Ηροστράτεια δόξα…

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, ο κ. Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται πλέον παγιδευμένος στην ίδια του τη… δόξα. Ένας σύγχρονος Ηρόστρατος.

Το δημοψήφισμα είναι εμπρηστικός μηχανισμός στον ναό της Αρτέμιδος. Θα έχει λίγες ημέρες για να απολαύσει το θέαμα του «λαμπαδιάσματος», αλλά ενδέχεται να αντιμετωπίσει την τιμωρία του εμπρηστή της Εφέσου.

Να μην θέλουν να τον μνημονεύουν ούτε η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που επιθυμεί παραμονή στην ευρωζώνη, αλλά ούτε καν οι ακραίοι, αριστεροί και δεξιοί, οι οποίοι ζουν τις μαξιμαλιστικές τους παραισθήσεις σήμερα…

Οι κάλπες-παρωδία ήταν κάτι πολύ χειρότερο από πολιτική αυτοκτονία. Ένα τεράστιο λάθος κατά της χώρας του.

Τα σενάρια, άλλωστε, που τον θέλουν παρόντα την επομένη ημέρα είναι μόνο καταστροφικά, αδιέξοδα και εν τέλει ανέφικτα. Οδήγησε με τη χαρισματική του δημαγωγία έναν κόσμο να πιστέψει ότι «την Τρίτη έχουμε συμφωνία και τράπεζες ανοικτές».

Είναι ψευδαίσθηση. Οι τράπεζες θα παραμένουν κλειστές για εβδομάδες ίσως και μήνες. Για λίγο ακόμη ο κ. Τσίπρας θα είναι πρωθυπουργός ενός θυμωμένου, συγχυσμένου, φοβισμένου και διχασμένου λαού. Επικεφαλής επίσης μιας ασύντακτης κυβέρνησης, που θα τραντάζεται πολιτικά από τα αποτελέσματα της αποκοτιάς του.

Ήδη σημαντικά κυβερνητικά στελέχη είναι παγωμένα και αμήχανα, ενώ η διάσπαση των ΑΝΕΛ αποτελεί σύμπτωμα, που θα εξελίσσεται σε μεγαλύτερη κλίμακα τις επόμενες ημέρες.

Άλλωστε, η πιο ηρωική προεκλογική στιγμή του περιέγραφε και τα αδιέξοδά του. Αναφέρομαι στο διάγγελμα της Παρασκευής. Σε ένα δημαγωγικό κρεσέντο επιχείρησε να παρουσιάσει την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ως «δικαίωσή» του, ενώ ήταν η περιγραφή της παταγώδους αποτυχίας του και της εθνικής περιπέτειας που μας οδηγεί.

Τι ακριβώς έλεγε; Το ελληνικό χρέος ήταν βιώσιμο όσο παρουσίαζε η ελληνική οικονομία σημάδια ανάκαμψης και πρωτογενή πλεονάσματα. Με απλά λόγια, ότι η Ελλάδα ήταν ακόμη γατζωμένη στο σενάριο της λύσης στην ευρωπαϊκή κρίση μέχρι τις αρχές του 2015 και πριν ενσκήψει η «πρώτη φορά αριστερά» και η εθνολαϊκιστική θύελλα.

Η ατολμία του να πάρει δυσάρεστες αποφάσεις οδήγησε στην καταστροφή. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια την οποία δύσκολα πλέον μπορεί να αποκρύψει από τον ελληνικό λαό. Θα μεταφραστεί σε εικόνες, με απεγνωσμένους συνταξιούχους, ελλείψεις στα φαρμακεία, ελλείψεις στην αγορά, στα τρόφιμα, σε όλες τις ζωτικές ανάγκες του ελληνικού νοικοκυριού.

Είτε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ βγάλουν οι κάλπες, ο κ. Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος. Αντιμέτωπος με παγερά αδιάφορους δανειστές, που δεν τον εμπιστεύονται και δύσκολα θα κάτσουν μαζί του στο τραπέζι.

Η αξιοπιστία του είναι στο ναδίρ και η ελληνική διαπραγμάτευση χωρίς υποστήριξη και συμμάχους όσο θα βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου.

