Η κατάρα του αναπόφευκτου οράματος…

Μόλις την περασμένη εβδομάδα συνελήφθησαν ―κανονικά, από την Αστυνομία― οι ελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών, επειδή έπιασαν σε ένα πανηγύρι αδήλωτη ταμειακή μηχανή. (Ενας από τους εξεγερθέντες μάλιστα φώναζε: «Είναι ντροπή να συμβαίνουν αυτά σε δημόσιο χώρο»...).

Το γεγονός μου θύμισε ανάλογα πρόσφατα συμβάντα στη Ρόδο, στους Γαργαλιάνους, στη Μύκονο και αλλού, όπου οι χιλιοτραγουδισμένες «τοπικές κοινωνίες» υπερασπίζονται το κεκτημένο στη φοροδιαφυγή, επιτιθέμενοι σε υπαλλήλους συνήθως του ΣΔΟΕ…

Κορυφαίο όλων, βέβαια, το αλησμόνητο εκείνο περιστατικό προ δύο ετών στην ηρωική και λεβεντογέννα (γιατί μόνο η Κρήτη, δεν κατάλαβα;) Υδρα, η οποία άλλωστε έχει και σπουδαία ιστορική παράδοση σε ανάλογους αγώνες.

Δεν αντιστέκομαι στον πειρασμό να μην το πω: όταν προ μηνών βρέθηκα στην Υδρα και κάποιος ντόπιος μου είπε, εν παρόδω αλλά περήφανα, ότι το βράδυ είχαν τα «Μιαούλεια», τον ρώτησα αν αυτά γίνονται εις ανάμνηση εκείνου του Μιαούλη που έκαψε τον ελληνικό στόλο στον Πόρο, συμμετέχοντας στην ανταρσία κατά του Καποδίστρια το 1831. (Σημειωτέον, δε, ότι ο στόλος τότε ήταν όλος κι όλος δύο πλοία, μία φρεγάτα και μια κορβέτα. Το ένα μάλιστα είχε αγορασθεί με τα χρήματα των δανείων και ήταν το μοναδικό...).

Συνεπώς, γιατί να διστάσουν οι Υδραίοι να πετάξουν στη θάλασσα τους υπαλλήλους του ΣΔΟΕ;
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και ενώ όλοι συζητούσαν το αισχρό περιστατικό στη Φλώρινα, εμφανίζεται ο υπουργός Δ. Μάρδας και αποκαλύπτει ότι ετοιμάζεται «νησί της Φιλοσοφίας και του Πολιτισμού», ώστε εκεί να ανθίσει ένα ελληνικό Νταβός, με συνέδρια προφανώς ανάλογης διεθνούς εμβελείας όπως το ετήσιο στο Νταβός της Ελβετίας. Η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες, με άλλα λόγια...
Προκαλεί κατάπληξη να ακούς τη συγκεκριμένη πρόταση, επειδή ο Δ. Μάρδας είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο. (Σε ελληνικό πανεπιστήμιο, βέβαια, οπότε αυτό εξηγεί πολλά και η κατάπληξη υποχωρεί...).

Μάλλον δεν του πέρασε από τον νου ότι το Νταβός ως θεσμός καθιερώθηκε και πέτυχε, επειδή γίνεται στην Ελβετία και ότι αν γινόταν κάπου μεταξύ Βελιγραδίου και Καΐρου απλώς δεν θα γινόταν.

Μια τέτοια διοργάνωση προϋποθέτει τους Ελβετούς, ακριβώς επειδή η μόνη συνεισφορά τους στον πολιτισμό είναι το ρολόι κούκος ― σύμφωνα με τον περίφημο, πλην άδικο, αφορισμό που έχωσε ο Ορσον Γουέλς στο σενάριο του Γκριν για τον «Τρίτο Ανθρωπο».
Αναρωτιέμαι, επίσης, αν ο υπουργός είχε ξεχάσει το λυπηρό προηγούμενο του Μεγάρου, το οποίο, αν μη τι άλλο, υπάρχει εκεί στη Βασ. Σοφίας για να θυμίζει το κόστος του γιγαντισμού και των ανεδαφικών οραμάτων.

Δεν είναι τυχαίο, όμως, ότι ο Δ. Μάρδας προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και, φυσικά, παραμένει πάντα γνήσιο ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό και σήμερα είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ.  

Αυτοί εισήγαγαν το «όραμα» στην πολιτική, μαζί με τη «βιομηχανική επανάσταση» στο πελατειακό κράτος, και βλέπετε πώς καταλήξαμε...

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή