Αλέξης: Ένας νεαρός… κυρ Φώτης;

Στην αρχή μας τον πλάσαραν σαν τον νέο Τσε Γκεβάρα!

Διαφημίζοντας την νιότη του, την φρεσκάδα του, την ομορφιά του, και την ηθική αριστεροσύνη του.

Αυτός ο άφθαρτος λεβέντης, που θα άλλαζε την Ελλάδα, και την Ευρώπη, μπορεί και ολόκληρο τον πλανήτη!

Αυτός που θα καταργούσε τον καπιταλισμό, ή τουλάχιστον θα τον έκανε πιο ανθρώπινο…

Για τον Αλέξη μιλάω, αυτόν που μας φόρτωσε ο Αλαβάνος, ο οποίος μετά τον αποκήρυξε, και τον οποίο τρώμε στη μάπα εδώ και μερικά χρόνια, το τελευταίο διάστημα μάλιστα, το πιο μελανό της σύγχρονης ιστορίας μας, ως λαοπρόβλητο πρωθυπουργό!

Για το ψεύτικο αυτό δημιούργημα των διαπλεκόμενων ΜΜΕ μιλάω, που όντας ξύλο απελέκητο, μας τον παρουσίασαν σαν έναν σύγχρονο αγωνιστή διανοούμενο.

Σαν ένα κράμα Τσε με … Μπερλίνγκουερ, με καταβολές από Τρότσκι… και γνώσεις Καστοριάδη, που  εν τω μεταξύ ανάθεμά με κι αν έχει διαβάσει ποτέ του ένα κείμενο του Μαρξ, αφού χρόνια το λέω, αν δεν έχει εικόνες και ζωγραφιές δύσκολα τον κόβω τον Αλέξη να διαβάζει κάτι.

Και εν πάση περιπτώσει τι σχέση μπορεί να έχει ο βετεράνος αυτός καταληψίας (που έκλεινε τα σχολεία για τις τιμές της τυρόπιτας) με τον γιατρό, συγγραφέα, αντάρτη, πολιτικό, και αιώνιο ίνδαλμα, τον Τσε;

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Βαμβακούλας με τον… Μέσι;

Στη συνέχεια οι εργολάβοι της παραπληροφόρησης, και όχι μόνο, μας τον παρουσίασαν ως τον νέο Ανδρέα.

Που μπορεί να λέει δυο λόγια παραπάνω, αλλά ξέρει αυτός. Κατά βάθος είναι πραγματιστής. Τους παίζει όπως θέλει (ή μάλλον θα τους παίξει) τους κακούς εταίρους, και στο τέλος κάτι θα κερδίσει. Εξάλλου οι προηγούμενοι καλύτεροι ήταν;

Ας τον δοκιμάσουμε, κι ας κάνει μόνο τα μισά απ όσα λέει. Πάλι κερδισμένοι θα είμαστε.

Τον δοκιμάσαμε λοιπόν, και όχι κερδισμένοι, αλλά καμένοι βγήκαμε.

Ούτε βέβαια με τον Ανδρέα έχει καμιά σχέση ο Αλέξης. Εκείνος ήταν ένας ιδιαίτερα χαρισματικός μπον βιβέρ οικονομολόγος διεθνούς φήμης, καθηγητής πανεπιστημίου, παλιός υπουργός, συγγραφέας, ρήτορας, κλπ κλπ.

Ο Αλέξης τι  είναι;

Είναι αυτό που έδειξε χθες βράδυ με την περίφημη συνέντευξή του… ένα θλιβερό ανθρωπάκι, ένας ερασιτέχνης πολιτικάντης, που δεν ήξερε που πατά και που πηγαίνει, αγνοώντας π.χ. την δύναμη του χρήματος, όπως είπε!!!!

Ποντάροντας στον Μπαρουφάκη, στην Ζωζώ, στην Τασία, στην Κατάντια Βαλαβάνη, στον Δραχμαζάνη, και σε άλλα τέτοια εξίσου θλιβερά και ανεπαρκή ανθρωπάκια, τα οποία εκτός από την ζημιά που προκάλεσαν στη δική μας, αλλά και σε δυο τρεις επόμενες γενιές, με την πρώτη ευκαιρία πούλησαν στα ίσα τον αρχηγό τους. Κρεμώντας τον στα μανταλάκια…

Αφήνοντάς τον μόνο και έρμο, παρέα με τον Φίλη (το μανεκέν) και τον Σκουρλέτη (τον Σουηδό), να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Γι αυτό και εδώ ισχύει το κλασικό «μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις», ή όπως λένε τα αμερικανάκια what goes around comes around, ή αλλιώς όπως έστρωσες θα κοιμηθείς Αλέξη μου, που ήθελες να αλλάξεις τον κόσμο αλλά που τελικά όπως αποδείχθηκε ούτε τα συντρόφια σου δεν πείθεις.

Έτσι, μέρα με την μέρα όλα τα ποντίκια του Σύριζα που κάποτε έγλειφαν τον καπετάνιο, τώρα εγκαταλείπουν το σκάφος, με τον Αλέξη να ανησυχεί, διότι όπως ακούγεται εκτός από τον Πάντζα (τον τελευταίο των πιστών),ακόμη και η … Περιστέρα άρχισε να αλληθωρίζει κατά Δραχμαζάνη μεριά.

Στο τέλος τον βλέπω να μένει παντελώς μόνος, μαζί με τον συγκαμένο και κάποιους πρώην Πασόκους που δεν έχουν πια που αλλού να πάνε, και να κλαίει την μοίρα του… αυτήν που τον κατάντησε σαν τον κυρ Φώτη, ο οποίος όμως είχε προλάβει να ζήσει το όνειρο, όντας επαγγελματίας Αριστερός στις καλύτερες εποχές για κάτι τέτοιο.

Ο καημένος ο Αλέξης όμως εξαφανίζεται στα 42 του. Στη λήθη…

Ή όπως θα έλεγε ο Ανδρέας: Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Μετά από μια σύντομη επτάμηνη αναλαμπή…

Διάττων αστέρας!

Ένας νεαρός ξεχασμένος… κυρ Φώτης.

Περίγελως της Ευρώπης.

Poetic justice.

Strange Attractor