Με ένα ΝΑΙ, άλλωστε, ακυρώνεται πολιτικά. Ο ελληνικός λαός ζητάει ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει  τους πέντε καταστροφικούς μήνες. Η  λύση της κυβερνητικής ανασύνθεσης επίσης, που συζητούν σήμερα, έχει μετατραπεί σε άλυτο γόρδιο δεσμό. Με το δημοψήφισμα έκοψε τις γέφυρες με πολιτικές δυνάμεις, όπως το ΠΟΤΑΜΙ ή το ΠΑΣΟΚ, με τις οποίες θα μπορούσε να συνεργαστεί και οι πολιτικοί του ορίζοντες μικραίνουν δραματικά.

Με ένα ΟΧΙ το τοπίο γίνεται ακόμη πιο τρομακτικό. Το λόμπι της δραχμής αισθάνεται ήδη θριαμβευτής και η πολιτική της ρήξης θα προκαλεί παραλυτικές συσπειρώσεις.

Ο  κ. Λαφαζάνης μιλά για το «μαύρο μέτωπο» των Σουλτς, Γιούνκερ και Ντράγκι. Όποια απόπειρα για πιο επώδυνη συμφωνία μαζί τους θα πυροδοτεί κραυγές και επαναστατικές κορώνες.

Πλειοψηφικό ΟΧΙ φέρνει την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη μονομερή διαγραφή του χρέους στο προσκήνιο, τον κ. Λαπαβίτσα και τον κ. Βαρουφάκη τροπαιούχους. Αυτοί θα είναι οι πραγματικοί νικητές του ΟΧΙ και όλοι εμείς οι μεγάλοι ηττημένοι.

Ποιος πιστεύει ότι μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής το πολιτικό τοπίο θα είναι το ίδιο;

Θα ζήσουμε πολιτικές ανατροπές, που ίσως δεν μπορούμε ακόμη να φανταστούμε. Είτε πάντως αυτές εκβάλουν σε μια κυβέρνηση- διασώστη (π.χ. εθνικής ενότητας) είτε σε εκλογές, ένα είναι βέβαιο.

Το πολιτικό απόθεμα του κ. Τσίπρα τόσο  απέναντι στους Ευρωπαίους όσο και στο εσωτερικό της χώρας θα παρουσιάζει συνεχή ελλείμματα. Ακόμη και στην δραχμή να πάμε χρειαζεται αξιόπιστος διαπραγματευτής για να μην οδηγηθούμε ασύντακτα και χρεωκοπημένοι.

Ο κ. Τσίπρας έκανε ένα ακόμη μοιραίο λάθος. Έδρασε ως κομματάρχης, ενώ όφειλε να λειτουργήσει ως πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων. Ίσως είναι πολύ μικρός ακόμη, αλλά όφειλαν να του θυμίσουν τη συμπεριφορά τού Κωνσταντίνου Καραμανλή στο δημοψήφισμα για την Βασιλεία, που άλλαξε την πολιτειακή εικόνα της χώρας.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απέφυγε να γίνει κομμάτι του επαπειλουμένου τότε διχασμού.

Ο κ. Τσίπρας έκανε το ακριβώς αντίθετο με τα διαγγέλματα και την παρουσία του και αποδυνάμωσε τη θέση του.

Το βλέπουμε συμβολικά στο υψηλότερο επίπεδο με τον ύπατο ρυθμιστή του Πολιτεύματος να κινείται στην ατμόσφαιρα του ΝΑΙ, ενώ ο πρωθυπουργός της χώρας ταυτίστηκε απόλυτα με το ΟΧΙ.

Αυτή η εικόνα δεν είναι διαχειρίσιμη πλέον. Το δημοψήφισμα απλώς κατέδειξε ότι το επονείδιστο βάρος της Ελλάδας δεν είναι η οικονομία της, αλλά το πολιτικό της σύστημα…

Επιχείρησε (το ομολόγησε άλλωστε ο κ. Τσακαλώτος) να λύσει το εσωκομματικό του πρόβλημα με εθνική άσκηση και αυτό είναι ασυγχώρητο ιστορικό ατόπημα…

Άρης Τόλιος

Protagon