Eίναι δημόσιοι υπάλληλοι οι αγρότες;

O αγρότες κατέβηκαν στην Αθήνα, έκλεισαν το κέντρο και δοκίμασαν την καινούρια γεύση των αριστερών δακρυγόνων. Αγριεμένοι όπως ήταν, αναμετρήθηκαν με το ανάλγητο νεοφιλελεύθερο κράτος του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας την οργή της αριστεράς αντιπολίτευσης.

Έμαθα μάλιστα ότι ο Τσίπρας είναι έξαλλος με τον Πρωθυπουργό που επέτρεψε στα ΜΑΤ να συμπεριφερθούν βάρβαρα σε μια τόσο δοκιμαζόμενη λαϊκή τάξη.

 

Η νέα αγροτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ!

Τι διεκδικούν όμως οι αγρότες; Μεταξύ άλλων, κατάργηση όλων των περιορισμών της παραγωγής, αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα 30.000€, κατάργηση των χαρατσιών του ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο πετρέλαιο, άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50%, καμιά αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ, κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα, το κράτος να εγγυηθεί την άμεση πληρωμή όλων των χρωστούμενων προϊόντων από εμπόρους, εξαγωγείς και βιομήχανους, την παροχή από τις τράπεζες, άτοκων καλλιεργητικών δανείων σε νέους αγρότες...

Τι δεν διεκδικούν: Δεν διεκδικούν τεχνογνωσία για σύσταση εταιριών, δεν διεκδικούν έλεγχο του υγιούς ανταγωνισμού και σπάσιμο των καρτέλ, δεν διεκδικούν σύνδεση της παραγωγής με την μεταποίηση, αγροτικά σχολεία, εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, κατάργηση της κρατικοδίαιτης ΠΑΣΕΓΕΣ, μείωση της φορολογίας σε νέες επιχειρήσεις.

Διεκδικούν περισσότερο προστασία από το κράτος και λιγότερο απελευθέρωση από τον καταναγκασμό του. Και έχουν δίκιο. Γιατί δεν μπορούν πλέον να κάνουν αλλιώς. Γιατί είναι τόσο πολύ εγκλωβισμένοι στην πατρωνία του που έχουν ελάχιστα περιθώρια να αυτονομηθούν και να λειτουργήσουν με κανόνες ελεύθερης αγοράς. Μόνοι τους δεν διαθέτουν ούτε επιχειρηματική κουλτούρα ούτε διάθεση να ρισκάρουν νέες καλλιέργειες σε μια ελεγχόμενη αγορά μονοπωλίων ούτε και να ξεκινήσουν μονάδες μεταποίησης, σε ένα εχθρικό επενδυτικό περιβάλλον.

Τι μένει λοιπόν; Να συνεχίσουν αυτό που έκαναν για δεκαετίες : Να συμπεριφέρονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι, ενταγμένοι σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ασυλίας και διεκδικώντας τα προνόμια που το κράτος τους προσέφερε ως τώρα.

Ας μη βιαστούν κάποιοι να τους καταδικάσουν. Γιατί τα περιθώρια να αποβάλουν την «δημοσιοϋπαλληλική» τους ταυτότητα είναι ελάχιστα. Είναι θέμα επιβίωσης για τους περισσότερους.

Το πελατειακό κράτος επιβιώνει απ’ αυτούς και αυτοί από το κράτος. Είναι μια μακραίωνη σχέση «αμοιβαιότητας», ο Τσίπρας θα την αλλάξει..;

Ανδρέας Ζαμπούκας

Liberal