Οι εκτός τόπου και χρόνου αριστεροί «σωτήρες» μας…

Να που χρειάστηκαν μόλις πέντε μήνες για να ξεγυμνωθεί μια ολόκληρη κουλτούρα περί της ηθικής Αριστεράς που δυστυχώς είχε ποτίσει την Ελλάδα ως το μεδούλι εδώ και δεκαετίες.

Μόνο που μαζί με αυτό το ξεγύμνωμα της Αριστεράς, καταστράφηκε παράλληλα και η χώρα. Συνειδητά ή από βλακεία δεν ξέρω, θα το βρει ο ιστορικός του μέλλοντος.

Όπως και να’ χει εμείς καταστραφήκαμε….

Βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας ψηφίζοντας ένα ρεμπέτ ασκέρ…

Και ασχέτως του τι άλλο  μας περιμένει στο κοντινό μέλλον, η ουσία είναι ότι η αριστερή παρένθεση κατέληξε σε αριστερή τελεία και παύλα (για όλους μας ανεξαιρέτως).

Τα περίφημα νταούλια του Αλέξη αποδείχθηκαν (μαλακά) κλαρίνα…

Οι τοκογλύφοι τον γλέντησαν καλά, κι αυτόν και τον Μπαρουφάκη. Μόνο που στο τέλος εμείς οι απλοί μακάκες είναι που θα πληρώσουμε τους οργανοπαίχτες.

Όπως είχε πει κάποτε ο Κλεμανσό, είναι πολύ πιο εύκολο για έναν πολιτικό ηγέτη να κάνει πόλεμο παρά ειρήνη.

Παραφράζοντας τον θα έλεγα πως ήταν πολύ πιο εύκολο για τον Αλέξη να φέρει την απόλυτη καταστροφή, παρά να διορθώσει το οτιδήποτε. Ήταν και αποδείχθηκε ολίγιστος.

Αν είναι ή όχι συνειδητός «πράκτορας» με κάποια συγκεκριμένη ατζέντα ή απλά ανίκανος, δεν το γνωρίζω (αν και έχω άποψη).

Αποδείχθηκε όμως τελεσίδικα πως η τσάμπα και ανέξοδη μαγκιά από την αντιπολίτευση, αυτό δηλαδή στο ο οποίο έχει εξειδικευτεί η εγχώρια αριστερά, είναι καλή μόνο ως τέτοια. Όταν όμως το αυγό μπει στον κώλο, και οι επαγγελματίες καταληψίες, διαδηλωτές, και κήνσορες αναλάβουν ευθύνες, τότε φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια των απόψεων τους.

Και τι απόψεων δηλαδή; Εύκολα εύπεπτα αναμασήματα και τσιτάτα περί κακών ιμπεριαλιστών που θέλουν το κακό μας, περί ξένων κέντρων που στοχοποιούν την εργατιά, και λοιπά φούμαρα που ακούγονται καλά στα αυτιά των μελανιασμένων πολιτών, ενώ αυτοί που τα λένε στη συνέχεια πηγαίνουν για ρετσίνες (ή ουίσκια) κορδωμένοι αυτάρεσκα για την εμβρίθειά τους…

Τενεκέδες ξεγάνωτοι… όλοι τους ανεξαιρέτως, που ξεζουμίζουν τον απλό εργαζόμενο κάνοντάς τον να πιστεύει ότι έτσι πολεμάνε τους κεφαλαιοκράτες (οι οποίοι παρεμπιπτόντως δεν στήθηκαν ποτέ σε καμιά ουρά σε ΑΤΜ, ούτε σε συσσίτιο)

Όπως ο πολύς Φίλης, ο πρώην  (μπορεί και νυν, δεν γνωρίζω) διευθυντής της Αυγής, που το τελευταίο διήμερο αποκάλυψε και αυτός την ένδεια του χαρακτήρα του. Για επιχειρήματα ούτε λόγος. Για τα πανηγύρια είναι.

Τον έβλεπα π.χ. χθες βράδυ στο ΜΕΓΚΑ (μπράβο του όμως που έχει το κουράγιο να βγαίνει σε πάνελ), και μου έρχονταν να σπάσω την τηλεόραση.

Την ώρα που όλος ο πλανήτης κρατούσε την αναπνοή του, την ώρα που το CNN μετέδιδε σε ολόκληρη την υφήλιο την αντίστροφη μέτρηση για την Ελλάδα, την χρεοκοπία μας δηλαδή που ο Σύριζα πέτυχε, ο Φίλης άρχισε να αναμασά μηχανικά τα σλόγκαν και τα τσιτάτα με τα οποία έκανε ολόκληρη καριέρα… αποδεικνύοντας την παντελή έλλειψη επαφής των αριστερών με την πραγματικότητα.

«Το εν λόγω κανάλι πολεμάει την ελληνική Αριστερά», «αυτά είναι αμερικανιές», «είναι ενεργούμενοι του Σαμαρά», «εξυπηρετεί ιμπεριαλιστικά συμφέροντα», «αφήστε την σπεκουλάτσια» και άλλα παρόμοια φληναφήματα που ίσως να ακούγονται καλά σε κόβες, αμφιθέατρα και παμπ, σε ανώδυνες εποχές, και ίσως κάποτε (στο μακρινό παρελθόν) ακόμη και ο Φίλης να έβγαζε με αυτά γκόμενες.

Σήμερα όμως, που έχει μεσολαβήσει η πτώση της ΕΣΣΔ, που έχει απαξιωθεί ιστορικά ο σταλινισμός και γενικά ο κομμουνισμός, που η οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη, που έχουν ανατραπεί τα πάντα όλα σε γεωπολιτικό και οικονομικό επίπεδο, ο Φίλης και οι όμοιοί του συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν μονότονα συνθήματα και επιχειρήματα, που ακόμη και το 1992 ήταν ήδη πασέ και ντεμοντέ.

Μα είναι τελικά τόσο εκτός τόπου και χρόνου οι άφθαρτοι αυτοί σωτήρες μας;

Ναι είναι!

Γι αυτό, όσο πιο γρήγορα εξαφανιστούν απ το προσκήνιο, τόσο πιο γρήγορα θα ανακάμψει η χώρα μας, την οποία σε μικρό διάστημα οι ανερμάτιστοι γιαλαντζί Αριστεροί κατάντησαν μια ακόμη εξαθλιωμένη χώρα σν αυτές της υποσαχάριας Αφρικής, και μελλοντικά μια δικτατορικά  διοικούμενη μπανανία αλά Λατινική Αμερική, η οποία όμως δεν θα παράγει ούτε καν μπανάνες…

Strange Attractor