Respect στον Λαφαζάνη;

Η εμφάνισή του στο γήπεδο του Πανελληνίου τις προάλλες ενθουσίασε κοινό και κριτικούς.

Οταν τον άκουσα να λέει «Ισκρα στα ρωσικά σημαίνει σπίθα, και Ισκρα λεγόταν η εφημερίδα που έβγαζε ο Λένιν στα μαύρα χρόνια της τσαρικής τρομοκρατίας», ένιωσα το ρίγος της κομμουνιστικής ανατριχίλας να με διαπερνά.

Θες να είναι ο πνευματικός όγκος της φωνής του όταν βγάζει λέξεις μαγικές, όπως «δραχμή»;

Θες να είναι ο αγωνιστικός δυναμισμός του, οι ουλές και οι ρυτίδες που χάραξαν στο πρόσωπό του οι ταξικοί αγώνες και τα Οχι;

Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι είναι αυτό που με γοητεύει στον Παναγιώτη Λαφαζάνη και, για να είμαι ειλικρινής, δεν θέλω να το προσδιορίσω. Μου αρκεί που με γοητεύει.

Είναι σαν κάτι φωνές που δεν σε νοιάζει τι τραγουδούν. Αρκεί να τις ακούς να τραγουδούν.

Ενα μόνον με ανησυχεί. Μην άθελά του παγιδευτεί ο ίδιος στη γοητεία που ασκεί άμα τη εμφανίσει όπως έγραφαν τα παλιά καλά χιλιάρικα που θέλει να ξανατυπώσει.

Οχι, προς Θεού, δεν εννοώ τη γοητεία που ασκεί ο ίδιος στον εαυτό του. Αυτήν την αφήνω ολόκληρη για τη φαλακρή αηδόνα της οικονομίας. Επειδή βλέποντάς τον και ακούγοντάς τον μόνον να τον λατρέψω μπορώ, όπως τον λατρεύουν και οι μάζες των προλεταρίων που οδήγησαν την Ιστορία ένα βήμα μπροστά στον Πανελλήνιο, φοβούμαι πως η παγίδα της προσωπολατρίας είναι ήδη στημένη από κάποιους.

Είμαι όμως βέβαιος πως ο ίδιος ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι πολέμιος της προσωπολατρίας και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να πατάξει τις εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του.

Πέστε μου ότι κάνω εύκολα αστεία, πέστε ότι βρήκα εύκολο θύμα καλοκαιριάτικα, πέστε με δεξιό, πέστε με σεξιστή, θέλω όμως και να μου πείτε για ποιον λόγο είμαστε υποχρεωμένοι εν έτει 2015 να παίρνουμε στα σοβαρά τον Λαφαζάνη;

Respect επειδή είναι συνεπής στις ιδέες του, όπως έγραψε και ο κ. Μπίστης;

Ο Μπαλζάκ δεν έλεγε ότι μόνον οι ηλίθιοι δεν αλλάζουν γνώμη;

Πώς είναι δυνατόν στην κατεστραμμένη χώρα το κυβερνών κόμμα να ασχολείται με κάποιον, και τους οπαδούς του, ο οποίος θέλει να ιδρύσει υποκατάστημα μιας εταιρείας που έχει πτωχεύσει προ πολλού; Η σοβιετική αυτοκρατορία κατέρρευσε, όμως οι εμπορικοί αντιπρόσωποι του κομμουνισμού της στην Ελλάδα επιμένουν να πουλάν τα προϊόντα της.

«Ηγετική εμφάνιση έκανε ο Λαφαζάνης». Τι είναι ο Ρουβίκωνας στο κάτω-κάτω; Ενα ποταμάκι, τίποτε για τον διασκελισμό του ηγέτη.

«Ηγέτης» ποίου πράγματος; Δεν έχει σημασία.

Τι πιστεύει εκτός από τη διατήρηση της εθνικής ΔΕΗ και κάτι κομμουνιστικά πρωτόλεια ο ηγέτης που έκανε ηγετική εμφάνιση;

Κι όμως ο κ. Λαφαζάνης είναι θέμα. Οι τράπεζες κλειστές, έλεγχος κεφαλαίων, μετανάστες κατά κύματα, εργαζόμενοι χωρίς εργασία, άνεργοι σε απόγνωση, διαλυμένη διοίκηση, διεθνές περιβάλλον εκρηκτικό, συμμαχίες που κρέμονται από μια κλωστή, συμφωνίες που εκκρεμούν και αυτό το «πράγμα» που λέγεται χώρα προετοιμάζεται για εκλογές επειδή ο Τσίπρας πρέπει να αντιμετωπίσει τη γοητεία του Λαφαζάνη.

Ας μην ξεχνάμε ότι ένα από τα προβλήματα της αριστεράς είναι ότι ισοπέδωσε τη διάκριση ανάμεσα στην ευφυΐα και την ευήθεια στο όνομα της ιδεολογικής συνέπειας.

Με αποτέλεσμα να αναδεικνύει ηγέτες σαν τον Λαφαζάνη.

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή