Με όσα έχουμε δει τον καιρό που κυβερνά ο κ.
Τσίπρας και από τον τρόπο που έχει χειριστεί τις διαπραγματεύσεις, είτε επί
Βαρουφάκη, είτε όταν συνθηκολόγησε υπογράφοντας μία πολύ σκληρή συμφωνία, είτε
ακόμη και σήμερα, προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα.
Τελικά ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμεί ή όχι την
παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη;
Νομίζετε ότι έχει απαντηθεί; Επιτρέψτε μου να
διατηρώ αμφιβολίες. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το ερώτημα αυτό απαντήθηκε
με την υπογραφή του Μνημονίου…
Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε δύο πράγματα. Πρώτον
ότι ακόμη και σήμερα αρνείται ο κ. Τσίπρας να αναλάβει την πατρότητα της
συμφωνίας και δεύτερον ότι η συμφωνία αυτή είναι τόσο δυσβάσταχτη που επί της
ουσίας καθίσταται μη υλοποιήσιμη και πιθανότατα μη αποτελεσματική. Πρόκειται
άλλωστε για μία συμφωνία που δεν αφήνει κανένα αναπτυξιακό περιθώριο και που
έτσι όπως πάει να την εφαρμόσει η κυβέρνηση με φορολογική καταιγίδα, διάλυση
της επιχειρηματικότητας και πλήρη φτωχοποίηση της κοινωνίας δεν μπορεί να
αποδώσει καρπούς.
Αν θυμηθούμε και λίγο από την αρχή την ιστορία,
μήπως δεν προκύπτει ότι μέχρις ενός χρονικού σημείου η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα
ωθούσε την Ελλάδα εκτός ευρώ με στόχο να επωμισθούν την ευθύνη και το πολιτικό
ανάθεμα της εξόδου της χώρας οι εταίροι;
Ξεχάστηκαν κιόλας οι σχεδιασμοί Βαρουφάκη για
διπλό νόμισμα;
Ξεχάστηκαν οι προσπάθειες εξεύρεσης πόρων από
Ρωσία, Κίνα και τριτοκοσμικές χώρες; Ή μήπως πρέπει να ξεχάσουμε ότι η
πρώτη συμφωνία που του προσφέρθηκε ήταν πολύ ευνοϊκότερη από εκείνη
που τελικά υπέγραψε;
Αν θυμάμαι καλά ο κ. Τσίπρας ουσιαστικά κάλυψε
τον κ. Βαρουφάκη όταν τότε είχε αποκαλυφθεί το σχέδιό του.
Ο τρόπος που χειρίστηκε η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα
την διαπραγμάτευση μέχρι και το κλείσιμο των τραπεζών "μύριζε"
grexit.
Τι άλλαξε την τελευταία στιγμή; Αυτό θα το
απαντήσουν ασφαλώς οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Απειλές; Γεωπολιτικές εξελίξεις και αλλαγή
σχεδιασμών; Ελιγμός για να κερδηθεί χρόνος; Κάτι άλλο;
Πολλά μπορεί να συνέβησαν στο παρασκήνιο των
ενεργειών ενός πρωθυπουργού που επί της ουσίας έχει εμμέσως ομολογήσει ότι
έπαιρνε οδηγίες από τις ΗΠΑ όταν διαπραγματευόταν με τους Ευρωπαίους.
Τι θέλει τώρα πραγματικά ο κ. Τσίπρας; Δεν
μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι η συμφωνία που έκανε είναι σχεδόν
ανεφάρμοστη.
Μπορεί να χρεωθεί απειρία, ανικανότητα, έως και
αλαζονεία, όμως κουτός δεν είναι. Κάθε άλλο. Και είναι και σκληρός παίκτης. Οπότε;
Πόσο βέβαιο είναι ότι ο Αλέξης έχει διαγράψει
οριστικά από το μυαλό του το πρωταρχικό του σχέδιο; Αρκεί η απομάκρυνση των
ιδεοληπτικών της αριστερής πτέρυγας για να πιστέψουμε ότι μεταλλάχθηκε;
Ή ότι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να κρατήσει την καρέκλα; Ίσως. Είναι
όμως έτσι; Ή είναι μόνο έτσι;
Γιατί αν δεν είναι, πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουμε
ακόμα δει όλο το έργο. Το οποίο μπορεί να μην ξεκίνησε καν επί Αλέξη.
Μπορεί ας πούμε να ξεκίνησε στην πρώτη φάση του
επί Γιώργου Παπανδρέου. Και με τον Τσίπρα να εξελίσσεται.
Σε αυτή ωστόσο την περίπτωση, θα κινδυνέψουμε να
βρεθούμε στην άσχημη θέση -κάποια στιγμή- να θεωρούμε το σχέδιο Σόιμπλε για
time out από την Ευρωζώνη, ό,τι καλύτερο θα έχουμε στα χέρια μας.
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου