Οι άνθρωποι είναι αλλού...

Πριν ακόμη αναλάβει το κόμμα του κ. Τσίπρα την εξουσία, η εκτίμηση αυτής της στήλης ήταν και παραμένει πως η χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της διακυβέρνησης από ένα κόμμα της "παλαβής" αριστεράς θα υποστεί τη μεγαλύτερη οικονομική, πολιτική, κοινωνική και  ίσως εθνική καταστροφή μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο.

Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική καταστροφή είναι δεδομένες και ήδη βρίσκονται σε προχωρημένη φάση. Για την εθνική καταστροφή θα χρειαστεί να συντρέξουν ιδιαίτερες διεθνείς συγκυρίες...

Μια χώρα όμως που είναι οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά αδύναμη, είναι δύσκολο να προλάβει και να αποτρέψει ατυχείς καταστάσεις πέριξ και εντός των συνόρων της.

Πολιτικοί που δεν είναι σε θέση να κοστολογήσουν τις συνέπειες της επιβολής ενός φόρου 30 λεπτών σε ένα μπουκάλι κρασί, είναι απίθανο να είναι σε θέση να εκτιμήσουν άλλες συνέπειες πιο περίπλοκων καταστάσεων όπως π.χ.:

Της δημιουργίας και επίδειξης διεθνώς, ενός φιλικού περιβάλλοντος υποδοχής παράτυπων ή αλλιώς παράνομων μεταναστών.

Της εκβίασης των Ευρωπαίων εταίρων μέσω της ελεύθερης κυκλοφορίας που προβλέπει η συνθήκη ΣΕΓΚΕΝ με ανεξέλεγκτη προώθηση μεταναστών και τζιχαντιστών στην Ευρώπη.

Της αίτησης δημοψηφίσματος για την παραχώρηση κάποιου είδους αυτονομίας από περιφέρεια με αυξημένη παρουσία εθνικών ή θρησκευτικών μειονοτήτων, σε μια φάση διεθνούς απομόνωσης της χώρας από τους φυσικούς συμμάχους και εταίρους λόγω ιδεολογικών εμμονών με το νεοφιλελευθερισμό στον οποίο κατατάσσουν με λάθος κριτήρια την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Το πρόβλημα:

Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας είναι το οικονομικό και αυτό πηγάζει κυρίως από την αντίληψη που έχει επιβάλλει στην κοινωνία η κυρίαρχη αριστερή ιδεολογία μετά τη μεταπολίτευση.

Η τραγελαφική κατάσταση στην οποία οδηγούν οι αριστερίστικες ιδεολογικές εμμονές της κυβέρνησης για την οικονομία αποτυπώνεται ευθαρσώς στην κατάσταση που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες.

Από τη μια πλευρά να συνεχίζεται με εκρηκτική αύξηση η φυγή επιχειρήσεων και νέων Ελλήνων με ικανότητες στο εξωτερικό και η κυβέρνηση να συνεχίζει την επιβολή εξοντωτικών φόρων και να ελπίζει πως θα πετύχει ανάπτυξη με τη δημιουργία μιας κρατικά ελεγχόμενης "Καραγκιοζο-Τράπεζας" η οποία δεν θα έχει χρήματα να στηρίξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως είναι ο σκοπός της.

Ακόμη και αν ανακαλύψει ένα γήπεδο γεμάτο 500 ευρώ η νέα αναπτυξιακή τράπεζα, μόνο κρατικοδίαιτους απατεώνες οι οποίοι θα ζητήσουν σεισάχθεια θα βρει να χρηματοδοτήσει. Στην Ελλάδα δεν συμφέρει να γίνει καμιά παραγωγική επένδυση γιατί το ασφαλιστικό και φορολογικό κόστος την καθιστούν πριν απ΄ όλα τ’ άλλα μη ανταγωνιστική.

Σε αυτό προσθέστε και την κρατική γραφειοκρατία και διαφθορά. Δεν είναι τυχαίο που εκτός τουρισμού και μονοπωλίων στην Ελλάδα για όσο θα υπάρχει "λίπος" από την περίοδο της ευημερίας με δανεικά και επιδοτήσεις, ευδοκιμεί μόνο η οικονομία της ανταλλαγής μεταξύ μας καφέδων και σουβλακίων στις ακριβότερες τιμές στην Ευρώπη, όπου οι μισθοί κατά μέσο όρο είναι πολλαπλάσια υψηλότεροι.

Δυστυχώς για μας, είναι τόσο αδαείς που εκλαμβάνουν τη μεγαλύτερη ατυχία τους για μεγαλύτερη επιτυχία. Η ατυχία είναι ο πελατειακός πυρήνας που δόμησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ την περίοδο που διαμόρφωσαν τις συνθήκες χρεοκοπίας της χώρας, λίγο πριν την τελική κατάρρευση που έδωσε το τιμόνι της εξουσίας και κατά συνέπεια και το σταυρό των ευθυνών της κατάρρευσης.

Όσοι τους ζητωκραύγαζαν τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να τους βρίζουν και  βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή.

Ανέφερα, στην αρχή το παράδειγμα με το φόρο των 30 λεπτών ανά φιάλη κρασιού για να καταδείξω την άγνοια. Ένα κιλό σταφύλια στοιχίζει από 0,25 έως 0,45 ευρώ κατά μέσο όρο εκτός Σαντορίνης. Με ένα κιλό σταφύλια κατά μέσο όρο περίπου παράγεται ένα μπουκάλι κρασί των 0,75 λίτρων. 

Ένα μπουκάλι κρασί σε ένα ελληνικό οινοποιείο μέχρι την έξοδο σε κιβώτια στοιχίζει ανάλογα 1-2 ευρώ. Η πρόσθεση σε αυτή την τιμή 0,30 ευρώ είναι πρόσθεση ενός κόστους από 15-30% επιπλέον.

Στην τιμή του οινοποιείου εν συνεχεία προστίθενται οι τιμές του δικτύου διανομής, του χονδρέμπορου και η τιμή της λιανικής. Είναι προφανές πως όποιος σκέφτηκε το φόρο των 30 λεπτών το σκέφτηκε στην τιμή της λιανικής και του φάνηκε μηδαμινός. Όταν βάζεις ένα φόρο στο κρασί όμως αυτό ανάγεται πάντα στην επιβάρυνση του κόστους παραγωγής.

Οι άνθρωποι είναι αλλού όμως...

Κώστας Στούπας

Capital.gr