Εμείς ως οι χρήσιμοι ηλίθιοι...

Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο από την εποχή της σοβιετίας που σατιρίζει τον τρόπο που η αριστερά αντιλαμβάνεται, ερμηνεύει και επικοινωνεί τα γεγονότα.

Το ανέκδοτο περιγράφει έναν αγώνα δρόμου μεταξύ ενός Αμερικάνου και ενός Σοβιετικού δρομέα κατά τον οποίο ο Αμερικάνος τερμάτισε πρώτος και ο Σοβιετικός δεύτερος. Τα σοβιετικά μέσα ενημέρωσης περιέγραψαν το αποτέλεσμα στους υπηκόους ως εξής: Ο Σοβιετικός δρομέας τερμάτισε δεύτερος και ο Αμερικάνος προ- τελευταίος.

Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά έτρεξε να πανηγυρίσει την "νίκη" των Podemos στην Ισπανία. Ο υπουργός των εξωτερικών μάλιστα βιάστηκε να δώσει την δεύτερη θέση στο νεοπαγές κόμμα διαμαρτυρίας που μέμφεται την λιτότητα στην χώρα της Ιβηρικής. Ο πρωθυπουργός στο twitter πανηγύρισε επίσης πως οι προοπτικές της κυβέρνησης προοδευτικής πλειοψηφίας είναι ανοιχτές…

Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ισπανία εντείνει την ελληνική απομόνωση στην Ευρώπη και δικαιώνει τους "ιέρακες" του βορρά που τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια της προηγούμενης κυβέρνησης για να δώσουν την ευκαιρία στον κ. Αλέξη Τσίπρα να συμβάλει στην ανακοπή τους κύματος ευρωσκεπτικισμού. Η άνοδος των Podemos  ανεκόπη το 2015 και η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε σ’ αυτό.

Το θέαμα των κλειστών τραπεζών, των capital controls και της παταγώδους διάψευσης όλων των υπερφίαλων υποσχέσεων είχε την συνεισφορά του στο προχθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα της Ισπανίας.

Το "αδελφό" κίνημα των Podemos επιβεβαίωσε τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις και κινήθηκε κάπου μεταξύ 3ης και 4ης θέσης. Παρ’ όλα αυτά το πολιτικό σκηνικό στην Ισπανία αλλάζει δραματικά. Τα δυο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό και το Σοσιαλιστικό, από εκεί που άθροιζαν πάνω από 70% στις τελευταίες εκλογές μόλις που προσέγγισαν το 50%.

Η ανατροπή δεν προέκυψε λοιπόν και η ελπίδα μιας συμμαχίας του νότου που θα αναγκάσει το βορρά να βάλει το χέρι στην τσέπη και να συντηρήσει τις αναποτελεσματικές ή λιγότερο αποτελεσματικές οικονομίες του νότου, δεν αποκτά προς το παρόν βάση.

Αντιθέτως με τους Podemos, στην Ευρώπη τα κόμματα που κερδίζουν έδαφος είναι τα δεξιάς απόκλισης ξενοφοβικά και ευρωφοβικά κόμματα. Στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία μπορεί οι συμπράξεις των Ρεπουμπλικάνων του Σαρκοζί και σοσιαλιστών να απέτρεψαν στο δεύτερο γύρο την επικράτηση του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, το τελευταίο όμως κατάφερε να εμφανιστεί σαν το μεγαλύτερο κόμμα.

Ανάλογα είναι τα μηνύματα από τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ μοιάζει θέμα χρόνου οι ευρωσκεπτικιστές και οι ξενοφοβικοί να αποκτήσουν σύντομα παρουσία και ρόλο και στην Γερμανία, την ατμομηχανή της Ευρώπης.

Στην περίπτωση των δεξιών ευρωφοβικών κινημάτων, η Ελλάδα με τα διάτρητα σύνορα, την ανερμάτιστη πολιτική σε σχέση με το προσφυγικό και την λαθρομετανάστευση, αποτελεί το παράδειγμα προς αποφυγή και απομόνωση στην πλειοψηφία των κρατών της Ευρώπης.

Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική της επαιτείας φιλανθρωπικής ή  εκβιαστικής που έχουν επιχειρήσει και επιχειρούν κατά καιρούς οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Αν υπάρχει μια απειλή στην Ευρώπη σε σχέση και με την Ελλάδα αυτή δεν είναι η απειλή του συνασπισμού μιας σειράς αριστερίστικων κυβερνήσεων του νότου εναντίον των πλούσιων χωρών του βορρά, με αιχμή τον εκβιασμό για διάλυση της Ένωσης και του ευρώ, αλλά η επικράτηση στο βορρά των δυνάμεων που θέλουν είτε με οποιονδήποτε τρόπο και κόστος την απομάκρυνση της Ελλάδας από τον πυρήνα της Ένωσης ή την διάλυση και της ίδιας της Ένωσης.

Η ανερμάτιστη και μυωπική πολιτική των Αθηνών συμβάλλει τα μάλα στην υλοποίηση αυτών των σχεδίων. Η Ελλάδα καταφέρνει με επιτυχία να παίξει το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου και στην ανακοπή του αριστερίστικου ευρωσκεπτικισμού και στην ενδυνάμωση της ακροδεξιάς ξενοφοβίας και του δεξιού ευρωσκεπτικισμού στην Ευρώπη.

Το γεγονός πως πανηγυρίζουν και με τις ήττες αποδεικνύει το μέγεθος του καιροσκοπισμού και της άγνοιας των πιθανών συνεπειών όσων συμβαίνουν.

Κώστας Στούπας

Capital.gr