Υποδόρια διολίσθηση…

Μας συνηθίζουν να αποδεχόμαστε την ανέχεια και μας ετοιμάζουν ως αναπόφευκτη την αλλαγή καθεστώτος, επιβάλλοντας υποχθόνια τον κρατικό και κομματικό έλεγχο παντού.

Την κατεβάζει για να ανεβάσει μια του ΣΥΡΙΖΑ!

Η πλήρης πτωχοποίηση των συνταξιούχων και των εργαζομένων  προκειμένου να κρατηθεί ανέπαφο το Κράτος και οι συντεχνίες πελάτες τους από το βάθος του πασοκικού τους χρόνου.

Η Παιδεία ελεγχόμενη από το Κόμμα, η δυνατότητες για ιδιωτική εκπαίδευση περιορίζονται μέσα από φορολογικές επιβαρύνσεις, αναγκάζοντας τον αναπροσανατολισμό προς την υπό συνδικαλιστικό έλεγχο δημόσια εκπαίδευση...

Οι τράπεζες σε απαξία (η μετοχή  τους κάτω από το ένα ευρώ, μερικές κάποια ελάχιστα σεντς) ευκολότερες σε μελλοντική κρατικοποίηση. Τα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σε κρατικό υπαρξιακό εκβιασμό. Από το ένα άκρο της διαπλοκής στο άλλο άκρο της πολιτικής χειραγώγησης. Ο ιδιωτικός τομέας που παράγει τον όποιο πλούτο σε διαρκή φορολογική ασφυξία, οι επενδύσεις του και η δημιουργία θέσεων εργασίας ασύμφορες εγχώρια. Οι όποιες λίγες επενδύσεις απ” έξω γίνονται γραφειοκρατικά  τόσο δύσκολες που τελικά δεν γίνονται.

Η μόνη αντίσταση σε αυτήν την υποχθόνια ολοκληρωτική πολιτική, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, αντιμετωπίζεται υποδόρια με την μη εφαρμογή η την μερική εφαρμογή των συμφωνηθέντων στο Μνημόνιο Τσίπρα.

Τα αντιμνημονιακά τους όνειρα παίρνουν την εκδίκηση τους. Το λαφαζάνειο πνεύμα κρύβεται πονηρά μέσα τους.

Είναι ανίκανοι να υπηρετήσουν την σύγχρονη Ελλαδα, ικανότατοι όμως να προωθήσουν τις παγκόσμια μοναδικές σήμερα ιδεοληψίες τους που έθρεφαν για χρόνια στους κομματικούς τους διαδρόμους, μακριά από την δημιουργική κοινωνία. Πολλοί τους δεν ένιωσαν καν την ανάγκη της δημιουργίας, ως  οικογενειακοί μεγαλοεισοδηματίες. Πολλοί εσφαλμένα θεωρούν ότι η αστική τους καταγωγή και η καριερίστικη εξουσιομανία τους υποβοηθά στην ολίσθηση τους προς την ευρωπαική σοσιαλδημοκρατία. Τα για χρόνια όμως ιδεοληπτικά τους ανεκπλήρωτα είναι πολύ πιο δύνατα και τους οδηγούν στον ανεύθυνο, αναχρονιστικό περονισμό. Εξού και η ευκολία τους να συγχρωτίζονται πολιτικά με ακροδεξιούς εθνικολαικιστές.

Η εγχώρια αντίσταση στην υποσυνείδητη  αυτή αλλαγή καθεστώτος μηδαμινή. Η φιλοευρωπαϊκή, φιλελεύθερη Αντιπολίτευση, απαξιωμένη από τις μεγάλες ευθύνες της για την χρεοκοπία, ασχολείται με τα έντερα της, δεν διανοείται να αλλάξει, το άγνωστο νέο αναστατώνει το φτωχό, αγνωσιακό της υποσυνείδητο.

Η Αντιπολίτευση που πιστεύει στο μονοκομματικό κράτος υπό το οποιοδήποτε χρώμα του χτίζει το μέλλον της στην σταδιακά επερχόμενη κατάρρευση.

Η πτωχευμένη Ελλάδα αλλάζει, διολισθαίνει βαθύτερα στον ολοκληρωτικό κρατισμό. Η ασφυκτιούσα Ελλάδα κινείται προς την ακριβώς αντίθετα κατεύθυνση απ” αυτήν που έχει ανάγκη για να αναπνεύσει: την ανοικτή δηλαδή οικονομία, παιδεία, κοινωνία. Κλείνεται ερμητικά, υποκλίνεται στην ασφυκτική μετριότητα της.

Η περίσφιξη είναι όσο έντονη που οι άξιες δυνάμεις της αναζητούν μαζικά πλέον το οξυγόνο έξω απο την χώρα.

Η αληθινή αντίσταση σε αυτήν την επιθανάτια αναχρονιστική διαδικασία θα έρθει, μακάρι όμως σε χρόνο που να έχει μείνει κάτι σαν μαγιά για την αναγέννηση.

Η αντίσταση αυτή σιγοκαίει επίσης  και στις εφεδρείες της παγκόσμιας Ελλάδας, όπως συνέβαινε και στην απαρχή της ως Κράτους.

Αχιλλέας Γραβάνης

Μεταρρύθμιση