωση πριν το κλείσω: Γιατί οι υπόλοιπες χώρες που είχαν κρίση και μνημόνια κατάφεραν σε αυτό το χρονικό διάστημα να ανακάμψουν, ενώ εμείς πάμε για συσσίτια;

Μα πολύ απλά διότι ούτε η Πορτογαλία, ούτε η Ιρλανδία, ούτε κανένα άλλο χειμαζόμενο κράτος δεν είχε μια πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό του για να σαμποτάρει την προσπάθεια. Δεν είχε δηλαδή Σύριζα!

Και αυτό κάτι λέει...

Strange Attractor