«Το ΟΧΙ των προγόνων μας»!

Μια από τις κλασικές περιπτώσεις εξαπάτησης ψηφοφόρων από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ είναι και αυτή με την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων σε ιδιώτες.

Ο συγκεκριμένος νόμος, που ψηφίστηκε επί ΠΑΣΟΚ, προχώρησε στη φάση της υλοποίησης από την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τον διεθνή διαγωνισμό να ολοκληρώνεται, και με το τελικό τίμημα από πλευράς της κοινοπραξίας Fraport-Κοπελούζου να είναι υψηλότερο των προσδοκιών.

Οι μόνοι που δεν συμφωνούν, ως είθισται στη χώρα μας, είναι οι συνδικαλιστές των αεροδρομίων, και πιο συγκεκριμένα η ΟΣΥΠΑ, που συναποτελείται κυρίως από τεχνικούς κλάδους εργαζομένων στα αεροδρόμια (υδραυλικούς, ψυκτικούς, κ.ά). Πρόεδρός της από το 1994(!) ο γνωστός Β. Αλεβιζόπουλος (ειδικότητα ξυλουργός), πρώην βαθύ ΠΑΣΟΚ και τα τελευταία χρόνια φανατικός υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συγκεκριμένη συντεχνία, που επί ΠΑΣΟΚ συμφωνούσε με το «ξεπούλημα», ή τουλάχιστον δεν αντιδρούσε, στη συνέχεια επί Σαμαρά ανέβηκε στα κάγκελα κηρύσσοντας «επανάσταση», ενώ τώρα με την Πρώτη Φορά Αριστερά στην κυβέρνηση μοιάζει να έχει χάσει την μπάλα, αφού άλλα τους υποσχέθηκαν οι  αρμόδιοι «σύντροφοί»τους, και άλλα κάνουν, με την παραχώρηση να προχωράει με ταχείς ρυθμούς, και με την μετάβαση στο νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς να είναι ζήτημα μηνών.

Βασικό επιχείρημα των συνδικαλιστών είναι ότι τα δημόσια κρατικά αεροδρόμια είναι κερδοφόρα και άρα θα πρέπει να συνεχίσει να τα διαχειρίζεται το κράτος. Ένα κράτος βέβαια που διαχρονικά φημίζεται για την ανικανότητά του να διαχειριστεί τα οικονομικά του. Ξεχνώντας ή παρακάμπτοντας το γεγονός ότι μόνη πλέον η Ελλάδα (ίσως και μερικά ακόμη τριτοκοσμικά αφρικανικά κράτη) διατηρούν «δημόσια και δωρεάν» αεροδρόμια. Ένα αναχρονιστικό και δυσκίνητο μοντέλο που ίσως να βόλευε τα παλιά καλά χρόνια της κυριαρχίας του κρατισμού, αλλά που σήμερα, στην εποχή της ευέλικτης οικονομίας, και πιο ειδικά της χειμαζόμενης από την κρίση και τα μνημόνια Ελλάδας, το συγκεκριμένο μοντέλο όχι μόνο δεν αντέχει, όχι μόνο δεν εξυπηρετεί το επιβατικό κοινό,  αλλά εγκυμονεί και σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια των πτήσεων, για την οποία κόπτονται οι συνδικαλιστές, αφού το κράτος δεν διαθέτει πλέον χρήματα ακόμη και για την βασική συντήρηση των υποδομών των αεροδρομίων, πόσο δε μάλλον για την ανάπτυξη ή την επέκτασή τους προκειμένου να συνδράμουν ως μοχλοί αύξησης της τουριστικής μας κίνησης, που κακά τα ψέματα αποτελεί την μόνη μας ελπίδα για οικονομική ανάκαμψη.

Και είναι τέτοια η σαστιμάρα στην οποία έχουν περιέλθει οι συνδικαλιστές των αεροδρομίων από την μεταβολή της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον στήριξαν ολόθερμα τα προηγούμενα χρόνια, που σήμερα τον καταγγέλλουν απεργώντας, με συνθήματα του τύπου «λέμε το ΟΧΙ των προγόνων μας σε όλους αυτούς που θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε προτεκτοράτο για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και μόνο».

Οι «αγώνες» όμως  των συγκεκριμένων συνδικαλιστών είναι μάταιοι. Πολεμάνε ανεμόμυλους, και απλά ρίχνουν μπαλωθιές στον αέρα, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα λάθη τους σε αυτούς στην πλάτη των οποίων έκαναν καριέρα, και τους οποίους συνειδητά κορόιδεψαν για δικά τους και μόνο ιδιοτελή συμφέροντα.

Ανεξάρτητα λοιπόν αν το θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, ή το κάνει με μισή καρδιά και «κλαίγοντας», όπως είπε πρόσφατα ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών, η παραχώρηση θα γίνει, και τα αεροδρόμια θα εκσυγχρονιστούν, θέλουν δεν θέλουν οι συνδικαλιστές. Οι οποίοι θα  μείνουν πίσω από το καραβάνι της εξέλιξης, να κλαίνε μόνοι τους, και να βρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, που τους πούλησε στεγνά, στερώντας τους αυτό που έμαθαν επί δεκαετίες να κάνουν, να «πουλάνε» δηλαδή προστασία, αγνοώντας την οικονομική πραγματικότητα στον σύγχρονο κόσμο, και περιχαρακωμένοι πίσω από ιδεοληψίες και αντιλήψεις περασμένων δεκαετιών, που μόνο κακό μας έφεραν.

Γι αυτό, ας αφήσουν τους προγόνους μας κατά μέρος, και ας συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος εξελίσσεται, θέλουν δεν θέλουν οι προνομιούχοι εργατοπατέρες.

Ο Αερόπληκτος

Ta xalia