Δημόσιοι Υπάλληλοι: Τεμπέληδες ή ... αντιστασιακοί;

Εγχειρίδιο για δημοσίους υπαλλήλους, ή άλλη μια θεωρία συνομωσίας;

Όποιος παρακολουθεί τα κατά καιρούς παραληρήματά μου θα ξέρει ότι δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στους δημοσίους υπαλλήλους, αφού αποτελεί πάγια πεποίθησή μου ότι το 70-80% εξ αυτών είναι επιεικώς απαράδεκτοι.

Το δημόσιό μας λειτουργεί, όπως λειτουργεί, χάρη στο φιλότιμο ενός 20% των «λειτουργών» του, που ασχέτως πτυχίων, προσόντων, κλπ προσφέρουν έργο, με το υπόλοιπο (τεράστιο) ποσοστό να αδρανεί (στη καλύτερη περίπτωση), ή ακόμη και να σαμποτάρει, και μάλιστα υπό την υψηλή προστασία των συνδικαλιστών του. Είναι το φαινόμενο της θείτσας ή της κυράτσας με την σφραγίδα, που έχω ξαναπεί, και που αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη του πολίτη που θα πρέπει να συνδιαλλαγεί με μια δημόσια υπΕρεσία...

Πάντα απορούσα πως γίνεται άτομα μορφωμένα, με μεταπτυχιακά, που στην προσωπική τους ζωή είναι τσακάλια, που πιάνουν την πέτρα και βγάζουν λάδι… πως λοιπόν γίνεται όταν αναλαμβάνουν υπΕρεσία, να κατεβάζουν τα μολύβια, και να κοιτάνε πως θα λουφάρουν…

Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου ένα απόρρητο εγχειρίδιο του πρόδρομου της CIA, του OSS δηλαδή, το οποίο αποχαρακτηρίστηκε το 2008 και σήμερα είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα της αμερικανικής αυτής υπηρεσίας.

Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο οδηγιών, που γράφτηκε το 1944 και απευθύνονταν στους πολίτες των κατεχόμενων από τους Ναζί χωρών, και το οποίο πρόσφερε απλές οδηγίες όσον αφορά στο πως οι αντιναζιστές πολίτες θα μπορούσαν να συνδράμουν στον αγώνα των συμμάχων, μειώνοντας την παραγωγική τους προσφορά στα εργοστάσια, στα γραφεία, στις υπηρεσίες, στις μεταφορές, κλπ. Ένα είδος παθητικού σαμποτάζ δηλαδή. Σαν αυτό που κάνει σήμερα μεγάλη μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας μας.

Μελετώντας το εν λόγω εγχειρίδιο, όλα μπήκαν στη θέση τους.

Κατάλαβα δηλαδή ότι οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι τεμπέληδες, ανεπρόκοποι, ή ανεπαρκείς, όπως νόμιζα μέχρι πρότινος, αλλά απλά αντιστέκονται!

Πως και γιατί; Μα διότι προφανώς μέσα στο μυαλό τους κυριαρχεί η άποψη ότι το εκάστοτε κράτος μας είναι «κατοχικό», και άρα αυτοί το πολεμάνε εκ των έσω… με την μέθοδο του εισοδισμού. Μια τακτική που μπορεί να μην είχε ιδιαίτερο νόημα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά που στα χρόνια των μνημονίων αποκτά ειδικό βάρος και υπόσταση.

Ναι! Οι δημόσιοι υπάλληλοι αντιστέκονται σθεναρά στους ξένους τοκογλύφους και στους ντόπιους συνεργάτες τους που μας πίνουν το αίμα. Και μπορεί να στοιχήθηκαν πίσω από τον Σύριζα, θεωρώντας τον έναν νέο ΕΛΑΣ που θα μας απελευθερώσει, αλλά οι θεαματικές κωλοτούμπες του Αλέξη, που αντί για Βελουχιώτης αποδεικνύεται ένας νέος Τσολάκογλου, τους επανέφεραν στην παλιά καλή κοσμοθεώρησή τους, και άρα άρχισαν και πάλι να κατεβάζουν τα μολύβια συμβάλλοντας έτσι στον πόλεμο εναντίον του «ναζιστικού» θηρίου που στις μέρες μας εμφανίζεται με το προσωπείο της ΕΕ και των δανειστών.

