Στήνεται η τελική παρτίδα…

Αναμφίβολα μεγάλος νικητής του πρώτου γύρου της εσωκομματικής αναμέτρησης στη ΝΔ είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Διέψευσε  τις προβλέψεις που τον ήθελαν τρίτο, και με την όλη στάση του κατά τη διάρκεια της διαδικασίας απέδειξε πως η διαρκής συνέπεια και ο αμιγώς πολιτικός αγώνας ενίοτε ανταμείβονται.

Οι φιλελεύθεροι της χώρας, άστεγοι και μη, ελπίζουν τώρα πως η τελική επικράτηση του θα σημάνει μια θεαματική μεταβολή στον εθνικό τρόπο σκέψης. Εννοείται φυσικά πως η επικράτηση του στον δεύτερο γύρο δεν πρέπει καθόλου να θεωρείται δεδομένη…

Ήδη κάποιοι, ομολογουμένως όχι επιτυχημένοι πολιτικοί, μιλούν από προχτές για τις υψηλές αξίες του «Καραμανλισμού» και τις αντιπαραβάλουν απέναντι στον…απάνθρωπο «νεοφιλελευθερισμό» του Μητσοτάκη. Αν η αξιοκρατία και η διαφάνεια στην δημόσια διοίκηση, ο ισοσκελισμένος κρατικός προϋπολογισμός, το σταθερό φορολογικό περιβάλλον, οι σαφείς και απλές διαδικασίες αδειοδότησης, το δίκαιο για όλους ασφαλιστικό σύστημα και η σωστή δημόσια εκπαίδευση συνιστούν τον ελληνικό νεοφιλελευθερισμό, τότε αυτός δε μου φαίνεται και πολύ κακός.

Φυσικά δεν διαθέτω την λαμπερή σοφία αυτών των πολιτικών και κατά συνέπεια δεν κατανοώ τι ακριβώς σημαίνει «Καραμανλισμός», όμως αυτό που έχω καταλάβει για τον παππού ΚΚ είναι πως ήταν προπάντων ένας πρακτικός ηγέτης, παρά τα αναμφισβήτητα σφάλματα του. Αν και είχε στρατηγική σκέψη, ενδιαφερόταν κυρίως για απτά αποτελέσματα και προσάρμοζε την πολιτική του ανάλογα με τα δεδομένα και τις ευκαιρίες της κάθε εποχής. Και μάλλον γι αυτόν ακριβώς τον λόγο διαφέρει τόσο σημαντικά η πρώτη θητεία του από την δεύτερη. Είμαι λοιπόν σίγουρος πως, αν παρέμενε δραστήριος και διαυγής μετά το ’90, θα στιγματιζόταν πιθανότατα κι αυτός από τους κάθε απόχρωσης παλαιοκομματικούς κρατιστές ως νεοφιλελεύθερος.

Μεγάλος χαμένος ήταν ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ, και φυσικά ο κύριος εκφραστής του, Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Σα να μην έφτανε το φιάσκο της πρώτης Κυριακής, η λυρική παρουσία Τραγάκη συνδυασμένη με την θλιβερή καθυστέρηση στην έκδοση των αποτελεσμάτων έθεσαν και πάλι το ζήτημα του κατά πόσον το κόμμα αυτό διαθέτει στα σπλάχνα του τις δυνάμεις εκείνες που μπορούν να ξεκολλήσουν τη χώρα από το σημερινό βάλτο. Και η κακή εικόνα των παλαιοκομματικών κεντροδεξιών αναδείχθηκε έτι περαιτέρω με την κουτοπόνηρη μα κραυγαλέα απουσία τους από την ψηφοφορία για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.

Δεν είναι δυνατόν να λογίζονται ως ηγέτες εκείνοι που δεν τολμούν να παρουσιάσουν με παρρησία και επιχειρήματα  την άποψη τους, όποια κι αν είναι αυτή, μα αντίθετα φυγομαχούν. Οι παλιοί ΝΔτες επιμένουν να αδιαφορούν για τον αγώνα των ιδεών, δειλιάζοντας απέναντι όχι μόνο στον φιλελευθερισμό μα και στον συντηρητισμό.

Εξακολουθούν να κινούνται με την λογική πως απλά πρέπει να μείνουν ζωντανοί και η διακυβέρνηση θα τους επιστραφεί σαν ώριμο φρούτο. Οκνηρή προσέγγιση, που μας έχει στοιχίσει πολλά ως κοινωνία και που έχει καταστήσει τους νεόυς μας έρμαιο των ψευτοαριστερών ιδεολογημάτων.

Οι Απόστολος Τζιτζικώστας και Άδωνις Γεωργιάδης ενέγραψαν σοβαρότατες υποθήκες για το πολιτικό τους μέλλον. Μάλιστα εντυπωσίασε ιδιαίτερα η φανατική υποστήριξη προς τον πρώην υπουργό Υγείας από πολλούς αυτοχαρακτηριζόμενους φιλελεύθερους ψηφοφόρους, ο δε μηχανισμός του έδρασε πολύ αποτελεσματικά. Θεωρώ πολύ πιθανό να είχε πάει ακόμη καλύτερα η υποψηφιότητα του αν θεωρούνταν ευρύτερα εκλέξιμος και πιθανός νικητής του Τσίπρα. Ο δε περιφερειάρχης Κ. Μακεδονίας διεξήγαγε έναν αρκετά τολμηρό αγώνα, κάπως επιθετικό και σίγουρα ιδιαίτερα δραστήριο. Ζητήματα όμως όπως η ασάφεια των θέσεων του, η έλλειψη βουλευτικής ιδιότητας και η νεφελώδης σχέση του με τον Μάκη Βορίδη τελικά λειτούργησαν αρνητικά για την προσπάθεια του ακόμη και μέσα στη Θεσσαλονίκη.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως ο Τζιτζικώστατς είναι μόνο 37 ετών, και η αυτοδιοικητική του θέση του προσφέρει την ευκαιρία να καταξιωθεί στην κοινή γνώμη, παράγοντας πλούσιο έργο μέχρι τον μακρινό Ιούνιο του 2019. Ίσως η τύχη του δώσει και τρίτη ευκαιρία.

Συμμετοχή 400.000 πολιτών λοιπόν, που θα έφτανε και τις 500.000 εάν ήταν πραγματικά καλή η οργάνωση. Πολιτών από όλα το φάσμα που ψήφισε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, πολιτών που επιθυμούν διακαώς μια συγκροτημένη αντιπολίτευση που θα εξώσει σύντομα τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την εξουσία. Σκέφτομαι πως σε εσωτερικό δημοψήφισμα του Ποταμιού πριν λίγες βδομάδες, το οποίο πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά μέσω ιντερνέτ, οι συμμετέχοντες εγγεγραμμένοι εθελοντές άγγιξαν μετά από πολλά παρακάλια τους 1.500 σε σύνολο 3.500, ένα ξεκάθαρο μήνυμα αδιαφορίας του κομματικού μηχανισμού. Φρονώ πως πλέον ο Σταύρος Θεοδωράκης θα πρέπει να επιδείξει μεγαλείο ψυχής και να ανοίξει τον δρόμο της διαδοχής του, προσφέροντας έτσι μέγιστη υπηρεσία όχι απλά στο κόμμα που ο ίδιος δημιούργησε αλλά κυρίως στο σύνολο των κεντρώων Ελλήνων…

Φάνης Ουγγρίνης

Μεταρρύθμιση