Πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλο…

Οποιοσδήποτε νηφάλιος παρατηρητής της ελληνικής πολιτικής σκηνής έχει αντιληφτεί εδώ και καιρό την φαιδρότητα που την διακρίνει.

Η πολιτική μας τάξη, σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της σύγχρονης ιστορίας μας, αντί να σοβαρευτεί και να βρει τρόπους να σωθούμε, αντί δηλαδή να μιμηθεί τις ανάλογες πολιτικές τάξεις των άλλων προβληματικών χωρών που όμως ήδη βρίσκονται σε ανάκαμψη, να κάτσει κάτω να συνεννοηθεί, να συνεργαστεί, να ανασκουμπωθεί, αναλώνεται σε μικροκομματικά και συμφεροντολογικά μαχαιρώματα και μικροπολιτικά τερτίπια.

Τα ψηφαλάκια πάνω απ όλα. Πάνω από την Ελλάδα και πάνω από το μέλλον των παιδιών μας.

Εμείς να πάρουμε την εξουσία και γαία και πυρί μιχθήτω…

Είναι πλέον παραδεκτό απ όλους τους νουνεχείς σκεπτόμενους Έλληνες πως η τελευταία βουλή μάλλον ήταν η χειρότερη όλων των εποχών, από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού. Από πλευράς ποιότητας.

Και αυτό είναι φυσικό αφού από μόνοι τους οι «γιδοβοσκοί» του Σύριζα έπιαναν τις 160 περίπου έδρες, χώρια οι πσαικαζμένοι «ανεξέλεγκτοι αίλυνες», και χώρια οι ουρακοτάγκοι.

Οπότε τι περιμέναμε;

Εκτός από κάποια «γουάου» του κομψευόμενου δόκτορα, και κάποιες κραυγές ηλιθιότητας από σούργελα τύπου Ραχήλ και Μιχελογιαννάκη, τι μας έμεινε;

Τα διαγγέλματα της «πειραγμένης» προέδρου, και τα ροχαλητά του Βούτση στα υπουργικά έδρανα… α ναι,  και κάτι εμφανίσεις με κομπινεζόν ή νυχτικιές βουλευτίνων (ποιου άλλου) του Σύριζα.

Και έτσι, με αυτά και με αυτά, αφού περάσαμε την πιο καταστροφική κυβερνητική θητεία έβερ, όπου αντί για την ελπίδα που περιμέναμε μας ήρθε η απόγνωση μαζί με μπόλικες κατραπακιές, να΄μαστε πάλι ενώπιοι ενωπίω με την κάλπη.

Η οποία, όποιο αποτέλεσμα και αν βγάλει, η πορεία μας προς την χρεοκοπία είναι προδιαγεγραμμένη. Και όπως έγραψα προχθές, κατά τον Φεβρουάριο αναμένω αποπομπή μας από την ευρωζώνη, ακόμη  και από την ΕΕ, με μοναδική μας προσδοκία κάποια ανθρωπιστική βοήθεια από τους κακούς ξένους, και μπόλικα συσσίτια από την εκκλησία.

Διότι όποιος και να βγει πρώτος αποκλείεται να μπορέσει, ή στη περίπτωση του Σύριζα να θέλει, να εφαρμόσει το μνημόνιο, που παρεμπιπτόντως πράγματι είναι το πιο σκληρό απ ΄όλα τα προηγούμενα. Και είναι και το τελευταίο, διότι όπως έχουν προειδοποιήσει οι «τοκογλύφοι», τέρμα τα δίφραγκα.

Οπότε, δεν πάει να παριστάνει τον κωλοτούμπα ο Αλέξης, και δεν πα να λέει ο Φίλης το πόσο αναπτυξιακός φόρος είναι ο ΕΝΦΙΑ… η ουσία είναι ότι τα μέτρα στα οποία συμφώνησε η προηγούμενη κυβέρνηση είναι τόσο σκληρά κι ανάλγητα που δεν θα ψηφιστούν.

Και ποιος θα πάρει το παιχνίδι επάνω του;

Ο λαϊκός Βαγγέλας, που  για διεκπεραιωτής επελέγη από τον Σαμαρά, πρωθυπουργός κοντεύει να γίνει;

Ο Αλέξης; Που μέχρι πριν από ένα δυο μήνες ήταν πραγματικά για λύπηση, και σήμερα άρχισε πάλι να στραβώνει το στόμα του απ΄τη πολλή μαγκιά;

Ο άριος ουρακοτάγκος;

Ο Σταύρος ο διανοητής;

Ο Κουτσούμπας με την παλιομοδίτικη κασέτα του;

Ο Δραχμαζάνης με την Κατάντια (την βαλαβάναινα);

Η Φώφη; Αυτό το κοφτερό μυαλό;

Ή μήπως ο Λεβέντης, ο επονομαζόμενος και προφήτης;

Για τον συγκαμένο δεν συζητάω, διότι αν όλα πάνε καλά δεν τον βλέπω στη βουλή, αλλά θαμώνα στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ του Χίου. Εκεί ανήκει.

Πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλο δηλαδή…

Αυτό είναι το ριζικό μας… ότι και να λέμε, ότι και να θέλουμε να προσδοκούμε.

Καλώς ή κακώς η εποχή των μεγάλων πολιτικών ανδρών τέλειωσε οριστικά για την Ελλάδα με την παραίτηση Σαμαρά. Τον τελευταίο των Μοϊκανών.

Δεν υπάρχουν πλέον οι καλλιεργημένοι, αστοί (και όχι μόνο) μεγάλοι πατριώτες statesmen, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη χώρα. Βασικά, δεν υπάρχει πλέον χώρα… ένα συνονθύλευμα μόνο ιδεοληπτικών συντεχνιακών συμφερόντων, με μότο τους την αρπαχτή και την καλοπέραση… και με ηγέτες του (ή εν δυνάμει ηγέτες) μερικούς επαγγελματίες άεργους πολιτικάντηδες.

Δεν υπάρχει Καραμανλής (ο κανονικός), δεν υπάρχει Ανδρέας, δεν υπάρχει ούτε καν Φλωράκης ή Κύρκος… δεν υπάρχει τίποτα… Υπάρχουν μόνο καραγκιόζηδες, άλλοι λίγο και άλλοι πολύ. Στρατούληδες, Φλαμπουράρηδες, και Ξουλίδαινες.

Το καθεστώς τηλεοπτικής δημοκρατίας που ευδοκιμεί εδώ και δυο δεκαετίες, έφερε στο προσκήνιο πολιτικούς καρικατούρες. Κάτι σαν το Ερωτοδικείο δηλαδή, ή το Χρυσό Κουφέτο.

Και αυτό θα γίνει ακόμη πιο εμφανές στην επόμενη βουλή που θα σκάσει από την 21/9 και μετά… που θα έχει μέσα τόσα φρούτα, που θα μας λείπει ο Χαϊκάλης.

Game Over!

Εδώ θα είμαστε και θα με θυμηθείτε.

Strange Attractor

ΥΓ- Όπως έγραψε ένας φίλος στο ΦΒ: Ο σύριζα αν κερδίσει θα εφαρμόσει το μνημόνιο και αν χάσει θα το καταγγείλει…

Τόσο καλά!