Τους δώσαμε μια χώρα να... παίζουν!

Γράφτηκε σε κάποιο σχόλιο στο διαδίκτυο, “τι σόι λογική είναι αυτή του Τσίπρα, την μια μέρα να ζητάει από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηρίξουν το σχέδιό του(“το μόνο ρεαλιστικό...”) στην διαπραγμάτευση, και... την άλλη να το αλλάζει ο ίδιος στέλνοντας ένα νέο στους “θεσμούς” για συζήτηση;”

Και κάπου αυτή η γκροτέσκα ειρωνεία, περιγράφει με πολύ ρεαλιστικό τρόπο το... κυνήγι της ουράς μας στο οποίο επιδιδόμαστε, διαρκώς “ελπίζοντες” στο τέλος να γίνει το δικό μας...

Το κακό είναι πως τούτοι που μας κυβερνάνε, αποδεικνύονται ανίκανοι να καταλάβουν ότι άλλο ελπίδα και άλλο αυταπάτη.

Πόσο μάλλον όταν την τελευταία φροντίζουν να την επενδύσουν με ιδεοληπτικές εμμονές και... μεταφυσικές “βεβαιότητες”! Είναι απολύτως σίγουροι ότι θα επιβάλλουν τις επιθυμίες τους (σωστές ή όχι, δεν έχει σημασία εν προκειμένω), απλώς και μόνο επειδή είναι... δικές τους και τις επιθυμούν!

Δεν πάει να αντιδρά (και να το βροντοφωνάζει καθημερινά!) η πραγματικότητα η ... πραγματική, όχι η άλλη στου μυαλού τους την θολούρα, στην προσπάθεια που καταβάλλουν να την βιάσουν;

Αυτοί εμμένουν στο ιδεοληπτικό συναισθηματικό και περιφρονούν το κραυγάζον προφανές και το έλλογο! Δεν αντιλαμβάνονται το προαπαιτούμενο του ρεαλισμού (άλλο το πως τον προσεγγίζεις) που είναι η επεξεργασία των δεδομένων του προβλήματος με ψυχρή λογική, αδιαφορούν για το ιστορικά διαπιστωμένο ότι η αλόγιστη διαχείριση των επιθυμιών και μόνο αυτών, μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή τον άνθρωπο. Και τις κοινωνίες... 

Δεν μπορεί κάποιοι σώφρονες στον ΣΥΡΙΖΑ να μην συνειδητοποιούν το αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί συμπαρασύροντας μιαν ολόκληρη χώρα.

Συγκεκριμένοι, μάλιστα, το ομολογούν και δημόσια, αναγνωρίζοντας λάθη και υπερβολές που ξεκινούν πριν από τις εκλογές και δυστυχώς συνεχίζονται με... συνέπεια, για να μην φανεί το γκουβέρνο... αναντίστοιχο με τις προεκλογικές ανόητες και εξωπραγματικές “δεσμεύσεις” του.

Είναι, βλέπετε, και ο... εσωκομματικός μπαμπούλας της πούρας ιδεοληπτικής “καθαρότητας”, που με κάθε τρόπο κάθε τρεις και λίγο απειλεί με... το Κούγκι!

Σωστά έχουν εκτιμήσει, ότι το να δανείζεσαι συνεχώς για να εξοφλείς... παλιά δάνεια και να μπαλώνεις δημοσιονομικές τρύπες (που προκύπτουν ΚΑΙ από την διακομματική αλλεργία σε διαρθρωτικές αλλαγές και εκσυγχρονιστικά μέτρα που θα τις περιόριζαν...) δεν έχει ούτε νόημα, ούτε μέλλον.

Αλλά, αντί να στρωθούν να βρουν τον ρεαλιστικό τρόπο να διαχειρισθούν αυτό το πρόβλημα σε συνεννόηση και συνεργασία με τους δανειστές-εταίρους μας, αυτή με τις εμμονές και την μετάλλαξη των ελπίδων τους σε αυταπάτες, χειροτέρεψαν το πρόβλημα των ελλειμμάτων και της οικονομικής ασφυξίας, μ' αποτέλεσμα οι σημερινές  (δανειακές, αναγκαστικά...) ανάγκες μας να είναι πολλαπλάσιες.

Αντί να προσπαθήσουν να σβήσουν την φωτιά, της έριξαν λάδι. Αλλά, με... επαναστατικό “αριστερό” οίστρο!

Τον τελευταίο φίλο και σύμμαχο που είχαμε στην Ευρώπη (έτσι τα κατάφεραν οι εξυπναδικισμοί και η εγωπάθεια του Γιάνη...), τον Πρόεδρο της  ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιουνκέρ, υπουργός της κυβέρνησης τον “έλουσε” χθες λέγοντας ότι “αγαπάει την Ελλάδα ως τουρίστας!”-τόσο μυαλό! Ο Λαφαζάνης επιμένει να... τους αφήσουμε όλους αυτούς και να πάμε στον... “Μόσκοβο”, ο Βούτσης επιμένει να πάμε σ' εκλογές (για ν' αλλάξει τι ακριβώς;), οι της αριστερής πλατφόρμας ζητάνε... διορισμούς στο δημόσιο και πρόσληψη στην ΕΡΤ  των συγγενών “των νεκρών της παλιάς ΕΡΤ”(;),  ο Φλαμπουράρης όταν δεν πίνει τις φραπεδιές του στα κανάλια, ξαπλάρει νωχελικά στα υπουργικά έδρανα του κοινοβουλίου, η Πρόεδρος Ζωή... ξέντυσε τους αστυνομικούς της Βουλής και... απαγόρευσε το κατούρημα στους συναδέλφους τους στα ΜΑΤ εντός της Βουλής “της”, ο Μπαλτάς ονειρεύεται την επιστροφή στο...Κρυφό Σχολειό, και ο ιδιότυπος κυβερνητικός εκπρόσωπος, επιβεβαίωσε την αίσθηση ότι το Μαξίμου είναι μια απέραντη... παιδική χαρά, “διαψεύδοντας” ότι ο κ. Τσίπρας τηλεφώνησε στον Γιουνκέρ, αλλά εκείνος δεν απάντησε, με το...”επιχείρημα” πως “μπορεί να του τηλεφώνησε κάποιος συνεργάτης του πρωθυπουργού...”!

Μάλλον έχουμε μπλέξει για τα καλά...  

Θάνος Οικονομόπουλος

iefimerida