Με απάτες η Ελλάδα έχτισε μια εθνική οικονομία δημοσίων υπαλλήλων!

Απίστευτες απάτες έλαβαν χώρα στην Ελλάδα….η πορεία προς το 2008 ήταν  γεμάτη με λογιστικά τεχνάσματα και απάτες και αυτό πληρώνουν οι έλληνες τις απάτες τονίζει σε έκθεση της η Phoenix Capital που παρουσιάζει το bankingnews.gr 

Η ελληνική κρίση χρέους, όπως και όλες οι κρίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα, μπορούν να αποδοθούν σε παράγωγα μέσω των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών αναφέρει η Phoenix Capital…

Πράγματι, γνωρίζουμε πλέον ότι η Ελλάδα είχε χρησιμοποιήσει παράγωγα (μέσω της Goldman Sachs) για να κρύψει την πραγματική κατάσταση των προβλημάτων του χρέους της, προκειμένου να ενταχθεί στο ευρώ.
Η δημιουργική λογιστική ήταν σε προτεραιότητα, όταν άρχισαν οι αγορές να ασχολούνται με το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Από το 1999, οι κανόνες του Μάαστριχτ απειλούν με βαριά πρόστιμα στις χώρες μέλη του ευρώ που υπερβαίνουν το όριο δημοσιονομικού ελλείμματος του 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Το συνολικό χρέος της κυβέρνησης δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60%.
Οι Έλληνες δεν έχουν καταφέρει να τηρήσουμε το όριο του χρέους 60% και έτσι η Ευρώπη εστιάζεται στο 3% του δημοσιονομικού ελλείμματος  προφανώς με ωραιοποιήσεις ...
Γύρω στο 2002 πολλές επενδυτικές τράπεζες επισκέπτονταν την Ελλάδα και πρότειναν σύνθετα χρηματοπιστωτικά προϊόντα με τα οποία μετέφεραν τις υποχρεώσεις των κυβερνήσεων στο μέλλον.
Η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε μια μεγάλη συμφωνία  με τα στελέχη της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs στις αρχές του 2002.
Η συμφωνία αφορούσε συμβάσεις ανταλλαγής νομισμάτων κατά την οποία το δημόσιο χρέος σε δολάρια και γιεν ανταλλάχθηκε με  χρέος σε ευρώ για μια ορισμένη περίοδο.
Η ιστορία αυτή της Ελλάδος είναι ενδεικτική σχεδόν για όλες τις αναδυόμενες αγορές ξεκινώντας από το 2003.
Δισεκατομμύρια  εύκολου χρήματος, ανεξέλεγκτη χρήση παραγώγων για  λογιστικά τεχνάσματα και η αναπόφευκτη κατάρρευση.
Οι κεντρικές τράπεζες εστιάστηκαν στον πληθωρισμό και άρχισαν με τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης να παρέχουν τρισεκατομμύρια φθηνής ρευστότητας στις οικονομίες.
Επειδή οι μεγάλες τράπεζες μπορούσε να δανείζουν 10 δολάρια για κάθε 1 δολάριο κεφαλαίου η πιστωτική επέκταση αυξήθηκε.
Οι τράπεζες για να αυξήσουν τους ισολογισμούς τους αγόραζαν χρέος ή άλλα περιουσιακά στοιχεία και με τις εξασφαλίσεις που διέθεταν, δημιουργούσαν πλασματικούς ισολογισμούς.
Με πραγματικά λίγα χρήματα χτίστηκε μια παγκόσμια απάτη.
Η ίδια τακτική ακολούθησαν και τα κράτη.
Το ελληνικό ΑΕΠ αν αποτιμηθεί από το 1960 προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα.
Το ΑΕΠ αυξάνεται σταδιακά στην Ελλάδα αλλά διπλασιάστηκε σε λιγότερο από 10 χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΕ. Αυτή η «ανάπτυξη» ήταν απλά μια πιστωτική κραιπάλη, όπως και οι τιμές των κατοικιών, οι τιμές των μετοχών κ.α.
Με την ένταξή της στην ευρωζώνη, η Ελλάδα ήταν σε θέση να δανείζονται με πολύ χαμηλότερα επιτόκια 2% -3% έναντι 10% - 20% στο παρελθόν.
Αντί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα αυτά τα χαμηλότερα επιτόκια για να αποπληρώσει το χρέος της οι ελληνικές κυβερνήσεις προσέφεραν κατανάλωση και χιλιάδες προσλήψεις στον δημόσιο τομέα  (σχεδόν ένας στους τρεις Έλληνες εργαζόμενοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι).
Ως εκ τούτου, η ελληνική κυβέρνηση σχεδόν διπλασίασε τους μισθούς φθάνοντας στο σημείο μάλιστα ένας δημόσιος υπάλληλος να αμείβεται έως 150% περισσότερο από ότι ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα.
Προσθέστε σε αυτό τον παραλογισμό το συνταξιοδοτικό σύστημα στο οποίο οι συνταξιούχοι λαμβάνουν το 92% των αποδοχών τους ως εργαζόμενοι και  έχετε μια βόμβα χρέους επικών διαστάσεων.
Με απλά λόγια, Ελλάδα από το 2003 έως το 2010 που ήταν σε  οικονομική άνθηση λόγω των υψηλών εισοδημάτων, τα οποία δεν στήριξαν την πραγματική οργανική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Έτσι, η κατάρρευση του ΑΕΠ ήταν άλλη μια περίπτωση «ανακάλυψης της δίκαιης τιμής» καθώς οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων υποχωρούσαν ραγδαία στην Ελλάδα.

Banking News