Έχει να πέσει πολύ γέλιο….

Να που επιτέλους γίναμε Αμερική στα θέματα της δημοκρατίας.

Όπως εκεί, ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πρόεδρος, ακόμη κι ένας δευτεροκλασάτος ηθοποιός (Ρέιγκαν), έτσι και δω, ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει υπουργός… ακόμη κι ο Χαϊκάλης.

Και μάλιστα με κυβέρνηση Αριστεράς!

Αλέκος Φραπεδιάρης: Συντονίζοντας το κυβερνητικό έργο.

Θα μου πείτε τι Αριστερά είναι αυτή που έχει εκτός υπουργικού συμβουλίου την «βασανισθείσα» επί χούντας Νάντια, και εντός την … Κουντουρά!

Που έδιωξε τον λαϊκό αγωνιστή Στρατούλη, τον σταυραετό της ελπίδας, και αγκάλιασε τον… Τέρενς Σπένσερ Κουίκ;

Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.

Εδώ που φτάσαμε, μπερεκέτ να λέμε…

Αντικρίσαμε την άβυσσο, και λίγο πριν πέσουμε μέσα, ευτυχώς ο Αλέξης είδε το φως και έκανε επιτέλους την αναγκαία κωλοτούμπα. Στηρίζοντας ένα μνημόνιο που ακόμη και ο Άδωνις θα θεωρούσε επαχθέστατο.

Άσχετα αν δεν τον ακολούθησαν οι πούροι επαναστάτες σύντροφοί του, παρέα με τους χρυσαυγίτες, που τώρα πριονίζουν με κάθε τρόπο την καρέκλα του, ονειρευόμενοι συσσίτια, δελτία, ουρές, κομμουνιστικά πράγματα δηλαδή, και περήφανη δραχμούλα.

Με πασιονάριες την Ραχήλ την αγγλομαθή, και την ΠτΒ, την επονομαζόμενη και ζουρλή.

Και ποια ήταν η εναλλακτική λύση;

Ποιο ήταν το περίφημο Πλαν Β του Σύριζα;

Να κάνει ο Δραχμαζάνης ντου στο νομισματοκοπείο, και να απαλλοτριώσει τα χρήματα που νόμιζε ότι υπάρχουν εκεί μέσα (εν είδει θησαυροφυλακίου του Σκρουτζ Μακ Ντακ), να τα μοιράσει στον λαό (και στην ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ), και στη θέση τους να αφήσει κλειδωμένο  τον … Στουρνάρα.

Για τέτοια κορυφαία μυαλά μιλάμε… για τέτοιους σωτήρες.

Πως λέμε Ροζ Πάνθηρας; Κάπως έτσι, αλλά στο πιο γελοίο …

Μιλάμε δηλαδή για έναν Δραχμαζάνη που χτες γεύτηκε για πρώτη φορά στη ζωή του τον χλευασμό από τον απλό λαό που εκπροσωπεί επαγγελματικά επί πολλές δεκαετίες.

Πήγε στον φλεγόμενο Καρέα να πει τα συνηθισμένα του τσιτάτα, να καταγγείλει το ανάλγητο κράτος, ξεχνώντας ότι αυτός το εκπροσωπεί τώρα… οπότε και άκουσε τα σχολιανά του και έφυγε σαν δαρμένο σκυλί.

Αντί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ρένας, που σοφά ποιούσα, εδώ και έξι μήνες είναι εξαφανισμένη, ποντάροντας στην φθορά των συντρόφων της κυβερνητικών, με σκοπό την κατάλληλη στιγμή να κάνει την «έφοδο στον ουρανό» και να γίνει αυτή Αλέξης στη θέση του Αλέξη.

Μόνο που ξέχασε ότι η θέση της έχει και ευθύνες. Ξέχασε ότι έδωσε πρώτη πρώτη τα αποθεματικά της Περιφέρειας στον Μάρδα προκειμένου να πληρώσει τις συντάξεις, με αποτέλεσμα χθες να μην υπάρχει σάλιο ούτε για νερό, ούτε για μάνικες, ούτε για τίποτα. Πάλι καλά που δεν ζήτησε από τις αγαπημένες της καθαρίστριες να πάρουν κουβάδες και να σπεύσουν στα λαγκάδια να σβήσουν οι ίδιες τις φωτιές… τραγουδώντας αντάρτικα ή Πάριο.

Με αυτά και με αυτά συνεχίζουμε να πορευόμαστε προς τα αριστερά, και οι εξελίξεις προβλέπονται καταιγιστικές.

Προσωπικά είμαι ικανοποιημένος που προς το παρόν γλιτώσαμε το grexit, και διπλά ικανοποιημένος που με Χαϊκάλη, Βαρεμένο, και άλλους τέτοιους πολιτικούς ογκόλιθους στη κυβέρνηση, θα έχω να γράφω για χρόνια…

Αν δεν φοβότανε τον Σόιμπλε ο Αλέξης, και έβαζε στη κυβέρνηση και τον γεννημένο ηγέτη Πάντζα… τότε θα ήταν η καλύτερή μου.

Δεν πειράζει όμως, μου αρκεί ο λεβέντης ο Χαϊκάλης, αυτό το τέρας μορφώσεως, που μεταξύ άλλων, θεωρεί ότι το ΟΧΙ στους Ιταλούς το είπαμε το 1973!

Τι να λέμε; Μπροστά του μέχρι και η Ραχήλ Μακρή φαντάζει … Υπατία!

Και εν πάση περιπτώσει, άσχετα με το τι λένε τα παπαγαλάκια των δοσίλογων σαμαροβενιζέλων, αυτή η κυβέρνηση, εκτός από βάθος πάγκου, έχει και μέλλον.

Κι αυτό κυρίως διότι ο συντονισμός της παραμένει στα στιβαρά χέρια του έμπειρου και ικανότατου κυρ Αλέκου  του Φραπεδιάρη… οπότε μη φοβόσαστε τίποτα!

Τους έχουμε τους βελανιδοφάγους…

Strange Attractor

ΥΓ- Εκείνη την Ξουλίδαινα, που έχει ανοιχτή γραμμή με τον Άγιο Ευφραίμ... γιατί δεν την εκμεταλλεύεται  κυβερνητικά ο Αλέξης;