Και αν τα παραπάνω σας ακούγονται τραβηγμένα, ή πολύ συνομωσιολογικά για τα γούστα σας, ιδού μερικά παραδείγματα από τις οδηγίες που έδινε το OSS σε αυτούς που ήθελαν να υπονομεύσουν την παραγωγικότητα της κατεχόμενης χώρας τους, και που ίσως σας θυμίσουν κάτι οικείο:

-Να κάνετε τα πάντα μέσω «καναλιών». Μην επιτρέπετε συντομεύσεις για να επιταχύνεται η λήψη αποφάσεων.

-Να βγάζετε λόγους. Να μιλάτε πολύ και συχνά, διανθίζοντας τον λόγο σας με μακροσκελείς ιστορίες και προσωπικά παραδείγματα.

-Όπου μπορείτε να παραπέμπετε τα ζητήματα σε επιτροπές για περαιτέρω μελέτη και ανάλυση. Αυτές οι επιτροπές θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο πολυμελείς, και ποτέ κάτω από πέντε άτομα το λιγότερο.

-Να φέρνετε στη κουβέντα άσχετα ζητήματα, όσο το δυνατό πιο συχνά.

-Να είστε λεπτολόγοι, επιμένοντας στη λεπτομέρεια, στη σωστή ορολογία, και στη σωστή ακριβή τήρηση πρακτικών σε κάθε απόφαση, και σε κάθε μορφή γραπτής ή μη επικοινωνίας.

-Να επανέρχεστε σε ζητήματα που έχουν ήδη αποφασιστεί σε προηγούμενες συσκέψεις ή συναντήσεις, και να ξανανοίγετε το θέμα, αμφισβητώντας την διαδικασία λήψης της προηγούμενης εκείνης απόφασης.

-Να επιμένετε στην προσεκτικότητα. Να είσαστε «λογικοί» και το ίδιο να ζητάτε από τους συνεργάτες και συναδέλφους σας, τονίζοντάς τους ότι οι βιαστικές αποφάσεις μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα αργότερα.

-Αν είσαστε προϊστάμενοι να αναθέτετε πρώτα πρώτα τις ασήμαντες αποστολές και καθήκοντα. Οι πιο σοβαρές δουλειές θα πρέπει να ανατίθενται τελευταίες, και στους πιο ανίκανους υφισταμένους σας.

-Να επιμένετε στη τελειότητα ειδικά όταν πρόκειται για ασήμαντα ζητήματα, και πάντα να επιστρέφετε για περαιτέρω επεξεργασία όλα εκείνα που δεν έχουν σχεδόν καμιά ατέλεια.

-Προκειμένου να μειώσετε το ηθικό της ομάδας σας, και μαζί με αυτό και την παραγωγική της ικανότητα, να είσαστε καλοί με τους ανεπαρκείς υφισταμένους, και να τους δίνετε επαίνους, προαγωγές, κλπ που δεν τις αξίζουν.

-Όσο πιο σημαντικό είναι ένα έργο που πρέπει να γίνει, τόσο πιο πολλές συσκέψεις θα πρέπει να οργανώνετε.

-Πολλαπλασιάσετε τις οδηγίες, τις διαδικασίες, τους κανόνες, τις υπογραφές κλπ όσον αφορά στις οδηγίες για την λήψη μιας απόφασης. Φροντίσετε έτσι ώστε να χρειάζονται τουλάχιστον τρεις υπογραφές για το παραμικρό.

-Να έχετε αργούς ρυθμούς στη δουλειά σας.

-Να δημιουργείτε όσο το δυνατό περισσότερα  προσκόμματα όταν πρέπει να τελειώσετε μια εργασία.

-Να είσαστε αρνητικοί, και πάντα να ρίχνετε το φταίξιμο στα «κακά εργαλεία», στα μηχανήματα, κλπ. Να διαμαρτύρεστε έντονα πως αυτά τα κακά εφόδια είναι που σας αποτρέπουν από το να δουλέψετε πιο αποδοτικά.

-Ποτέ μην μεταδίδετε τις γνώσεις και την εμπειρία σας σε κάποιον νέο υπάλληλο. Κρατήστε τα αυτά για το εαυτό σας και μόνο.

Και άλλα τέτοια πολλά!

Επαναλαμβάνω: Σας θυμίζουν κάτι;

Ε λοιπόν, αν και γράφτηκαν το 1944, εν τούτοις κάποιος δικός μας (μάλλον συνδικαλιστής) τα προμηθεύτηκε τότε, και έκτοτε έχουν καταστεί το Ευαγγέλιο για το δημόσιό μας.

Αλλιώς δεν εξηγείται… τόση σύμπτωση απόψεων!

Strange Attractor

Εδώ το εγχειρίδιο