Σχολεία 23%, Εκκλησία 0%...

Η κυβέρνηση εμμένει στην επιβολή του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αντίθετα, κανείς ως τώρα, δεν έχει τολμήσει να ασχοληθεί με τη φορολόγηση της Εκκλησίας.

Γιατί κάνω τη σύγκριση; Όχι γιατί έχω κάτι εναντίον της αλλά κυρίως, γιατί η αντιπαράθεση των δύο θεσμών αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση υποκρισίας της πολιτικής εξουσίας…

Ας βάλουμε πρώτα κάποια πράγματα στη θέση τους. Είναι πλέον φανερό ότι η Κομισιόν δεν ζήτησε ποτέ από την ελληνική κυβέρνηση να επιβαρύνει την ιδιωτική εκπαίδευση με ΦΠΑ. Αντίθετα, μολονότι δεν αντίκειται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, η πρακτική του ΦΠΑ στην εκπαίδευση δεν είναι συνηθισμένη σε καμία χώρα της Ε.Ε. Άρα, λοιπόν, καταλήγουμε στο ότι η «πρώτη φορά αριστερά» άδραξε την ευκαιρία να δώσει ένα καλό μάθημα σε όλους αυτούς τους «εκμεταλλευτές» που είχαν το «θράσος» να πουλήσουν υπηρεσίες με αμοιβή, στους συμπολίτες τους.

Από την άλλη, όμως, οι ίδιοι άνθρωποι που εμφορούνται από τις «αρχές» και τις «αξίες» της ιδεολογίας τους, ξέχασαν να τις εφαρμόσουν στην περίπτωση της Εκκλησίας.

Ποιος δεν θυμάται τις γενναίες προεκλογικές δηλώσεις Κουράκη για την απαλλαγή του κράτους από τη μισθοδοσία των κληρικών και την ανταποδοτική επιβάρυνση του κάθε πολίτη για τις θρησκευτικές του ανάγκες;

Πέρασαν, όμως, επτά μήνες διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κανείς δεν έθεσε θέμα. Ούτε πριν αλλά ούτε και στο τρίτο μνημόνιο.

Ένα λεπτό: ή είσαι αριστερός ή δεν είσαι. Δεν μπορεί να «συμπονείς» τον πολίτη για τα φροντιστήρια -φορτώνοντάς του, μάλιστα, τον ΦΠΑ- αλλά να «ξεχνάς» διακριτικά ότι ένας άλλος θεσμός τον επιβαρύνει πολλαπλάσια, μολονότι δεν εξυπηρετεί τις άμεσες ανάγκες του.

Και τέλος πάντων, ας πάψουμε επιτέλους να συντηρούμε τους μύθους της κοστοβόρας «παραπαιδείας» και της δωρεάν παροχής «θρησκευτικών» υπηρεσιών της Εκκλησίας. Τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά Σχολεία ανθούν επειδή οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί θεσμοί δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τον πυρήνα της κοινωνικής ανάγκης για την οποία δημιουργήθηκαν.

Όχι, δεν έπρεπε να υπάρχουν φροντιστήρια γιατί δεν παρέχουν παιδεία αλλά μόνο εξυπηρέτηση τεχνικών αναγκών. Όπως άλλωστε δεν υπάρχουν στο εξωτερικό. Προσοχή όμως, εκεί δεν υπάρχουν και επιδοτούμενες Εκκλησίες από τα κρατικά ταμεία!

Φταίνε όμως οι φροντιστές που ικανοποιούν «πάγιες» και «επαναλαμβανόμενες» ανάγκες ενός αντιπαραγωγικού συστήματος κρατικών εξετάσεων; Η μήπως φταίνε οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων που απορροφούν τη ζήτηση που προκαλεί η αποστροφή προς το ανοργάνωτο δημόσιο σχολείο;

Από πού κι ως πού έχει το δικαίωμα η πολιτεία να στερήσει το δικαίωμα από την ελληνική οικογένεια να καλύψει τις ανάγκες που η ίδια της δημιουργεί;

Ο άλλος, εν τω μεταξύ, «πνευματικός» θεσμός αιωρείται πάντα από κεκτημένη ισχύ, τείνοντας να γίνει αναχρονιστικός στο πλαίσιο λειτουργίας του. Αναμφίβολα, είναι αναγκαίος για πολλούς ανθρώπους αλλά γιατί όμως θα πρέπει να επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο;

Γιατί άραγε είναι «αμαρτωλά» τα μαύρα χρήματα της παραπαιδείας και «ιερά» τα τυχερά κεράσματα στους παπάδες από τους πιστούς;

Δεν θα ήταν πιο έντιμο για όλους, όταν μάλιστα η χώρα βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, να αναζητηθούν ισοδύναμα μέτρα για την εκπαίδευση ή για το ΦΠΑ των αγροτών στην Εκκλησία;

Οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική εκπαίδευση όπως και όλοι οι άλλοι της ελεύθερης αγοράς είναι Έλληνες πολίτες. Δεν είναι εξωγήινοι που πρέπει να εξαφανιστούν σε κάποιο υπερπέραν. Δραστηριοποιούνται σε ένα κράτος που δαιμονοποιεί, αφορίζει και αγιοποιεί όποιον βολεύει την πολιτική εξουσία.

Είναι πια γνωστό σε όλους το κόλπο του θύτη και του θύματος που χρησιμοποιούν όλες οι κυβερνήσεις, εδώ και δεκαετίες. Αν θέλουν πραγματικά να υπερασπιστούν την ελληνική οικογένεια, να φτιάξουν ένα δυναμικό και ανθρώπινο σχολείο, να την απαλλάξουν από τις φαντασιώσεις των αστικών επαγγελμάτων, να καταργήσουν τις Πανελλήνιες και να δημιουργήσουν, με το περιουσιολόγιο, ένα δίκαιο σύστημα φορολόγησης όλων των Ελλήνων. Φυσικών και νομικών προσώπων. Χωρίς καμία εξαίρεση όμως. Απολύτως καμία, ούτε για την ιδιωτική εκπαίδευση ούτε και για την Εκκλησία.

Kαι όπως κάποιοι θα επέμεναν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια, θα υπήρχαν και κάποιοι άλλοι που θα διαδήλωναν να μην υπάρχουν κρατικοδίαιτες εκκλησίες.

Ελεύθερη κοινωνία είμαστε, ας δοκιμάσουμε κάποτε τις πεποιθήσεις μας.

Ανδρέας Ζαμπούκας

Protagon