Εκτός πραγματικότητας, εκτός ζωής…

Εχει κάτι καθησυχαστικό η παρουσία του κ. Γιάννη Τόλιου, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην γενικού γραμματέα Βιομηχανίας (παραιτήθηκε τον περασμένο μήνα).

Ανήκει στην Αριστερή Πλατφόρμα και είναι ένθερμος υποστηρικτής της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.

Αν ακούσει κανείς τον κ. Τόλιο να περιγράφει τις συνέπειες της εξόδου από το ευρώ, θα νομίζει ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος απλός και φιλικός, όχι ιδιαίτερα απαιτητικός, για τον οποίο η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι σαν παραξενιά, που εύκολα μπορούμε να αντιπαρέλθουμε, αρκεί να περιορίσουμε την καταναλωτική κακομαθησιά μας για λίγο…

Σε συνέντευξή του σε διαδικτυακό κόμβο, υποστηρίζει ότι ασφαλώς η έξοδος από το ευρώ «δεν είναι περίπατος, υπάρχουν δυσκολίες, αλλά για 8 με 10 μήνες».

Οταν ο δημοσιογράφος αντιτείνει ότι η χώρα εισάγει τρόφιμα, μηχανήματα, λιπάσματα και αναρωτιέται πώς θα καλυφθούν όλα αυτά με ένα εθνικό νόμισμα υποτιμημένο, ειδικά στα τρόφιμα στα οποία δεν υπάρχει επάρκεια, ο κ. Τόλιος εξουδετερώνει κάθε ανησυχία: «Είναι το λιγότερο πρόβλημα γιατί μέσα σε ένα χρόνο θα το έχουμε αποκαταστήσει παίρνοντας υπόψη μας και τα δεδομένα. Ας μην τρώμε το Kerrygold, ας τρώμε τη φέτα. Πειράζει; Ή τη γραβιέρα Ελασσόνας ή Κρήτης;... Επιτέλους θα παράγουμε και θα καταναλώνουμε τις δικές μας φακές. Ενας χρόνος είναι...».

Η φαρέτρα του κ. Τόλιου έχει κι άλλα βέλη. «Θα βουλιάξει όλη η Ελλάδα από τον τουρισμό», γιατί θα είναι πολύ φτηνή για τους ξένους. Για τα καύσιμα δεν πρέπει να ανησυχούμε γιατί έχουμε φίλους: Ρωσία, Ιράν, Βενεζουέλα. Ούτε στα φάρμακα θα υπάρξει πρόβλημα. Εδώ, είναι αλήθεια, δεν διευκρίνισε αν θα μας τα διαθέτουν οι ίδιες χώρες μαζί με τα καύσιμα.

«Στην πρώτη περίοδο μόνο, μέχρι να αποκατασταθεί η ισορροπία, θα υπάρξουν προβλήματα αλλά θα ανακάμψουμε» συνόψισε. Και δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι «οι αγορές έχουν ασθενή μνήμη» και «αν η οικονομία πάρει πάνω της κανείς δεν θα θυμάται» τι έχει μεσολαβήσει.

Αυτός ο θαυμαστός, παλιός, κόσμος, είναι απαλλαγμένος από περιττές σκοτούρες. Πώς το κατορθώνει;

Ο καθένας έχει και μια απάντηση, φαντάζομαι. Μπορεί και παρακάμπτει το γεωπολιτικά και οικονομικά «αχαρτογράφητο» της εξόδου από το ευρώ ή το αγνοεί επιδεικτικά; Δεν το αντιλαμβάνεται ή το ερμηνεύει με εργαλεία αχρηστευμένα, καθώς βρίσκονται οριστικά σε προθήκες μουσείων;

Αν ο κ. Τόλιος ήταν μόνος του θα αποτελούσε αντικείμενο έρευνας για φυσιοδίφες. Ομως εκπροσωπεί μια τάση εντός του ΣΥΡΙΖΑ καθόλου ευκαταφρόνητη. Ποια είναι η τάση; Ενός βολικού αναχρονισμού, που δαιμονοποιεί τις αλλαγές, μάχεται πάντα τους ίδιους «εχθρούς», αντιστρατεύεται το διαφορετικό, διαθέτει αναλλοίωτες απαντήσεις σε ερωτήματα που γίνονται όλο και πιο σύνθετα όλο και πιο απαιτητικά.

Ενδεχομένως και να μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το Kerrygold. Μια χαρά είναι η γραβιέρα Ελασσόνας ή Κρήτης, αρκεί να μπορεί να παράγεται και να μπορείς να την αγοράζεις.

Η ευκολία της απόρριψης του «ξενόφερτου» όμως δεν έχει να κάνει με την υποστήριξη του ελληνικού. Αλλά με την αυταπάτη ότι η χώρα οφείλει να είναι περίκλειστη για να είναι προστατευμένη.

Περίκλειστη, δηλαδή εκτός πραγματικότητας, εκτός ζωής.

Μαρία Κατσουνάκη

Καθημερινή