Αλέξη πρόσεξε, θα πέσεις ο ίδιος στον λάκκο που άνοιξες!

Η ταξική μορφή που επιλέγει να δώσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική της, προκειμένου να δικαιολογήσει την επίθεση στους υποτιθέμενους προνομιούχους και να ικανοποιήσει την εκλογική του πελατεία, κρύβει μία πολύ μεγάλη παγίδα στην οποία μπορεί πολύ σύντομα να πέσουν μέσα οι ίδιοι. Και η οποία θα αποτελέσει την αρχή του τέλους για τον πρωθυπουργό.

Στην κυβέρνηση υποπίπτουν σε ένα καταστροφικό λάθος, το οποίο ωστόσο δεν είναι ολέθριο μόνο για την κοινωνία, αλλά θα γυρίσει μπούμερανγκ και στους ίδιους…

Αρχικά αναγνώρισαν στην μεσαία τάξη και επιχειρηματικότητα την... κότα με τα χρυσά αυγά. Που με τη φοροδοτική της δυνατότητα, το "λίπος" μικρού πλούτου και περιουσιακών στοιχείων (πχ ακίνητα) που είχε συσσωρεύσει διαχρονικά, αποτέλεσε τον κυριότερο στόχο. Αφού δεν μπορούσαν να φτάσουν στα υψηλά πατώματα της φοροδιαφυγής και να πατάξουν τους λίγους, αποφάσισαν να εξαντλήσουν τους πολλούς. Να τους πάρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν. 

Πήραν τη... συνταγή από την κυβέρνηση Σαμαρά και την εμπλούτισαν με νέα καρυκεύματα. Και κυρίως με ταξική συνείδηση και πολεμικές ιαχές και πολιτικά αναθέματα κατά όσων ακόμη "έχουν και κατέχουν"... Και τότε αποφάσισαν ότι καλά τα αυγά, αλλά πρέπει να πάρουν και τον... χρυσό που κρύβει η κότα μέσα της.

Και θα την πατήσουν ακριβώς όπως συνέβη και στον μύθο του Αισώπου, για τον οποίο μάλλον δεν θα έχουν ακούσει ποτέ. Και σφάζουν τώρα την κότα.

Ζητούν από την κοινωνία όχι απλά το υστέρημά της, αλλά τις ίδιες τις σάρκες της. Με αδυσώπητη φορομπηχτική πολιτική, χωρίς κανένα αναπτυξιακό αντίβαρο.

Ποια είναι η παγίδα στην οποία κινδυνεύουν να πέσουν οι ίδιοι μέσα;

Στην πολιτική που ακολουθούν και στη φιλοσοφία τους, απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της και για την συντήρηση της εκλογικής πελατείας, είναι η ύπαρξη ενός υπερτροφικού κράτους, τα κρατικά μονοπώλια και η διατήρηση του δημόσιου ελέγχου σε επιχειρηματικές δράσεις. Για χάρη του κράτους μέσα από το οποίο αντλούν την εξουσία τους, αρνούνται άλλωστε να προχωρήσουν σε καίριες μεταρρυθμίσεις, επιλέγοντας να οδηγήσουν την οικονομία σε ένα σπιράλ θανάτου. 

Δεν συνεκτιμούν όμως ότι πολύ σύντομα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μέσω και της διευρυνόμενης απαξίωσης της μεσαίας τάξης, θα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς εφορίες, δημόσιους οργανισμούς και τράπεζες.

Το κίνημα "δεν πληρώνω" που ο ίδιος ο πρωθυπουργός επευφημούσε και προωθούσε τους μήνες πριν την ανάληψη της εξουσίας, συμβάλλοντας δραστικά στο πάγωμα κάθε οικονομικής δραστηριότητας, επανέρχεται τώρα δριμύτερο και όχι κατ΄ επιλογή. Αλλά από ανάγκη. 

Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μέσα στους επόμενους μήνες πάνω από το 30% της κοινωνίας θα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς το δημόσιο. Και ίσως το ποσοστό αυτό να είναι εξαιρετικά μετριοπαθές.

Αν λοιπόν συμβεί αυτό, σε συνδυασμό με τα "φέσια" με τα οποία το ελληνικό δημόσιο έχει φορτώσει επιχειρήσεις και οργανισμούς οδηγώντας τους στο λουκέτο, πόσο νομίζουν ότι θα μπορέσει να αντέξει το κράτος, προτού καταρρεύσει;

Για πόσο ακόμη νομίζουν ότι θα μπορούν να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις; Για πόσο θα μπορούν να παράσχουν δημόσιες υπηρεσίες υγείας;

Πόσο θα αντέξει ακόμη η δημόσια παιδεία με τις δραματικές ελλείψεις της;

Καλά τα ευχολόγια και οι δήθεν προτεραιότητες, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Και με την αδυναμία είσπραξης εσόδων που προβλέπεται να κλιμακωθεί στους επόμενους μήνες, πόσο ακόμη θα διατηρηθεί και η ανοχή των εταίρων προς την ελληνική πλευρά; Ήδη τα πρώτα δείγματα είναι ανησυχητικά. 

Η απόφαση να "σφάξουν" την μεσαία τάξη ολοκληρωτικά και να αυξήσουν δραματικά τα ποσοστά των ευρισκόμενων σε ανέχεια, μπορεί σε πρώτη φάση να ικανοποιεί τον ταξικό στόχο για ταπείνωση των δήθεν προνομιούχων και ισοπέδωση προς τα κάτω της κοινωνίας δια της φτωχοποίησης, αλλά σε μία χώρα που δεν παράγει πλούτο, η πορεία προς την κατάρρευση είναι προδιαγεγραμμένη.

Αυτός είναι ο εφιάλτης που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, αυτός είναι ο μεγάλος... πολιτικός αντίπαλος του πρωθυπουργού.

Ο λάκκος τον οποίο άνοιξαν και στον οποίο κινδυνεύουν πλέον να πέσουν οι ίδιοι μέσα. Και όχι οι όποιοι αρχηγίσκοι της αντιπολίτευσης. 

Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

Capital.gr